به گزارش پارس به نقل از مهر، ایرینا بوکووا به مناسبت روز جهانی ریشه کنی فقر (۱۷ اکتبر ۲۰۱۳) در پیامی اعلام کرد: میلیون ها نفر هنوز قربانی قحطی هستند. در فاصله بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳،۸۴۲ میلیون نفر از گرسنگی مزمن در رنج بودند و هستند. با وجود چنین شرایطی چه طور می توان به استقرار صلح و توسعه پایدار امیدوار بود؟ چنین شرایطی توهین به جامعه و مفهوم کرامت انسانی است و توجه کامل ما را می طلبد.

جهش به سمت جلو امکان پذیر است و راه حل هایی برای این معضل وجود دارد. اولین راه حل، آموزش است که درها را به سوی شمول اجتماعی، مهارت آموزی و اشتغال می گشاید. آموزش مهم ترین بنیانی است که بر پایه آن می توان جوامعی برابر، به ویژه برای زنان ایجاد کرد. آموزش افراد را توانمند می سازد، بازده محصولات، بهداشت، سلامتی و همچنین طول عمر کودکان را افزایش می دهد.

مسئله فقر اکنون بیش از آن که با شاخص های اقتصادی، منابع مادی و مسئله « چند دلار در روز» مربوط باشد، به موضوع شمول اجتماعی و توان افراد برای کنترل و مفهوم بخشیدن به زندگی هایشان مربوط است. پیشرفت در ریشه کن سازی فقر به یافتن راه حل های ابتکاری برای رویارویی با جنبه های اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی فقر وابسته است. در سال های اخیر، نقش فرهنگ و فعالیت های فرهنگی بسیار مورد توجه افرادی بوده است که در زمینه ریشه کنی فقر فعالیت داشته اند. نتایج پروژه های فرهنگی و پروژه های توسعه که توسط یونسکو انجام و راهبری شده است حکایت از توان صنایع خلاق و صنایع دستی و بخش های فرهنگی در ایجاد مشاغل و تسهیل گفت وگو و شمول اجتماعی و ایجاد و افزایش احترام به نفس در میان افراد دارد. خلاقیت و میراث فرهنگی متعلق به مردم جهان است و می توان برای ایجاد توسعه متعادل از آنها استفاده کرد. به همین واسطه در دستور کار توسعه پسا ۲۰۱۵ باید توجه ویژه و کاملی به موضوع فرهنگ شود.

هدف نه کاهش، بلکه ریشه کنی فقر است تا به صفر مطلق برسیم. تحقق این هدف دور از دسترس نیست. فقر با سرعتی بی سابقه رو به کاهش است. در سال ۱۹۹۰، چهل و سه درصد از جمعیت جهان در شرایط فقر مطلق با دستمزدی روزانه معادل کمتر از ۲۵/۱ دلار زندگی می کردند. امروز، این موضوع فقط در مورد ۲۵% از جمعیت جهان صدق می‎ کند. البته این رقم هنوز هم بسیار بالا است. درحالی که هنوز میلیون ها نفر به دنبال بقای روزانه خود هستند، چگونه ممکن است بشریت بتواند رو به سوی آینده داشته باشد؟ تا زمانی که نابرابری تا این حد وجود داشته باشد استقرار صلح و توسعه پایدار ممکن نخواهد بود. در سایه آن چه گفته شد فقط در صورتی می توانیم موفق شویم که به سرعت و در نهایت ایمان و یقین عمل کنیم. امروز من از دولت ها، جامعه مدنی و بخش های خصوصی و دولتی می خواهم تا برای منفعت هرچه بیشتر بشریت، ثروت بیشتری تولید کنند و ثروت موجود را به نحو بهتر و مناسب تری تقسیم کنند.

ثروت جامعه حقوق بشر دلار زنان صنایع دستی فعالیت های فرهنگی فقر کودکان یونسکو