احساس لبریز شده‌ی «اوگاوا»

به گزارش پارس به نقل از  تسنیم، ارکستر فیلارمونیک تهران با رهبری آرش گوران و تکنوازی پیانو « نوریکو اوگاوا» ، شب گذشته چهارم آبان ۱۳۹۲ در تالار وحدت به روی صحنه رفت.

در این برنامه قطعاتی از ولفگانگ آمادئوس موتسارت، ساموئل بارِبر و گیوم لِکو اجرا شد. این کنسرت که در هفته فرهنگی ژاپن برگزار میشد با استقبال خوبی از سوی علاقه مندان به موسیقی کلاسیک روبه رو شد. تالار وحدت در شب گذشته میزبان علاقه مندان و هنرجویان جوان عرصه موسیقی بود تا شبی به یاد ماندنی با حضور یکی از سولیست های معروف پیانو در موسیقی کلاسیک جهان، برای آنها رقم بخورد.

اجرای قطعات این کنسرت در دو بخش شکل گرفت. در قسمت نخست « کنسرتو برای پیانو» اثر موتسارت در سه بخش اجرا شد که در تکنوازی های خانم اوگاوا بسیار مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت.

با پایان این بخش نوریکو اوگاوا صحنه را ترک نکرد تا به افتخار حضورش در تالار وحدت دو قطعه کوتاه را برای حاضران در تالار وحدت تکنوازی کند. اجرای این دو بخش در از قبل برنامه ریزی نشده بود و چنین حرکتی از سوی اوگاوا نشان شور و شوق او از حضورش در تالار وحدت بود.

اوگاوا در تکنوازی هایش با احساس فراوانی کلاویه های پیانو را می فشرد. تاثیر تکنوازی های او در مخاطب، که به راستی همه را میخ کوب صندلی هایشان کرده، نشان از تکنیک بالا و احساس لبریز شده ی نوریکو اوگاوا بود. پس از پایان تکنوازی های اوگاوا حاضران در تالار وحدت ایستاده برای او دست زدند تا به نوعی از هنرش و حضورش در ایران قدردانی کنند.

پس از یک ربع استراحت و تنفس، ارکستر به روی صحنه آمد تا قطعه ای از گیوم لِکو را بنوازد، « آداجیو برای تریو و ارکستر زهی» نام این قطعه بود. آنچه در این بخش بیش از هر چیزی در مخاطب تاثیرگذار بود احساس لطیفی بود که در سراسر این قطعه جاری بود. البته رهبریِ پر احساس گوران هم لذت شنیدن این قطعه را چند برابر کرد.

« آداجیو برای ارکستر زهی، برگرفته از کوارتت اپوس ۱۱ – (۱۹۳۶) » قطعه ای بود که در بخش پایانی این اجرا نواخته شد. البته آنچه از این قطعه نواخته شد بازنویسی برای ارکستر زهی در سال ۱۹۳۸ بود. برای اجرای این قطعه ارکستر برای دقایقی کوتاه صحنه را ترک کرد تا چدمان صندلی ها تغییر کند.

در این قطعه شور و حال و هیجان بر احساس لطیف غلبه کرد تا حاضران در تالار وحدت با رضایت کامل تالار را ترک کنند.

نوریکو اوگاوا پیانیست کلاسیک ژاپنی و متولد سال ۱۹۶۲ در شهر کاواساکی است.

او از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۰ در کالج موسیقی توکیو و سپس از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ در دانشکده جولیارد در نیویورک تحصیل کرد.
از جمله موفقیت های او می توان به کسب مقام دوم در مسابقات موسیقی ژاپن در سال ۱۹۸۴ و دریافت جایزه سوم مسابقات بین المللی پیانو لیدز در سال ۱۹۸۷ اشاره کرد.

اوگاوا از سال ۲۰۰۱ با همکاری پیانیست انگلیسی، کاترین استات، دوئت های پیانو را اجرا کرد. او به خاطر ضبط کنسرتوهای پیانوی الکساندر چرپین به رهبری سن شوئی و ارکستر سمفونی سنگاپور شهرت دارد.

نشریه تلگراف در معرفی این نوازنده ژاپنی می نویسد نوازندگی شاعرانه و دلکشش او را از سایر هم دوره هایش متمایز می کند. او همچنین به خاطر ضبط سری کامل دبوسی با بی آی اس رکوردز مورد تحسین قرار گرفته است. وی به تازگی ضبط سی دی جدیدی از موزارت را برای « بی آی اس رکوردز» در سال ۲۰۱۱ کامل نمود است.

اوگاوا در شهر خودش مشاور هنری تالار سمفونی موزا کاواساکی است. در سال ۱۹۹۹، وزارت آموزش ژاپن جایزه هنری خود را در پربار ساختن پرونده فرهنگی ژاپن در سراسر جهان به او اعطاء کرد و او همچنین موفق به دریافت جایزه اوکورا برای ایفای نقش برجسته ای که در موسیقی ژاپن داشته است شد.

اوگاوا شیفته فعالیتهای خیرخواهانه است، به ویژه پس از زلزله و سونامی که در ابتدای سال ۲۰۱۱ در ژاپن رخ داد. از زمان این زلزله او بیش از بیست هزار پوند را برای صندوق سونامی ژاپن نزد صلیب سرخ انگلیس جمع آوری کرد. همچنین ضمن همکاری با جامعه ژاپنی از سال ۲۰۱۲ همچنان مشتاق است که به این فعالیتهای خیرخواهانه ادامه دهد. اوگاوا همچنین کنسرت های جمعی را که مجموعه ای برای کودکان اوتیسم و والدینشان است را پایه ریزی کرد. ‬