اصل منشور کوروش به ایران آمد چون…

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، این باستان شناس که مدتی مسوول مجموعه ی « ایران باستان» در بخش « خاورمیانه » موزه ی بریتانیا بوده، با تأکید بر این که استوانه ای که دو سال پیش برای نمایش به ایران آورده شد، اصل منشور کوروش بوده است، اظهار کرد: بحث های زیادی درباره ی جعلی بودن منشور کوروش مطرح شد؛ برخی می گفتند یک طرف منشور اصلی که در موزه ی بریتانیا است، شکستگی عمیقی دارد و طرف دیگر، آن سالم است. این در حالی است که وقتی این استوانه به تهران فرستاده شد، برخی از این خصوصیات را نداشت.

او با تأکید بر این که موزه ی بریتانیا برای جابه جایی منشور کوروش قوانین سختگیرانه ای دارد، توضیح داد: برای جلوگیری از بیشتر شدن شکستگی های منشور کوروش، بخش های شکسته ی آن را که ترک هایی داشت، با قطعات رزین پر کردند تا ترک های این اثر تاریخی در هنگام جابه جایی بیشتر نشود. از سوی دیگر، عده ای با استناد به بخش های بدون متن و شکسته ی منشور که هنگام نمایش در ایران، قدری حالت مصنوعی داشت، می گفتند که این اثر، مصنوعی است. در حالی که آن ها نمی دانستند برای حفاظت از چنین اثر مهمی، استفاده از برخی مواد حفاظتی ضروری است.

این باستان شناس در ادامه، درباره ی منشور کوروش و مکان کشف این استوانه و داستان های مربوط به آن توضیح هایی داد.

او گفت: در سال ۱۸۷۹ میلادی « هرمزد رسام» باستان شناس کلدانی در منطقه ی « بابل» این استوانه را کشف کرد. در کتاب های منتشرشده درباره ی این استوانه، محل کشف آن نزدیک روستای « جمجمه» آورده شده است. هرچند تعیین محل دقیق کشف این استوانه مشکل است، اما عقیده ی غالب این است که منشور کوروش داخل یک دیوار در بخش جنوبی این روستا کشف شده است. رسام پس از کشف استوانه، آن را بسته بندی کرد و به موزه ی بریتانیا فرستاد. این استوانه برای نخستین بار توسط « تئو فیلوس پینچز» خوانده شد. او متخصص خط میخی بود و در ابتدا فکر می کرد که این منشور نیز مانند دیگر منشورها، اطلاعاتی درباره ی یک علم را دارد؛ ولی وقتی به نام کوروش رسید، متوجه شد این استوانه اهمیت بیشتری نسبت به دیگر استوانه های کشف شده دارد. به همین دلیل، استوانه را به « سر هنری راولینسون» (کسی که خط میخی را رمزگشایی کرد) برد.

وی با بیان این که استوانه ی کوروش پس از خوانده شدن و رسیدن به این حقیقت که به ایران و کوروش بزرگ متعلق است، در روز فتح بابل « هفتم آبان ماه» توسط « سر هنری راولینسون» در یک جلسه ی رسمی در آلمان، به مردم جهان معرفی شد.

رزمجو سپس قدیمی ترین عکسی را که از استوانه ی کوروش وجود دارد، به حاضران در همایش « یادبود استوانه کوروش» که در تالار فردوسی دانشکده ی ادبیات دانشگاه تهران برگزار شده بود، نشان داد. این عکس که پیش از آغاز مرمت منشور کوروش گرفته شده، شکستگی های کامل روی این بنای تاریخی را نشان می دهد که اکنون مرمت شده است.

او در ادامه اظهار کرد: با معرفی منشور کوروش به دنیا، این اثر تاریخی در گالری شماره ی ۵۱ موزه ی بریتانیا به نمایش درآمد. از آن زمان تا کنون، این استوانه یکی از ۱۰ اثر برتر موزه ی بزرگ بریتانیا است که هرچند یک سوم متن آن مفقود شده، ولی یکی از کپسول های اطلاعاتی موجود در دنیا است که با وجود آن که نوشته ها و زبانش بابلی است، ولی به معرفی هویت ملت ایران پرداخته است.

این عضو هیأت علمی دانشکده ی ادبیات دانشگاه تهران که تالار کتیبه ها را در موزه ی ملی ایران راه اندازی کرده است، با اشاره به این که اروپایی ها کوروش را قبل از پیدا شدن این منشور، از طریق متون « عهد عتیق» می شناختند، گفت: بسیاری از پادشاه های پس از کوروش، مانند اسکندر هرچند رفتارشان کاملا متضاد با رفتار کوروش بود، ولی همیشه به او احترام می گذاشتند.

وی همچنین درباره ی استوانه ی کوروش، بیان کرد: در ۱۹ سطر اول این منشور، کاهنان کوروش را معرفی کرده اند و از سطر بیستم به بعد، کوروش خود به صورت مستقیم درباره ی فتح بابل، دیدگاهش درباره ی آن جنگ و چگونگی رفتارش با مردم صحبت می کند. سطر ۳۶ منشور کوروش نیز جای مناقشات زیادی دارد.

او افزود: هشت ماه پیش، برای آخرین بار منشور کوروش بازخوانی شد و از آن، یافته های جدیدی به دست آمد.

رزمجو در پایان، از نخستین مترجم منشور کوروش « حسن پیرنیای مشیرالدوله» یاد کرد که در زمان قاجار برای نخستین بار متن کوروش را ترجمه کرد.