به گزارش پارس به نقل از فارس، تاکنون وقتی سخن از فعالیت های فرهنگی در حوزه فضای مجازی به میان می آمد به ندرت حضور مؤثر فعالان دینی و فرهنگی در فضای نت را شاهد بودیم؛ اما اکنون با گذشت یک دهه از تغییر نوع ارتباط و روی کار آمدن شیوه ای نوین در تبادل اطلاعات میان افراد، شاهد تغییرات اساسی در حوزه کاربران اینترنت کشورمان هستیم.

این تغییرات حتی می تواند بازنگری رویکرد افراد از کاربری صرف سرگرمی، تفریح و حتی در برخی موارد متضاد با آداب های دینی و عرفی جامعه در فضای مجازی را به همراه داشته باشد؛ حضور فعال و گسترده روحانیون در فضای مجازی در چند سال اخیر خود گواه بر این مدعاست.

لزوم الگوبرداری، باورپذیری است و تا زمانی که الگوهای ارائه شده خارج از دسترس باشند و در نوع زندگی و برخوردهای روزانه اجتماعی نتوانند تعامل مؤثری با عموم افراد جامعه برقرار کنند طبیعتاً نخواهند توانست در بیان عقایدی موفق شوند که خود نیز باید نمونه ای عملی از آن باشند.

البته در این زمینه نمی توان نقش مهم فیلم ها و سریال ها را در به تصویر کشیدن زندگی روزمره یک طلبه با تمام سختی ها و مشکلاتی که عموم افراد با آن روبرو هستند را کتمان کرد؛ هرچند بازهم مشاهده می شود عده ای نسبت به ترسیم واقع گرایانه از شخصیت این قشر از جامعه موضع می گیرند.

و اما امروز دیگر طلبه های ملبس به لباس مقدس روحانیت فقط در راه مسجد و برای ادای فریضه نماز جماعت بین عموم مردم حضور ندارند و تنها زمان پرسش و پاسخ به مدت زمان بین دو فریضه محدود نخواهد شد.

اکنون روحانیون فعال در فضای مجازی به راحتی زندگی روزمره خود را در شبکه های اجتماعی و وبلاگ های شخصی نقل می کنند و هزاران کاربر اینترنت از نزدیک می توانند با زندگی یک طلبه آشنا شوند؛ اینجاست که دیگر می توان براحتی متوجه شد که داشتن زندگی ساده، پایبندی به عقاید دینی و مقید بودن به حضور در مراسم های مذهبی نمی تواند هیچ گونه مغایرتی با شادی و مزاح های دوستانه داشته باشد.

اینجاست که می توان فهمید یک طلبه سخنانی بیشتر از سخنرانی در مراسم های روضه خوانی دارد؛ همچنین مخاطبانی بیشتر، مخاطبانی با تمام سلایق؛ درنتیجه باید گفت « الگوسازی در نوع استفاده از شبکه های ارتباطی نوین می تواند کمترین مزیت فعالیت گسترده طلاب در فضای مجازی باشد» .