چه کسی رویم اسید پاشید؟
اعظم ۲۲ ساله بود که برای شرکت در مراسم عروسی برادرش به تهران آمد اما شب قبل از عروسی به جای اینکه خود را برای حضور در مراسم آماده کند روانه بیمارستان شد تا همچنان پس از گذشت ۹ سال از وقوع حادثه نداند که چه کسی روی صورتش اسید ریخت.
به گزارش پارس , این قربانی اسیدپاشی در گفت وگو با ایسنا، در این باره گفت: بهار سال ۸۴ بود که برای شرکت در مراسم عروسی برادرم از شهرستان به تهران آمده بودیم که یک روز پیش از حادثه در حالی که قصد داشتم برای خرید مانتو به بیرون بروم با بازکردن در خانه، یک دست را دیدم که لیوانی از اسید را روی صورتم ریخت.
اعظم ادامه داد: پس از آن به بیمارستان منتقل شده و تحقیقات پلیس برای شناسایی متهم آغاز شد اما این تحقیقات هیچ نتیجه ای در بر نداشت و تاکنون نمی دانم که چه کسی روی صورتم اسید ریخت.
وی با اشاره به انجام عمل های جراحی روی صورت و گردنش برای ترمیم چهره اش به ایسنا، گفت: از آن موقع تا چهارشنبه گذشته قریب به ۳۰ عمل جراحی انجام داده ام که خوشبختانه عمده این جراحی ها موفقیت آمیز بود.
این قربانی اسیدپاشی که این روزها مشغول تحصیل در رشته مترجمی اسناد و مدارک در دانشگاه علمی کاربردی است، ادامه داد: عمده هزینه های درمان از سوی پدرم تامین شد و پس از آن که با آمدن به تهران شغلی برای خود یافتم با استفاده از بیمه ام هزینه تعدادی از عمل ها را خود پرداخت کردم.
وی با انتقاد از اینکه هیچ کمکی از جانب دولت و مسئولان برای رسیدگی به قربانیان اسیدپاشی انجام نمی شود، به ایسنا گفت: حداقل توقع داشتم دولت در پرداخت هزینه های دانشگاه مساعدتی داشت که متاسفانه حتی ریالی نیز به من کمک نشد و تخفیفی تعلق نگرفت.
این قربانی اسیدپاشی هزینه های درمان را برای قربانیان اسیدپاشی سرسام آور دانست و افزود: تنها هزینه یکی از عمل های جراحی ام رقمی بالغ بر ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان می شود.
وی که این روزها در یکی از محلات مرکزی تهران در خانه ای استیجاری زندگی می کند، ادامه داد: قربانیان حوادث اسیدپاشی باید از حقوق ثابت بهره مند شوند و چتر حمایتی دولت و دستگاه ها برای این افراد وجود داشته باشد.
این قربانی اسیدپاشی با انتقاد از اقدامات تبعیض آمیزی که میان قربانیان اسیدپاشی انجام می شود، اظهارکرد: چرا باید به آمنه بهرامی سه طبقه خانه با میلیون ها تومان کمک بلاعوض داده شود اما قربانیان اسیدپاشی دیگری در کشور ما وجود داشته باشند که حتی ریالی نیز کمک به آنان تعلق نگرفته است.
اعظم از آمادگی خود برای انتقال تجربیاتش و همچنین آموزش مباحث رایانه به قربانیان اسیدپاشی و شهروندان عادی خبرداد و گفت: به نظرم بهتر است قربانیان اسیدپاشی در کنار یکدیگر بوده و دیگران را از توانایی ها و تجربیات خود بهره مند کنند.
وی درباره انجام اقدامات روانکاوی و روان درمانی خود نیز خاطرنشان کرد: در این مورد نیز با توجه به اینکه هزینه های بالایی را متحمل می شوم متاسفانه هیچ یک از نهادها کمکی به من نکرده به طوری که چند ده جلسه را به ازای هر جلسه مشاوره ۳۵ هزار تومان پرداخت کردم و داروهای کنترل اعصاب و روان نیز بسیار گران قیمت است.
این قربانی اسیدپاشی اضافه کرد: مگر تعداد قربانیان اسیدپاشی چند تن است که دولت نمی تواند به آنان یک واحد مسکونی ۳۶ متری با حقوقی ثابت بدهد تا نگرانی از بابت آینده و زندگی خود نداشته باشند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر مشغول ادامه تحصیل است، گفت: پس از آن که ترمیم ها را در صورت، لب، پلک ها و دیگر قسمت های صورت و بدنم انجام دادم تازه متوجه شدم، چه نعمت های بی شماری را خداوند در اختیار ما قرار داده و ما از آن بی خبر بودیم.
ارسال نظر