تبیین ارتباط جدانشدنی امام حسین (ع) و قرآن

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران؛

اگر قرآن سیدالکلام است، (۱) امام حسین سید الشهداست. (۲)
اگر در دعای ۴۲ صحیفهٔ سجادیه دربارهٔ قرآن می خوانیم: « و میزانُ قِسط» در زیارت امام حسین علیه السلام می خوانیم: « اشهد انّک امرتَ بالقسط» (۳)
اگر قرآن موعظهٔ پروردگار است؛ « موعظة من ربّکم» (۴) ، امام حسین علیه السلام در عاشورا فرمود: عجله نکنید تا شما را به حقّ موعظه کنم. « لا تعجلوا حتّی اعظکم بما یحقّ لکم» (۵)
اگر قرآن مردم را به رشد هدایت می کند؛ « یهدی الی الرّشد» (۶) ، امام حسین علیه السلام نیز می فرماید: من شما را به راه رشد و سعادت دعوت می کنم. « ادعوکم الی سبیل الرشاد» (۷)
اگر قرآن عظیم است؛ « و القرآن العظیم» (۸) امام حسین علیه السلام نیز سوابق عظیمی دارد. « عظیم السوابق» (۹)
اگر قرآن حقّ و یقینی است؛ « و انّه لحقّ الیقین» (۱۰) در زیارت امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم: آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردی که به درجهٔ یقین رسیدی. « حتّی اتاکَ الیقین» (۱۱)
اگر قرآن مقام شفاعت دارد؛ « نعم الشفیع القرآن» (۱۲) امام حسین علیه السلام نیز مقام شفاعت دارد. « وارزقنی شفاعة الحسین» (۱۳)
اگر در دعای چهل و دوّم صحیفهٔ سجادیه دربارهٔ قرآن می خوانیم که پرچم نجات است؛ « عَلَم نجاة» در زیارت امام حسین علیه السلام می خوانیم او نیز پرچم هدایت است. « انّه رایة الهدی» (۱۴)
اگر قرآن شفادهنده است؛ « و نُنزّل من القرآن ما هو شفاء» (۱۵) خاک قبر امام حسین علیه السلام نیز شفاست. « طین قبر الحسین شفاء من کلّ داء» (۱۶)

اگر قرآن، منار حکمت است، (۱۷) امام حسین نیز باب حکمت الهی است. « السلام علیک یا باب حکمة رب العالمین» (۱۸)
اگر قرآن امر به معروف و نهی از منکر می کند؛ « فالقرآن آمرٌ و زاجر» (۱۹) امام حسین نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهی از منکر است. « ارید أن آمر بالمعروف و اَنهی عن المنکر» (۲۰)
اگر قرآن نور است؛ « نوراً مبینا» (۲۱) ، امام حسین نیز نور است. « کنت نوراً فی الاصلاب الشامخة» (۲۲)
اگر قرآن برای تاریخ و همهٔ مردم است؛ « لم یجعل القرآن لزمانٍ و لالِناس دون ناس» (۲۳) ، درباره امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم که آثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد. « لا یدْرس أثره و لایُمحی رسمه» (۲۴)
اگر قرآن، کتاب مبارکی است؛ « کتاب انزلناه الیک مبارک» (۲۵) ، شهادت امام حسین علیه السلام نیز برای اسلام سبب برکت و رشد است. « الّلهم فبارک لی فی قتله» (۲۶)
اگر در قرآن هیچ انحرافی نیست؛ « غیر ذی عوج» (۲۷) دربارهٔ امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم: لحظه ای از حق به باطل گرایش پیدا نکرد. « لم تَمِلْ من حقّ الی باطل» (۲۸)
اگر قرآن، کریم است؛ « انّه لقرآن کریم» (۲۹) ، امام حسین نیز دارای اخلاق کریم است. « و کریم الخلائق» (۳۰)
اگر قرآن، عزیز است؛ « انّه لکتاب عزیز» (۳۱) ، امام حسین فرمود: هرگز زیر بار ذلّت نمی روم. « هیهات منّا الذّلة» (۳۲)
اگر قرآن، ریسمان محکم است؛ « انّ هذا القرآن… العروة الوثقی» (۳۳) ، امام حسین نیز کشتی نجات و ریسمانِ محکم است. « انّ الحسین… سفینة النجاة و العروة الوثقی» (۳۴)
اگر قرآن، بیّنه و دلیل آشکار است؛ « جائکم بیّنة من ربّکم» (۳۵) ، امام حسین نیز اینگونه است. « اَشهد اَنّکَ علی بیّنة من ربّک» (۳۶)
اگر قرآن را باید آرام و با تأنّی تلاوت کرد؛ « و رتّل القرآن ترتیلا» (۳۷) زیارت قبر امام حسین را نیز باید با گام های آهسته انجام داد. « و امش بمشی العبید الذلیل» (۳۸)
اگر تلاوت قرآن باید با حزن باشد؛ « فاقروه بالحُزن» (۳۹) زیارت امام حسین علیه السلام نیز باید با حزن باشد. « فَزُره و انت کئیب شعث» (۴۰)
آری، حسین علیه السلام قرآنِ ناطق و سیمایی از کلام الهی است.