انتقاد از دست‌اندرکاران تدوین کتاب‌های درسی

به گزارش پارس ، این نویسنده درباره وضعیت تدوین کتاب های درسی به ایسنا، گفت: نمی دانم چرا دست اندرکاران تدوین کتاب های درسی نگاهی به کتاب های ادبیات کودک و نوجوان ندارند و برای کتاب های درسی متن هایی را انتخاب می کنند که از نظر زبانی به معیارهای فهم بچه ها نزدیک نیست. انگار ارتباط دست اندرکاران تدوین کتاب های درسی با ادبیات کودک و نوجوان کم رنگ است یا اصلا وجود ندارد که باعث شده آثار تولیدشده در حوزه کودک و نوجوان به کتاب های درسی راه پیدا نکند.

او در ادامه افزود: متأسفانه در حال حاضر پیوند دست اندرکاران با ادبیات کودک و نوجوان قطع است، وگرنه آثار خوبی در حوزه ادبیات کودک که زبان هنری بالایی دارند، تولید شده است، اما دست اندرکاران کتاب های درسی ادبیات یا آن ها را نمی شناسند یا دچار کج فهمی و بدفهمی هستند.

جزینی در ادامه با بیان این که متن هایی که امروز برای کتاب های درسی بچه ها انتخاب می شود، با فهم آن ها تناسب ندارد، اظهار کرد: معمولا در کتاب های درسی مقاطع راهنمایی و دبیرستان تلاش زیادی می شود تا متن هایی از ادبیات کهن انتخاب شود، اما به خاطر این که متن های انتخاب شده برای بچه ها جذابیت ندارد، باعث می شود بچه ها این کتاب ها را با لذت نخوانند.

او همچنین بیان کرد: در متن های کهن نیز شعرهای دلکش زیادی وجود دارد که حتا بچه های دبستانی به راحتی می توانند آن ها را حفظ کنند اما مسؤولان تدوین کتاب ها از همین آثار کهن نیز متن هایی انتخاب می کنند که حتا معلم ها هم از تدریس آن ها عاجزتند. به طور مثال سعدی شعرهای زیادی در نعت حضرت پیامبر (ص) دارد که بسیار لطیف و زیبا هستند اما جالب این است که در کتاب های درسی ما از سعدی شعرهایی انتخاب می شود که دانش آموزان از فراگیری آن ها ناتوان هستند و به دلیل ناآشنایی، برای بچه ها با لذت خواندن همراه نیست و آن ها با این شعرها به ادبیات کهن و معاصر رغبت پیدا نمی کنند.

این نویسنده گفت: آزمون پرلز آزمونی است که هر دو سال یک بار از سوی سازمان یونسکو در بین دانش آموزان در رشته ادیبات برگزار می شود تا قدرت خوانش آنان اندازه گیری شود که در آخرین دوره این آزمون و در نتیجه رویکردهای آموزش و پرورش در ایران این می شود که قدرت خوانش رتبه ی دانش آموزان ایرانی در بین ۱۴۳ کشور دنیا رتبه بهتر از ۱۴۱ نمی شود که نشان می دهد آموزش و پرورش ایران به دلایل مختلف نمی تواند آموزش و مهارت خوانش را در بین دانش آموزان بالا ببرد. این مشکلات هم به آموزش و پرورش برمی گردد و هم به توانایی های معلم و الگوهای آموزشی.

جزینی در ادامه با بیان این که در حال حاضر کتاب های درسی در مقاطع راهنمایی و دبیرستان به شدت محتوامحور هستند، اظهار کرد: دست اندرکاران تولید کتاب های درسی ادبیات معمولا می گردند و نوشته ها و داستان هایی را از ادبیات کهن پیدا می کنند که در آن ها از کلماتی نظیر عشق، خال و یار… استفاده نشده باشد. آن ها فکر می کنند باید از فرصت کلاس ادبیات برای تدریس مبانی عقیدتی استفاده کرد. به همین خاطر است که کلاس ادبیات به کلاس بیان نکته های اخلاقی تبدیل شده است. البته منظور من این نیست که در کلاس ها از این گونه مباحث گفته نشود، بلکه معتقدم باید در همه زمینه ها از جمله طرح مباحث عقیدتی از داستان ها و شعرهایی استفاده کرد که برای دانش آموزان جذابیت داشته باشد، اما متأسفانه نگاه نامناسب دست اندرکاران این کتاب ها در این زمینه نیز خالی از هرگونه جذابیت است.

او ادامه داد: البته این گونه افراد مقصر هم نیستند و شاید اگر من و شما هم جای آن ها بودیم، همین متن ها را انتخاب می کردیم. زمانی یکی از همین افراد دست اندرکار تدوین کتاب های درسی به من می گفت، به ما گفته شده است در کتاب ها از متن هایی که در آن ها از عشق و… گفته می شود، استفاده نکنیم.

جزینی سپس درباره حذف نام برخی از چهره های ادبی مشهور و معاصر از کتاب های درسی ادبیات، گفت: در این زمینه باید پرسید که آیا چهره های ادبیات معاصر ما تنها علیرضا قزوه و غلامعلی حداد عادل هستند؟ یکی از درس هایی که از آثار آقای حداد عادل در مدرسه ها تدریس می شود، درسی به نام برهنگی فرهنگی است که در اصل خلاصه ای از اثر هانس کریستین اندرسن است. آیا در شعر معاصر فقط علیرضا قزوه شاعر است؟