یوزپلنگ ایرانی در صف بلیت جام جهانی برزیل!

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، محمد درویش، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور که در نشست عمومی چهارمین روز هفته جهانی علم (روز علم و زندگی) سخن می گفت با بیان این مطلب خاطرنشان کرد: بسیاری از کشورها از گونه های باارزش جانوری خود به عنوان نماد تیم های ورزشی استفاده کرده اند تا فرصتی برای معرفی این گونه ها و کمک به حفظ و حراست آنها فراهم شود. در حال حاضر فقط ۷۰ قلاده یوزپلنگ آسیایی باقی مانده اند که همه آنها هم در ایران هستند. یوزپلنگ به واقع نماد طبیعت ماست چون اگر حال یوزپلنگ ایرانی خوب باشد یعنی حال علف خوارانی که خوراک یوزپلنگ هستند، خوب است و این یعنی حال گیاهانی که آنها از آن تغذیه می کنند خوب است که این امر در گرو مساعد بودن وضعیت منابع آبی کشور است.

وی، البته حال منابع آبی کشور را چندان خوب نمی داند.

به گفته درویش، در نبود مدیریت هماهنگ منابع آب سطح آب های زیرزمینی کشور از سال ۴۳ تا کنون به طور مستمر کاهش یافته بی آن که هیچ اقدامی برای کاستن از شیب فزاینده این پدیده ویرانگر صورت گیرد.

وی در این رابطه به گزارش مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در زمینه وضعیت منابع آب زیرزمینی کشور که اسفند ماه گذشته ارائه شده استناد کرد و گفت: بر اساس این بررسی طی سالهای ۱۳۷۴ تا ۹۱ تعداد چاه های آب کشور از ۳۳۶ هزار حلقه با ۹۳ درصد افزایش به ۶۵۰ هزار حلقه رسیده در حالی که میزان تخلیه در ایین مدت تنها ۲۶ درصد رشد داشته است آن هم در شرایطی که حداقل طی شش سال اخیر میزان برداشت از منابع عملا ثابت بوده است.

درویش تصریح کرد: متوسط آب دهی سالانه هر حلقه چاه از ۱۴۷ هزار مترمکعب در دهه ۱۳۶۰ به ۷۷ هزار متر مکعب کاهش یافته است.

این پژوهشگر حوزه محیط زیست با اشاره به تبعات ناگوار بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی که به پدیده هایی همچون فرونشست و خشکی منابع آبی زیرزمینی و سطحی منجر شده است، اظهار داشت: برای حفظ پایداری اکولوژیک کشور باید از بسیاری ملاحظات اقتصادی سیاسی بگذریم که ضرورت دارد در این راستا دیپلماسی زیست محیطی فعالی را در کشور پیش بگیریم که تدوین آن از مهمترین وظایف شورای عالی امنیت ملی است.

درویش در سخنرانی کوتاه خود، آمار و اطلاعات مختلفی در خصوص شاخص های نگران کننده زیست محیطی کشور ارائه داد اما شاید اشاره گذرای او به حال و روز دو قلاده یوزپلنگ ایرانی برای توصیف تراژدی تلخی که در سایه سوء مدیریت ها و بی تدبیری ها بر طبیعت ایران می رود از ساعت ها ارائه آمار و نمودار هم گویاتر باشد.

حکایت دو یوزپلنگ که برای جفتگیری و تزاید نسل این گونه در معرض انقراض انتخاب شده اند اما یکی در پارک ملی توران و دیگری کیلومترها دورتر در پناهگاه حیات وحش میاندشت است و مسوولان محلی این دو شهر به بهانه این که یوزپلنگ متعلق به منطقه آنها است اجازه انتقال یوزپلنگ به منطقه دیگر را نمی دهند. « دلبر» و « کوشکی» ، تنها و دور از هم پیر می شوند تا شاهدی باشند بر نامرادی ها و ناکامی های محیط زیست ایران.