هشدار درباره تبدیل ترکیه به ایتالیا در زمینه کرونا
دولت در اتخاد تدابیر جدی و قاطعانه، تعلل و تردید کرده و تعیین مهلت سه ماهه برای به تعویق انداختن اقساط بانکی و هزینه بیمه پرسنل شرکت‌های کوچک و بزرگ، فایده‌ای به حال آنها نخواهد داشت. چرا که سه ماه دیگر هم، پولی برای پرداخت ندارند.
شیوع ویروس کرونا در ترکیه موجب نگرانی مردم و افکار عمومی شده و در حال حاضر، در فضای مجازی و رسانههای این کشور، موضوعی داغ تر و مهم تر از کرونا نیست.
در این میان برخی از تحلیلگران و نویسندگان مخالف سیاست‌های دولت، بر این باورند که کابینه اردوغان در حوزه تدابیر اقتصادی سست عمل کرده و ترکیه به زودی در برابر بحرانهای مالی جدی قرار خواهد گرفت.
خودمان را فریب ندهیم
بسیاری از افراد تصور می‌کنند که صرفاً با قرنطینه 14 روزه و خارج نشدن از خانه، میتوان کرونا را شکست داد. اما لازم است همین جا به شکل شفاف بگویم که این یک فریب است. نباید خودمان را فریب بدهیم.
حالا که به این شکل، ویروس کرونا در ترکیه منتشر شده، باید حداقل دو ماه برای ریشه‌کن شدن این مشکل در نظر بگیریم. اگر نمیخواهیم ماه می را هم به تمامی از دست بدهیم، باید دست از سیاست‌های مصلحتی و تصمیمات و اقدامات سست برداریم.
در نتیجه، مدت زمان مقابله با ویروس کرونا در ترکیه طولانی‌تر خواهد شد و هزینه‌های آن برای کشورمان سنگین‌تر خواهد بود.
20 روز از دست رفته چین
این را به خاطر بیاوریم که دولت چین برای اعلام خطر ویروس کرونا، آخرین روز سال 2019 میلادی را برگزید. این در شرایطی بود که ویروس کرونا و خطرات آن را به مدت 20 روز پنهان کرده و عملاً در مسیر مبارزه 20 روز حساس را از دست دادند.
در نتیجه کار به جایی رسید که مجبور شدند کلانشهر پر جمعیتی همچون ووهان را به یک زندان بزرگ تبدیل کنند و از مردم بخواهند که همگی در خانه‌هایشان محبوس شوند. چرا که کرونا، همچون یک اژدهای خشمگین، از کنترل خارج شده بود.
اما در یازدهمین روز ماه مارس، مقامات بهداشتی پکن، از این موضوع خبر دادند که توانستند شیوع کرونا را تحت کنترل درآورند و آمارها با یک شیب جدی دچار سقوط شود.
سوال اینجاست: پس از آن که مقامات چینی در مسیر مبارزه با شیوع ویروس کرونا 20 روز را از دست دادند و ناچار شدند برای مبارزه، جدیت بیشتری از خود نشان دهند، چگونه توانستند به موفقیت برسند؟ پاسخ این است:
اول این که موضوع حساس قرنطینه را به درستی رعایت کردند.
دوم این که مقررات منع آمد و رفت، به شکل قاطعانه و بدون اغماض، به کار بسته شد.
تحلیل اجمالی وضعیت چین نشان می‌دهد که حتی به کار بستن سیاست‌های سختگیرانه در مورد قرنطینه، نیاز به دو ماه فرصت داشت تا مقامات این کشور را به جایی برساند که اعلام کنند ویروس را تحت کنترل درآورده و آمار مبتلایان، منفی شده است.
امروز هم به شرایطی رسیدیم که دانشمندان اعلام کرده‌اند، این ویروس همچنان یک خطر جدی است و برای ساختن واکسن و رفع کامل خطر به مدت زمانی طولانی نیاز دارند.
وقتی که ایتالیا دیر جنبید
نخستین موارد ابتلا به کرونا در کشور اروپایی ایتالیا، در رُمِ پایتخت مشاهده شد و در مدت زمانی کوتاه، به منطقه شمالی لامباردیا رسید.
ایتالیا، برای مدیریت بحران، خیلی دیر جنبید و سه هفته کامل را از دست داد و بعد از آن نیز به شکل قاطعانه عمل نکرد و تلفات مرگ بر اثر کرونا در ایتالیا، از چین هم پیشی گرفت.
ترکیه در مسیر ایتالیا شدن
با نگاهی اجمالی به وضعیت کنونی ترکیه، میتوانیم بگوییم که ما نیز اندک اندک در حال تبدیل شدن به ایتالیا هستیم. چرا که دولت مجموعه‌ای از تدابیر را اتخاذ کرده اما در به کار بستن و عمل کردن به آنها به شکل ضعیف عمل میکند.
رفتار سرشار از تردید، تعلل و تاخیر، مشکلات بزرگتری به وجود خواهد آورد. در شرایطی که دولت ترکیه، برای مقابله با کرونا، امکانات کره جنوبی را در اختیار ندارد و برایش ممکن نیست که از همه شهروندان تست بگیرد، لااقل باید سیاست و تدبیر قرنطینه عمومی را اتخاد کند.
بین ثبت نخستین مورد ابتلا به ویروس و نخستین مورد فوت بر اثر ابتلا به این ویروس، در ترکیه، 6 روز فاصله زمانی بود. شاید اگر آمار فوت در کشور ایران بالا نرفته بود، همان اقدامات اولیه هم از سوی دولت ترکیه انجام نمی‌شد.
به عنوان مثال در تعطیل کردن مدارس و دانشگاه‌ها دست کم یک هفته تاخیر داشتند و دانشجویانی که از کلان شهرهای ترکیه با اتوبوس به خانه‌هایشان بازگشتند، قطعاً مواردی از کرونا را برای خانوادههایشان به همراه بردهاند.
تناقض در آنجا بود که برخی از کافی شاپها و قهوه خانهها را تعطیل کردند اما رستورانهای ترکیه تا دو روز پیش همگی در حال فعالیت بودند.
از این گذشته، برای اعلام ممنوعیت ورود تماشاچی به استادیومها، تعلل کردند و خیلی دیر، تصمیم گیری شد. هنوز هم از اعلام قرنطینه عمومی و مقررات منع آمد و رفت، خبری نیست.
مردم همچنان با استفاده از وسایل نقلیه عمومی به سر کار می‌روند و مقررات منع خروج از منزل، تنها شامل سالمندان 65 سال به بالا شده که معنی ساده آن این است که ما به سر کار می‌رویم و ویروس‌ها را برای سالمندان به خانه خواهیم برد.
اگر دولت ترکیه تصور کرده که مردم، درخواست مسئولین برای ماندن در منازل را پذیرفتهاند، سخت در اشتباهند و از بیسواد تا باسواد، همه در کوچه و خیابان هستند.
خطر سقوط اقتصاد ترکیه
متاسفانه، دولت هنوز هم به شکل قاطعانه قدم برنداشته و با تدابیر سطحی، کوتاه مدت و محاسبات بقال وارانه با کرونا برخورد میکند. در نتیجه، بیم آن میرود که اقتصاد، سقوط کند.
اگر همین حالا هم بخواهند تصمیم قاطعانهای بگیرند، دست کم دو ماه طول میکشد تا اثربخش شود. دولت در اتخاذ تدابیر جدی و قاطعانه، تعلل و تردید کرده و تعیین مهلت سه ماهه برای به تعویق انداختن اقساط بانکی و هزینه بیمه پرسنل شرکت‌های کوچک و بزرگ، فایده‌ای به حال آنها نخواهد داشت. چرا که سه ماه دیگر هم، پولی برای پرداخت ندارند.
چه کسی در خانه بماند؟
من حقوق بازنشستگی ماهانه دارم، در خانه مطلب مینویسم، فیلم تماشا میکنم، آشپزی میکنم و حسابی سرم گرم است. من و امثال من میتوانیم در خانه بمانیم.
نزدیک به 20 میلیون افراد زیر 15 سال و 4 میلیون و 400 هزار شهروند بیکار هم، میتوانند در خانه بمانند. اما 28 میلیون نفر، ناچارند سر کار بروند. نیمی از آنها در بخش خدمات مشغول به کارند و اگر در خانه بمانند، لقمه نانی برای خوردن نخواهند داشت. بنابراین، تنها راه موجود، این است که دولت تضمین دهد، کسی بیکار نخواهد شد و معاش مردم را از خزانه، تامین کند.
ارسال نظر