پدیده ای به نام «پژمان»

به گزارش پارس به نقل ازپارسینه، دور شدن برخی ورزشکاران از میادین ورزشی به علت افول قوای بدنی و فاصله گرفتن آنها از روزهای اوج، خسارات روحی جبران ناپذیری برای آنها در پی دارد، و گاه آنها را تا مرز اختلالات « نوروتیک» و نوع شایع آن « افسردگی حاد» سوق می دهد.

اما در میان این گروه، ورزشکارانی هستند که برای نباختن قافیه، شکست فرتوتی جسمانی خود را با بلوغ در عرصه ای دیگری به رخ می کشند که دامنه این عرصه، حوزه های همچون سیاست تا بازیگری را در بر می گیرد.

هرچند در عرصه بازیگری برخی ورزشکاران بازنشسته، بارقه هایی از استعداد را از خود نشان دادند، اما برخی دیگر به چهره ای ماندگارتبدیل شدند که زنده یاد « محراب شاهرخی» بازیکن سابق تیم ملی فوتبال و پرسپولیس و مرحوم « محمدعلی فردین» دارنده مدال نقره مسابقات کشتی جهانی? ? ? ? توکیو، نمونه متقدم این دو طیف هستند که با پایان یافتن روزهای قهرمانی پای آنها به سینما باز شد.

برخی دیگر از ورزشکاران نیز دوران بازنشستگی را به مربی گری پرداخته و گاه برخی دیگر سر از آگهی های تبلیغاتی در آورده اند!

عرصه سیاست نیز از حضور چهره های شاخص ورزشی خالی نمانده و میزبان ستارگانی بوده که پس از خداحافظی از ورزش، ردای سیاست را بر تن کرده که برادران خادم، علیرضا دبیر، هادی ساعی و عباس جدیدی نمونه ای از این دست ورزشکاران هستند.

این روزها مجموعه ای از شبکه سه سینما به نام « پژمان» در حال پخش است که بیشتر محبوبیت خود را افزون بر متن و کارگردانی، از « نابازیگری» کسب کرده که روزی روزگاری فوتبالیست بوده است.

سروش صحت پس از تجربه موفق ساخت مجموعه تلویزیونی طنز « ساختمان پزشکان» ، اکنون در « پژمان» زندگی و حواشی فوتبالیستی را به نمایش در آورده که دوره وی پایان یافته و درصدد دست و پا کردن تیم برای بازی در فصل بعدی فوتبالی است، حتی اگر این تیم، تیمی از باشگاه هند باشد!

صحت در « پژمان» برای باورپذیر کردن شخصیت اصلی مجموعه خود که « پژمان» نام دارد و نیز ایجاد سمپاتی مخاطب با او، از « پژمان جمشیدی» بازیگر سابق تیم پاس، سایپا، پرسپولیس و ملی بهره برده است.

نکته جالب آنکه طرح اولیه این مجموعه تلویزیونی توسط خود پ‍ ‍ ژم‍ ان جمشیدی ارائه شده که در تلفیق با شم ذاتی پیمان و محراب قاسم خانی در پروراندن مضمون طنز، به اثری جذاب تبدیل شده است.

نکته جالب تر بازی درخشان پژمان جمشیدی در نقش خود است که توجه همگان را جلب کرده است.

هرچند وی در گفت وگویی اعلام کرده در هیچ دوره آموزش بازیگری شرکت نکرده اما بازی جذاب که گاه با میمیک چهره نیز همراه است، از وی بازیگری توانمند ساخته است.

قدرت بازی پژمان جمشیدی در لحظاتی نمود بیشتری پیدا می کند که وی با بازیگران حرفه ای نظیر سام درخشانی، بهاره رهنما و بازیگر کار کشته ای چون هوشنگ حریرچیان بده بستان موفقی دارد و کار را بطور طبیعی پیش می برد.

سروش صحت با ساخت « ساختمان پزشکان» افزون بر به رخ کشیدن توانایی خود در خنده گرفتن از مخاطب با طرح مضامین محتوایی و دوری از کمدی رایج متکی بر ادا و اصول، نشان داد که در معرفی چهره نیز کارگردانی هوشمند است و انتخاب « بهنام تشکر» و بیرون آوردن وی از گمنامی و تبدیل او به یک چهره تلویزیونی، گواه این مدعاست.

گرچه نمی توان از سابقه بهنام تشکر بر صحنه تئاتر گذشت، اما انتخاب « نابازیگر» ی که هیچگونه سابقه تصویری ندارد، ریسک بزرگی بوده که سروش صحت و تهیه کننده مجموعه « پژمان» آن را نه پذیرفته، بلکه به جان خریده اند!

پژمان جمشیدی نیز با بازی روان خود، به اعتماد بجای سروش صحت پاسخ داده و با توفیق در ایفای نقش « پ‍ ‍ ژمان» ، مسیر خود را برای حضور مستمر در تلویزیون و یا پرده نقره ای تضمین کرده است.

روزگار خوشی که می تواند پژمان جمشیدی را بار دیگر به اوج محبوبیت خود، اما نه در زمین سبز مستطیلی، بلکه در قاب جعبه جادو برساند.

به هر حال « پژمان» که این شب ها گل کرده و مخاطب تلویزیون گریز را پای آنتن نشانده، موفقیت خود را مدیون جسارت حرفه ایی است که سروش صحت و پژمان جمشیدی از خود به خرج داده اند.

پدیده « پژمان» بار دیگر ثابت کرد جسارت ها همواره جواب می دهند.