شهیدی که امام خمینی درتشییعش شرکت کرد

حاج مهدی در این شرایط، با دیدن منش و رویکرد شهید نواب صفوی به شدت جذب اعتقادات او شد و به عنوان یکی از اعضای جوان و فعال فدائیان اسلام فعالیت سیاسی خود را به شکلی جدی آغاز کرد. در گرماگرم حوادث ملی شدن صنعت نفت و تشکیل جبهه ملی، وظیفه خطیر ارتباط میان شهید نواب، آیت ا… کاشانی و دکتر مصدق را بر عهده داشت. وقتی نواب به زندان افتاد، شهید عراقی با تحصن در زندان و اشغال موقت آن، به حرکت دولت اعتراض کرد و اگر خیانت گروهی از زندانیان توده ای نبود، آزادی نواب محقق می شد. هوش سرشار شهید عراقی سبب اطمینان شهید نواب به او بود و در خطیرترین مأموریت های فدائیان اسلام همیشه نام او به چشم می خورد. اما نهضت، سرانجام با شکست روبه رو شد و نواب صفوی به دست دژخیمان رژیم پهلوی به شهادت رسید.


شکست نهضت و شهادت نواب، ضربه سنگینی برای حاج مهدی عراقی بود. پس از رحلت آیت ا… بروجردی و در حالی که رژیم با تمام توانش در پی تضعیف حوزه علمیه قم بود، حاج مهدی به همراه تنی چند از دوستانش راهی قم شد و با مشاهده حضرت امام (ره) و آشنایی با افکار جذاب و مترقی شان، ایشان را به عنوان مرجع تقلید برگزید؛ مرجعی که به سرعت به مراد شهید عراقی مبدل شد و رابطه تنگاتنگی با ایشان یافت. این آشنایی زمینه ای برای شروع حرکت دوباره بود. با همت و فعالیت حاج مهدی عراقی، گروه های کوچک مومن و معتقد به امام (ره) گرد هم جمع شدند و هیئت های مؤتلفه اسلامی شکل گرفت. امام (ره) به درخواست شهید عراقی، تعدادی از شاگردان مبرزشان نظیر شهیدان بهشتی و مطهری را به نظارت بر مشی اعتقادی و آموزشی گروه منصوب کردند؛ رشته ای محکم که او و گروهش را به امام (ره) پیوند می داد تا سدی در برابر انحرافات احتمالی باشد، به تعبیر رهبر معظم انقلاب: « شهید عراقی از همان ابتدای شروع حرکت انقلاب و روند مبارزه یعنی سال ۴۲ خیلی جدی به اساسی ترین محور انقلاب یعنی امام (ره) متمایل شده بود و از خط مستقیم خود به هیچ وجه منحرف نگردید» .


شهید عراقی در قیام ۱۵ خرداد نقشی کلیدی ایفا کرد. به تعبیر آیت ا… هاشمی رفسنجانی « در یکی از اتاق های بازار نشسته بود و این انقلاب عظیم آن روز را از یک اتاق فرماندهی می کرد » ؛ او توانست با همراهی و همکاری دوستانش حرکت بنیادین ۱۵ خرداد را با شرکت حدود ۱۰۰ هزار نفر از مسجد حاج ابوالفتح سازماندهی کند؛ کاری که حیرت رژیم شاه را برانگیخت. با آزادی امام (ره) در ۱۴ فروردین سال ۱۳۴۳، کنترل و اداره منزل و محل استقرار امام (ره) به عهده شهید عراقی و دوستانش گذاشته شد؛ کاری که او به نحوی موثر و مطلوب از عهده اش برآمد. حاج مهدی در سالروز قیام ۱۵ خرداد نیز به همراه تعداد زیادی از اعضای هیئت های موتلفه اسلامی، تظاهراتی گسترده را سازماندهی کرد که به بازداشت ۷۰ روزه او انجامید.


روز ۲۱ مهر سال ۱۳۴۳، یک خبر تکان دهنده انقلابیون را سخت برآشفت. حسنعلی منصور موفق شده بود نمایندگان فرمایشی مجلس را به امضای یکی از ننگین ترین قراردادهای استعماری یعنی قرارداد کاپیتولاسیون ترغیب کند. شهید عراقی که با توجه به روحیه تشکیلاتی اش در همه جا عواملی داشت، زودتر از دیگران توانست به متن سخنان منصور در مجلس دست یابد و آن را در اختیار امام (ره) بگذارد؛ اتفاقی که سخنرانی شدیداللحن و افشاگرانه حضرت امام (ره) را در پی داشت و رژیم در پی آن امام (ره) را به ترکیه و سپس نجف تبعید کرد. اقدام خائنانه منصور باعث شد تا برنامه اعدام انقلابی او به دست جوانان موتلفه رقم بخورد. شهید عراقی یکی از افرادی بود که در جریان کامل این برنامه قرار داشت. در پی این تصمیم، شهید بخارایی در اول بهمن سال ۱۳۴۳، منصور را اعدام کرد و با این اتفاق دستگیری گسترده اعضای موتلفه و همکاران آنها آغاز شد. شهید عراقی در همین روزها بازداشت شد. او را تحت شدیدترین شکنجه ها قرار دادند و ناخن هایش را کشیدند، اما او کلامی از برنامه های مبارزاتی به زبان نیاورد. در دادگاه فرمایشی، او را به حبس ابد محکوم کردند و به زندان مخوف برازجان فرستادند؛ ۱۳ سال زندان او با صبر مثال زدنی اش گذشت؛ صبری که باعث شد وقتی در سال ۱۳۵۶، در ۴۷ سالگی از زندان آزاد شد، تقریبا موی سیاهی به سرش باقی نمانده باشد.

شهید عراقی به محض آزادی از زندان با گروه هایی که نسبت به خط اصیل اسلامی امام (ره) وفادار بودند، رابطه برقرار کرد و تجارب خویش را در اختیارشان گذاشت، اما دوری از مراد چیزی نبود که او تحملش را داشته باشد. با عزیمت امام (ره) به پاریس، او نیز راهی نوفل لوشاتو شد و آنجا هم مدیریت منزل امام (ره) را به دست گرفت. روز ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷، شهید عراقی همراه با مرادش به ایران بازگشت. زودتر از همه از هواپیما پیاده شد تا کارها را دوباره سامان دهد. در این برهه امام (ره) برای این مبارز باسابقه مسئولیت های سنگینی در نظر گرفته بودند. او به فرمان امام (ره) رئیس زندان قصر شد، به عضویت شورای مرکزی بنیاد مستضعفان درآمد و همراه با حاج حسین مهدیان، سرپرستی روزنامه کیهان را برعهده گرفت که به جولانگاه توده ای ها، ساواکی ها و سلطنت طلبان تبدیل شده بود. او در تمام این مسئولیت ها بسیار دقیق عمل می کرد و هنوز چندماهی از حضور او در این عرصه ها نگذشته بود که همه به توانایی های فراوان او در مدیریت و سامان دادن به امور پی بردند و طبیعتا دشمنان کینه اش را به دل گرفتند. صبح روز یکشنبه ۴ شهریور سال ۱۳۵۸، سه موتورسوار عضو گروهک تروریستی فرقان، او و پسرش حسام را به رگبار بستند و به شهادت رساندند.

امام (ره) با شنیدن خبر شهادت این سرباز فداکار اسلام، دستور دادند پیکر وی به قم منتقل و در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شود. آن گاه ضمن پیامی شهادت وی را تبریک و تسلیت گفتند؛ اما این، همه تجلیل امام (ره) از حاج مهدی عراقی نبود؛ آن گونه که پایگاه دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب منتشر کرده است، امام (ره) شخصا از میدان سعیدی قم تا صحن حرم مطهر حضرت معصومه (س) پیکر شاگرد خویش را تشییع کردند؛ این گونه تجلیل در سیره عملی امام (ره) بی نظیر است و خود مؤید عظمت شخصیت حاج مهدی عراقی می باشد.

حضرت امام خمینی (ره) در وصف شهید عراقی فرموده است: " من ایشان را حدود بیست سال است که می شناسم حاج مهدی عراقی برای من برادر و فرزند خوب و عزیز من بود. شهادت ایشان برای من بسیار سنگین بود اما آنچه مطلب را آسان می کند آن است که در راه خدا بود. شهادت او بر همه مسلمین مبارک باشد. او می بایست شهید می شد برای او مردن در رختخواب کوچک بود. "

مقام معظم رهبری نیز در وصف ایشان فرموده اند: " مرحوم شهید عراقی یکی از چهره های کم نظیر در صحنه مبارزه و خط انقلاب پیش از پیروزی انقلاب بود. ایشان عنصر شریف و عزیزی بود که از دست رفتند.

شهید عراقی جوانی، عمر و نشاط خود را فدای جایگزین نمودن حکومت خدا بجای حکومت طاغوت کرد که همین هم شد و بدین لحاظ بزرگترین حق را به گردن انقلاب همین گونه اشخاص دارند که در آن دوران اختناق این چنین فداکاری می کردند. شهید عراقی و همرزمانش از همان ابتدای شروع حرکت انقلاب و روند مبارزه یعنی سال ۱۳۴۲ خیلی جدی به اساسی ترین محور انقلاب یعنی امام متمایل شده بودند و از خط مستقیم خود به هیچ وجه منصرف نگردیدند. "

شهید مظلوم آیة الله بهشتی نیز در وصف شهید عراقی گفته است: " مرحوم حاج مهدی عراقی با تمام نشیب و فرازهائی که گذراند تا آخرین روزهای زندگیش عشقش امام و آرمان امام و خط امام بود. چنان مشتاق و علاقمند به این انقلاب و خط و آرمان انقلاب و رهبر انقلاب بود که در آخرین مقاطع زندگی اش نیز شیفته همین راه و فداکاری و ایثارگر همین راه بود" .