سرنخ ژنتیکی از میزان تأثیر عواطف بر روابط زوجین

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، این نخستین مطالعه ای است که ژنتیک، عواطف و رضایت از زندگی مشترک را با هم مرتبط می کند.

به گفته رابرت دبلیو لونسون، رهبر ارشد این مطالعه، همواره این معما مطرح بوده که چه عاملی موجب می شود همسران با فضای عاطفی در ازدواجشان هماهنگ باشند و این که چرا برخی از زوجین چنین فضایی را نادیده می گیرند.

با یافته های ژنتیکی جدید، دانشمندان به درک بهتری از میزان اهمیت عواطف برای افراد مختلف می رسند.

محققان حاضر در این مطالعه رابطه ای را بین تحقق روابط و نوعی ژن یا" آلل" موسوم به ۵-HTTLPR یافته اند.

تمامی انسان ها نسخه ای از این نوع ژن را از هر یک از والدینشان به ارث می برند.

در این پژوهش شرکت کنندگانی که دارای دو آلل کوتاه ۵-HTTLPR بودند، زمانی که عواطف منفی از قبیل عصبانیت و تحقیر فراوانی در زندگی شان وجود داشت، غمگین ترین بودند و زمانی هم که عواطف مثبتی مانند شوخ طبعی و علاقه بود، خوشحال ترین بودند.

در مقایسه، افراد دارای یک یا دو آلل طولانی از عواطف در ازدواجشان بسیار کمتر آزار می دیدند.

یافته های جدید به معنی آن نیست که زوج های دارای متغیرهای متفاوت ۵-HTTLPR ناسازگارند، بلکه به مفهوم آن است که افراد دارای دو آلل کوتاه بیشتر احتمال دارد در یک رابطه خوب بسیار خوشحال شوند و در رابطه ای ناخوشایند بسیار رنج ببرند.

به گفته کلودیا ام. هاس از محققان این مطالعه، افراد دارای دو آلل کوتاه از این متغیر ژنی، زمانی که فضای عاطفی خوب است، شکوفا می شوند و هنگامی که این فضا بد باشد، پژمرده می شوند.

از سوی دیگر افراد دارای یک یا دو آلل طولانی به فضای عاطفی کمتر حساسیت نشان می دهند.

به گفته دانشمندان، هیچ یک از این متغیرهای ژنتیکی ذاتا خوب یا بد نیستند و هر یک دارای معایب و مزایای خاص خود است.

شرکت کنندگان حاضر به گروهی از ۱۵۶ زوج میانسال و مسن تر تعلق داشتند که محققان از سال ۱۹۸۹ روابط آن ها را بررسی کرده اند.

هر پنج سال یک بار، این زوج ها به دانشگاه برکلی آمدند تا میزان رضایتشان را از زندگی زناشویی گزارش کرده و در آزمایشگاه با یکدیگر تعامل برقرار کنند، در حالی که محققان مکالمات آن ها را بر اساس حالت های چهره، زبان بدنی، لحن صدا و نوع بحث کدبندی می کردند.

اخیرا، ۱۲۵ زوج از شرکت کنندگان تحت مطالعه نمونه های دی ان ای را ارائه داده اند و محققان ژنوتیپ آن ها را با سطوح رضایتشان از زندگی زناشویی و تنور عاطفی شان از تعاملات در آزمایشگاه مطابقت دادند.

برای همسران دارای دو آلل کوتاه ۵-HTTLPR، که ۱۷ درصد همسران حاضر را تشکیل می داد، محققان دریافتند که یک رابطه قوی بین لحن عاطفی مکالماتشان و احساسشان در خصوص ازدواجشان وجود داشت.

برای ۸۳ درصد از همسران با یک یا دو آلل، کیفیت عاطفی بحث هایشان دارای رابطه اندکی یا صفر با رضایت زناشویی شان بود.

ارتباط بین ژن ها، عاطفه و رضایت زناشویی به ویژه در خصوص بزرگسال های مسن تر صدق می کرد.

دانشمندان بر این باورند که در اواخر زندگی درست مانند آغاز طفولیت، افراد نسبت به اثرات ژن هایشان آسیب پذیر هستند.

جزئیات این مطالعه در Emotion منتشر شد.