انتخاب معاون گردشگری به وقت اضافه کشید!

به گزارش پارس به نقل ازایسنا، محمدعلی نجفی حدود دوماه است که کلید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را تحویل گرفته است. او از همان آغاز، با انتصاب دو شخصیت کاملا شناخته شده در حوزه ی میراث فرهنگی - مهدی حجت و سیدمحمد بهشتی - و سپس به کار گرفتن « محمدحسین عادلی» - رییس کل اسبق بانک مرکزی - به عنوان مشاور اقتصادی در این سازمان، توقع ها را بالا برد و این انتظار را برای انتخاب گزینه های مناسب برای سه معاونت گردشگری، صنایع دستی و سرمایه گذاری به وجود آورد.

نجفی حدود ۱۲ روز پیش، تکلیف دو معاونت صنایع دستی و سرمایه گذاری را نیز با انتصاب « بهمن نامور مطلق» - معاون پیشین پژوهشی فرهنگستان هنر - و « سعید شیرکوند» - معاون وزیر اقتصاد در دولت خاتمی - مشخص کرد و حالا نفس را برای انتصاب بعدی در این سازمان، یعنی معاون گردشگری، حبس کرده است.

اما چرا رییس این سازمان برای انتصاب معاون گردشگری، این قدر تعلل می کند؟ البته او در نخستین روز تحویل گرفتن ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تأکید کرد که « به هیچ وجه اهل شتاب زدگی نیستم» ؛ ولی شاید هم دلیل دست به عصا راه رفتن آقای رییس، چیز دیگری به جز تأمل و تعمق باشد.

نجفی و مشاورانش و همچنین قائم مقام این سازمان، بارها به شکل تلویحی به این موضوع اشاره کرده اند که هنوز به گزینه ی واحدی برای معاونت گردشگری نرسیده اند.

نجفی حتی به تازگی در دانشگاه علامه طباطبایی، گفته است: چند مدیری که انتخاب کرده ام، از بهترین ها هستند؛ اما لازم نیست همه ی آن ها تخصص مرتبط با حوزه ی مدیریتی خود را داشته باشند. معاون گردشگری نیز الزاما نباید رشته ی گردشگری خوانده باشد، اگر مدرک دکتری مدیریت هم داشته باشد، کفایت می کند، چون گردشگری موضوعی فرابخشی و میان بخشی است. معاون گردشگری باید توانایی مدیریتی بالا داشته باشد و از نظر علمی، شاخص های گردشگری را درک کند.

ظاهرا رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در این سخنان اش، کدهایی را درباره ی گزینه ی احتمالی برای معاونت گردشگری داده، اما همچنان سکوت حاکم است.

از سوی دیگر، شرح رویکردها و تفکرهای مقامات ارشد این سازمان درباره ی گردشگری، نگرانی هایی را در میان فعالان گردشگری کشور، بویژه بخش خصوصی به وجود آورده که گویی گردشگری را پشت گوش انداخته اند و فعلا دغدغه ی سازمان، پرداختن به « میراث فرهنگی» است. موضوعی که قبلا و در چند هفته ی گذشته هم نسبت به آن نگرانی هایی ابراز شد.

سخنان قائم مقام سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که گفته بود: « شنیع ترین و سخیف ترین نوع مواجه شدن با میراث فرهنگی یک مملکت، داشتن نگاه توریستی به آن است» یا مشاور ارشد رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری که هشدار داده بود: « قرار نیست دیگر از میراث فرهنگی، استفاده ی ابزاری شود» یا تأکیدهای مکرر رییس این سازمان مبنی بر این که نگاه به گردشگری، صرفا فرهنگی خواهد بود، همه در کنار معلق نگه داشتن وضعیت معاون گردشگری، آن قدر نگرانی و بلاتکلیفی ایجاد کرده که به نظر می رسد بخشی از نیروهای بخش خصوصی، مثل چند سال پیش، به لاک خود فرو رفته اند و برخی هم چشم به راه گرفتن تصمیم آخر هستند.

اما به واقع، آنچه مقامات ارشد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری درباره ی رویکردشان نسبت به گردشگری گفته اند، در همین چند جمله خلاصه نمی شود و ظواهر امر، گویای زیر پا گذاشتن یا غفلت آن ها از حوزه ی گردشگری نیست، بلکه نشان دهنده ی تغییر الگوی گردشگری است. آن ها معتقدند که در طول هشت سال گذشته، تمام انرژی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری صرف این شد که گردشگری را تقویت کند؛ ولی هیچ نتیجه ای حاصل نشد.

سیدمحمد بهشتی با استناد به نگرش رییس سازمان، الگوی « گردشگری فرهنگی» را برای کشور مناسب دانست و در این باره گفت: متأسفانه در سال های بعد از انقلاب، بدون آن که وارد بحث نظری شده باشیم، الگویی که همواره موافقان و مخالفان توسعه ی گردشگری روی آن اتفاق نظر داشتند، « گردشگری فرهنگی» نبوده، البته ممکن است حرف آن را زده باشند، اما عملا « گردشگری فرهنگی» الگو نبوده است.

او معتقد است: درآمدهای اقتصادی « گردشگری فرهنگی» خیلی بیشتر از آن پولی است که یک گردشگر در ایران خرج می کند. درآمدی که از آن، تغییر تصویر ایران در جهان و باز شدن درهایی که براثر وجود تصویر نابجا و نامطلوب بسته شده اند، تعبیر می شود.

مهدی حجت هم اعتقاد دارد: گردشگری به معنای عمومی، در کشور ما وجود ندارد، چون سفره ای پهن نشده و با وجود آن که منت گردشگران کشیده می شود تا از کشور ما دیدن کنند، اما باز هم کسی نمی آید و این به دلیل نبودن بسترهای مناسب است.

با وجود این اعلام ناخرسندی از وضعیت گردشگری کشور و ترسیم خط فکری برای ادامه ی راه، اما هنوز تصمیم صریحی برای معاونت گردشگری، گرفته نشده و ظاهرا نجفی، خودش با توجه به اخباری که به تازگی از این حوزه می دهد، کارها را به شکل مستقیم پیگیری می کند. هرچند او در اوایل مهرماه و پیش از آغاز هفته ی گردشگری، به رسانه ها گفت: معاون گردشگری این سازمان ابقا شده است؛ اما ظواهر امر نشان می دهد، نه حکمی نوشته شده و نه حکمی داده شده و ظاهرا این یک فرصت است تا نجفی گزینه های روی میزش را بررسی کند و معاون گردشگری هم منتظر روزی است که سرانجام تودیع شود. هرچند رییس سازمان بارها گفته است، چهار سال برای حرف زدن، تصمیم گرفتن و اجرا کردن فرصت دارند؛ ولی فرصت برای انتخاب معاون گردشگری، بدون آسیب دیدن این حوزه، به نظر می رسد روبه پایان است.