مردی با رکورد ۱۰ میلیون قتل عام

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، لئوپولد دوم (Lé opold Louis Philippe Marie Victor) ‏ در ۹ آوریل ۱۸۳۵ در بروکسل به دنیا آمد و ۱۷ دسامبر ۱۹۰۹ از دنیا رفت. او دومین پادشاه بلژیک بوده و سلطنت را بعد از پدرش لئوپولد اول به ارث برد. او دومین فرزند لئوپولد اول و لوییز اورلئان بود. وی ۱۷ دسامبر ۱۸۶۵ به تخت نشست و تا پایان عمر پادشاه بلژیک بود.

این بلژیکی از خونخوارترین پادشاهانی است که تاریخ به خود دیده است. لئوپولد دوم که بانی استعمار و غارت کنگو شناخته می شود در طول مدت اشغال جمهوری دمُکراتیک کُنگُو، موجب شکنجه و قتل بیش از ۱۰ میلیون نفر از مردم این کشور شد. لئوپولد دوم از ۱۸۶۵ تا ۱۹۰۹ کنگو را به بند استعمار؛ قتل و غارت کشید، جنایتی که تاریخ سرمایه داری و استعمارگرای غرب تلاش بسیاری برای فراموش شدن آن کرده و می کند و رسانه ها هم به عنوان بزرگترین بازوهای سیاسی غرب در این نسیان پردازی بزرگ دخالت تام داشته اند.

اشغال و استعمار کنگو و جنایات پادشاه داستان ما در طول این اشغال استعماری؛ از بهترین نمونه های نشان دادن تناقضات ذاتی و نظری غرب در قبال حقوق بشر است. بلژیک را به راحتی می توان در این مورد خاص نماینده تمامیت پارادایم تاریخی غرب قلمداد کرد، تاریخ چنین جوازی را به ما می دهد؛ در همان سال ها بلژیک به عنوان کشوری وابسته به فرانسه شناخته می شد که هم زبان و فرهنگ خود را از فرانسه وام گرفته بود و هم از نظر ساختار سیاسی کاملا به آن وابسته و محتاج بود؛ اما وابستگی بلژیک تنها به فرانسه منتهی نمی شد؛ انگلستان و آمریکا دو کشوری بودند که بلژیک مستقیما تحت تاثیر آن ها قرار داشت. برای مثال در جریان ترور « پاتریس لومومبا» انقلابی استقلال طلب کنگویی که مبارزات او نهایتا در ۱۹۶۰ میلادی منجر به اعلام استقلال کنگو شد، مستقیما رد پای سرویس های اطلاعاتی" ام آی ۶" انگلیس و" س آی ای" آمریکا مشهود است.

دیوید لی، عضو مجلس اعیان انگلیس، در واکنش به نقد کتابی در باب تاریخ MI۶ با عنوان« امپراتوری و اسرار آن: سازمان اطلاعات انگلیس، جنگ سرد و زوال امپراطوری» به قلم" کلدر والتون" ، نامه ای نوشت. لی در نامه خود به بخشی از کتاب والتون اشاره می کند که می گوید « این پرسش همچنان به قوت خود باقی است که آیا نقشه های انگلیس برای ترور لومومبا… هرگز ثمره ای داشته است؟ در حال حاضر پاسخ این پرسش را نمی دانیم» . این عضو مجلس اعیان انگلیس در این نامه می نویسد « واقعیت این است که، اتفاقاً در این مورد خاص – ترور لومومبا – پاسخ به این پرسش را خیلی هم خوب می دانیم. از قضای روزگار، یک بار با دافنه پارک در حال نوشیدن چای بودم… او از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۱، کنسول و دبیر اول سفارت انگلیس در لئوپولدویل (نامی که برای کنگو استعمار شده انتخاب شده بود) ، کنگو کینشاسای فعلی، بوده که عملاً در آنجا همان رئیس MI۶ می شود» . لی در ادامه می نویسد « اشاره ای به شورش مربوط به ربایش و قتل لومومبا کردم، و این فرضیه را به خاطر آوردم که شاید MI۶ ارتباطی با این موضوع داشته، و او در پاسخ گفت بله، برنامه ریزی اش با ما بود» .

همچنین بنا بر سیاست خارجه آمریکا در آن زمان و انتشار اسناد رسمی و محرمانه، بسیاری بر این باورند که کاخ سفید با ریاست آیزنهاور در مهندسی نقشه ترور این میهن پرست کنگویی دست داشته است. نقش آمریکا در ترور لومومبا را کمیته منتخب سنا در جلسات استماع اطلاعاتی در سال ۱۹۷۵، به ریاست سناتور فرانک چرچ به ثبت رسانید. رابرت جانسون، از اعضای پیشین امنیت ملی، از جلسه ای میان مقامات بلندپایه از جمله آیزنهاور و افسرهای عالی رتبه اطلاعات گزارش کرد که در آن تصمیم ترور پاتریس لومومبا اتخاذ شد. جانسون به خاطر می آورد که « در جایی از جلسه، رئیس جمهور چیزی گفت که مضمونش دستور ترور لومومبا بود که در آن زمان در بطن آن نزاع و جنجال سیاسی قرار داشت. هیچ بحثی صورت نگرفت و جلسه ادامه یافت. احساسی که آن لحظه داشتم را خوب به خاطر دارم، چرا که آن حرف رئیس جمهور من را خیلی شوکه کرد» . (برگرفته از کتاب اسناد کنگو، ص ۵۴، به قلم مادلین کالب)

نفر بعدی که نقش دولت آیزنهاور را در کودتا علیه لومومبا تصدیق کرد" لارنس دِولین" ، افسر آژانس اطلاعات مرکزی سیا در کنگو در سال ۱۹۶۰، بود. رولین بعدها تصدیق کرد که دستوراتی مبنی بر اجرای نقشه ترور لومومبا به وی ابلاغ شده بود. دولین در کتاب خود با عنوان رئیس ایستگاه کنگو می نویسد که « این فرمان را" دیک بیسل" معاون طرح و برنامه های سیا صادر کرده بود. وی ادعا می کند که یکی از روش هایی که برای ترور لومومبا طراحی شده بود مسموم کردن او بود، بدین صورت که قرار بود خمیردندان لومومبا را به ماده شیمیایی مهلکی آغشته کنند.

اما داستان اشغال کنگو و استعمارگری بلژیک - که چه از نظر مبانی نظری و چه به لحاظ اقتضائات عملی سیاست نماینده غرب محسوب می شد - در کنگو به کجا انجامید؟

لئوپولد دوم درست مانند جنس شعارهایی که این سال ها بارها و بارها شنیده می شود، - البته نه از بلژیکی ها، بلکه از آموزگاران آن ها - در ابتدا با شعار پایان دادن به بردگی و استقرار تمدن و فرهنگ انسانی به میدان آمد و به کنگو پای گذاشت. وی پس از ده سال مذاکره و با انجام دسیسه ها و ترفندهای بسیار، سرانجام موفق شد در کنفرانس برلین در سال ۱۸۸۴ کشور کنگو را که ۸۰ بار از بلژیک وسیع تر است به عنوان ملک شخصی در اختیار گیرد تا بلژیکی ها به آنجا بروند تا" تمدن و مسیحیت" را به کنگوئی ها برسانند و در پس این تمدن سازی این سرزمین گسترده را به جهنمی بزرگ برا ی ساکنان آن تبدیل کنند.

بدین ترتیب اگر در آن زمان بروکسل فقط یک شهر کوچک بود، اما با استفاده از ثروت کنگو و کار رایگان اهالی بومی آن، به پایتختی تبدیل شد که امروز به همه اروپا و جهان غرب تعلق دارد. لئوپولد دوم فقط به کنگو نظر نداشت بلکه به مصر و فلسطین هم چشم دوخته بود. بلژیکی ها نتوانستند مصر را به دست آوردند و از فلسطین یا چین هم که در آن سرمایه گذاری زیادی کرده بودند، چیزی عایدشان نشد. در عوض کنگو برای بلژیکی ها بیش از آنچه تصور می کردند سودآور شد. اگر در ابتدا فقط عاج فیل را به اروپا قاچاق می کردند، با اختراع خودرو و لاستیک بازار کائوچو گسترش فوق العاده ای یافت، زیرا این ماده اولیه در کنگو به وفور یافت می شد. اینگونه لئوپولد دوم کنگو را به عنوان ملک طلق خود به حساب آورد و برای تداوم این اشغال دست به هر کاری می زد.

استعمارگران بلژیکی تحت حکومت لئوپولد دوم در کنگو برای مجبورکردن بومی ها به انجام کار رایگان، زن و فرزندانشان را به گروگان می گرفتند یا دست ها و پاهای آن ها را قطع می کردند. آن ها بومیان را به کار اجباری با اعمال شاقه وا می داشتند. گاهی برای گرفتن زهرچشم و اجبار به همکاری با ماشین عظیم سرمایه داران بلژیکی، دهکده ها را می سوزاندند، دست و پاها، سرها را می بریدند، اجساد را مثله می کردند و بدن ها را درجهت طولی با شمشیر به دو نیم می کردند. (لوکاس کاترین « لئوپولد دوم، جنون بزرگی» – آدام هوخشیلد « اشباح شاه لئوپولد، کشتاری فراموش شده » ) پس از این جنایات هنگامی که تحت فشار افکارعمومی لئوپولد دوم در سال ۱۹۰۳ مجبور به فرستادن کمیسیون نظارتی به کنگو شد، فرماندار بلژیکی کنگو پس از برملا شدن نتایج بررسی این بازرسان با بریدن گلوی خود به زندگی اش پایان داد. (بریتانیکا. ۱۹۶۶)

با همه بزرگی این رویدادهای غیر بشری که توسط مدعیان حقوق بشر در جهان صورت گرفته، روایت و پرداخت رسانه ای به آن به نحو آشکار و ارادی مورد غفلت قرار گرفته تا نمونه تاریخی دیگری برای شناساندن ماهیت پنهان غرب در اختیار دیگران قرار نگیرد. کشته شدن بیش از ۱۰ میلیون کنگویی بی گناه، اگر با حمایتی رسانه ای همراه می شد؛ درست مانند اتفاقی که با اراده صهیونیسم پس از جنگ دوم جهانی در خصوص جنایات هیتلر صورت گرفت، امروز ما در رسانه ها دو هیتلر داشتیم، یکی هیتلری که بیش از هر هیتلری ذات غرب را برملا کرده بود و دیگری هیتلری که ابزار مظلوم نمایی و توجیه گر جنایات غرب است؛ امروز به کمک رسانه ها، رمان ها، فیلم های متعدد سینمایی و به طور کلی با ابزار فرهنگ و هنر، تنها هیتلر دوم را در جهان داریم!

این جنایت تاریخی و مسائل مرتبط با آن و سکوت رسانه ای غرب درباره پادشاه فرانسوی مآب بلژیکی مورد پرداخت Liam O۳۹; Ceallaigh در مقاله" When You Kill Ten Million Africans You Aren’ t Called" Hitler (وقتی ۱۰ میلیون آفریقایی را بکشید، " هیتلر" نامیده نمی شوید) بوده که در ادامه می آید؛ با این نگاه، کشتار وحشیلانه مسلمانان و شیعیان توسط نیروهای تندرو و افراطی پرورش یافته توسط غرب و حمایت کشورهایی مانند فرانسه از تکفیری های سوریه و قتل عام شیعیان توسط آن ها توجیح خواهد شد؛ اگر چه کشوری مانند فرانسه « مهد دموکراسی جدید» شناخته شود و آمریکا هم « اتوپیای تحقق یافته قرن ۲۱» .

حکیم آلمانی فردریش نیچه که همه عمر خود را به نقد درونی و بنیادی اندیشه جدید غرب و مسیحیت رواج یافته در آن گذراند و از میانمایگی و جهالت مشوب به آگاهی انسان جدید به ستوه آمده بود به درستی اشاره کرده است که جهان مدرن جهان تناقضات ذاتی است و غرب به عمد جهان متناقض با خود است. از این رو است که شعار مبارزه با نازیسم و داعیه حفاظت از حقوق بشر توسط همان جوامعی صورت می گیرد که خود بانیان تفکر ضد بشری و آشویتس هستند. در حالی که سلاح هسته ای در اختیار دارند و حتی از آن استفاده کرده اند، ضامن سلامت هسته ای جهان شناخته می شوند. با همان وضوح که عضو شورای امنیت سازمان ملل هستند، بزرگترین فروشندگان سلاح در جهان هم محسوب می شوند؛

اینک یادداشت Liam O۳۹; Ceallaigh را می خوانید؛

« وقتی ۱۰ میلیون آفریقایی را بکشید، " هیتلر" نامیده نمی شوید»

به این عکس نگاه کنید. آیا او را می شناسید؟ زمانی که نام او به گوش شما می رسد، و یا چهره او را می بینید، احساس تهوع به شما دست می دهد، درست مثل زمانی که نام هیتلر و موسیلینی برده می شود و یا تصویری از آنها را مشاهده می کنید. همانطور که می دانید، او موجب کشته شدن بیش از ۱۰ میلیون شهروند کنگویی شده است.

نام او کینگ لئوپولد دوم است. لئوپولد، پادشاه بلژیک است. او در طول سلطنتش، به عنوان پادشاه قانونی بلژیک، صاحب کنگو بود. پس از چندین اقدام مستعمراتی، لئوپولد در کونگو ساکن شده و آنجا را" خرید! " و شهروندانش را به اسارت گرفت، و کشور کنگو را به سرزمین شخصی خود تبدیل کرد. او معاملات تجاری اش را به عنوان تلاش های" بشردوستانه" و" علمی" و با نام جامعه بین المللی آفریقایی ها به انجام می رساند. او مردم به بند کشیده شده کنگو را برای استخراج منابع کونگو به کار می گرفت. پادشاهی او شامل اردوگاه های کار، قطع اعضای بدن، شکنجه و اعدام بود. درباره او، در مدرسه ها، چیزی گفته نمی شود و رسانه ها خبری از او منتشر نمی کنند.

لئوپولد، بخشی از تاریخ طویل استعمار، امپریالیسم، بردگی و نسل کشی آفریقا است. داستان او مناسب برنامه درسی مدارس جوامع سرمایه داری نیست. اگرچه، گاهی اوقات، اظهارات عمومی نژادپرستانه در جوامع" مبادی آداب" مورد مخالفت قرار می گیرند، ولی سخن نگفتن از نسل کشی آفریقایی ها، که به موجب پادشاهی جوامع سرمایه دار اروپا حاصل شده است، کاملا مورد تائید است.

مارک تواین، هجونامه ای را درمورد لئوپولد با نام « سخنرانی لئوپولد؛ دفاع از فرمانروایی خود در کنگو» نوشته است. در این هجونامه، مارک تواین، لئوپولد را به علت دفاع او از حکمرانی وحشت آورش به سخره گرفته است. مارک تواین نویسنده مشهوری در مدارس دولتی آمریکا است، که همانند بسیاری از نویسنده های مشهور سیاسی، نوشته های سیاسی او در مدارس تدریس نمی شوند. به طور مثال، « مزرعه حیوانات» " اورل" ، در خدمت تقویت پروپاگاندای ضد سوسیالیست آمریکا و درباره چگونگی محکوم شدن جوامع تساوی گرا به هماهنگ شدن با مخالفان دیستوپیای (پادآرمانشهر یا مدینه فاسده) خود بود. حال آنکه، اورل یک انقلابی ضد سرمایه داری بود - حامی کارگران آزادی خواه - ولی این مهم، به هیچ وجه، عنوان نشده است.

آثار « هاکل برفین» و « تام سوایر» ، در مواد درسی وجود دارند، ولی « دفاعیه کینگ لئوپولد» در برنامه درسی و مطالعاتی نیست. این مهم، تصادفی نیست. لیست متون توسط" هیئت آموزش و پرورش" تهیه می شود، تا از این طریق دانش آموزان را برای فرمان بردن و تاب آوردن مهیا کنند. از نقطه نظر دپارتمان آموزش و پرورش، آفریقا، قاره ای است که هیچ تاریخی ندارد.

اگر متونی از آفریقا در مدارس ارائه شوند، کاریکاتور مصر، همه گیری HIV (و نه عامل همه گیری آن) ، تاثیرات سطحی تجارت برده، و گاهی نفاق سیاه پوستان و سفیدپوستان آفریقا، مطرح می شوند. از نظر آنها عکسهایی از کودکان گرسنه، فیلم های مستند مسافرت با شتر، تصاویر و فیلم هایی از بیابان های پهناور، گویای آفریقا هستند، حال آنکه از جنگ وسیع آفریقا، حکمرانی وحشت آور لئوپولد و نسل کشی مردم آفریقا، جنگ های آمریکا در عراق و افغانستان، کشتار میلیون ها انسان بی گناه با بمب های آمریکایی، تحریم ها، بیماری، قحطی و گرسنگی حاصل از بیرحمی صاحبان قدرت، سخنی به میان نیامده است. " همه مردم دارای حقوق برابری هستند و باید ارج نهاده شوند، ولی دولت ایالات متحده آمریکا، مردم کونگو، عراق و افغانستان را به حساب نمی آورند. "

اگرچه در صفحه" نسل کشی در تاریخ" ویکی پدیا، نامی از نسل کشی کونگو نیامده است، ولی نام کونگو ذکر شده است. آنچه هم اکنون « جمهوری آزادی خواه کونگو» خوانده می شود، منتسب به جنگ دوم کونگو است. (که جنگ جهانی کونگو و جنگ وسیع آفریقا نیز نامیده می شوند. ) جنگی که در آن، طرف های درگیر، مردم قوم" بامبنگا" را به اسارت گرفته و آنها را" خوردند" . آدمخواری و بردگی، شرارت های وحشتناکی هستند که قطعا باید در تاریخ آورده شوند، ولی در صفحه ویکی پدیا تنها به واقعه ای چند ملیتی، که منجر به آدم خواری گروه کوچکی از مردم شده، اشاره شده است. اما دلایل نزاع و درگیری و شرایط ایجاد آن ذکر نشده اند.

روایت هایی که توسط سفیدپوستان برتری جو و نژادپرست ارائه شده اند، بیانگر" مادون انسان" بودن آفریقایی ها است، اجازه تاریخی شدن یافته اند. سفیدپوستانی که کونگو را به زمین زراعتی خود، بازداشتگاه اسرای جنگی خود تبدیل کرده اند و موجب کشته شدن ۱۵-۱۰ شهروند کونگویی شده اند، هنوز به حد استاندارد و معین نرسیده اند! زیرا، همان گونه که شما هم می دانید، اگر کسی موجب کشتار ۱۰ میلیون" آفریقایی" شود، " هیتلر" خوانده نمی شود، نام او" سمبل بدی و شرارت" نخواهد بود، و تصویر او موجب" ترس و نفرت و غصه" نخواهد شد. نامی از قربانیان او برده نخواهد شد و نام قاتلان او در یادها نخواهد ماند.

لئوپولد تنها یکی از مسببان برتری اجتماعی و ایدئولوژیکی سفیدپوستان و به طور حتم سرچشمه شرارت های کونگو بود. اگرچه لئوپولد در راس سیستم بود و فرمانده هان، پیاده نظام، و مدیران، مجری قوانین و دستورات او بودند، ولی تمامی اعضای این سیستم، سمبل ستمگری و شرارات هستند، ولی هیچگونه اطلاعاتی از آنها در دسترس نیست. در واقع، اقدامات رژیم سرمایه داری در آفریقا و منافعی که از نسل کشی مردم کونگو نصیب سفیدپوستان ثروتمند شد، و همچنین قربانیان این رژیم استعمارطلب، پنهان و نامعلوم مانده اند.