به خاطر صدایم بازیگر شدم

به گزارش پارس به نقل از تهران امروز:

اولین قطعه ای که از او منتشر شد « ایران، ایران» در روزهای انقلاب بود که به یکی از ماندگارترین قطعات حماسی آن دوران تبدیل شد. بعد از آن در سال ۷۶ اولین آلبوم موسیقی اش به نام « از عشق گفتن» را منتشر کرد. چهار سال بعد از آن آلبوم « غوغا» را منتشر کرد که به گفته خودش با استقبال خوبی از طرف مردم روبه رو شد. آخرین آلبوم او، « کازابلانکا» نام دارد که دو، سه ماهی است وارد بازار موسیقی شده. با او درباره انتشار این آلبوم و روی آوردن هنرمندان سینمایی به انتشار آلبوم موسیقی گفت وگو کردیم.

غیر از کازابلانکا، دو آلبوم دیگر هم منتشر کردید ولی طبق شنیده ها چندان با اقبال عمومی روبه رو نشدند.

اتفاقا « غوغا» یکی از پرفروش ترین آلبوم ها بود. منتها من اصلا دنبالش را نگرفتم.

یعنی چه؟

یعنی قصد ادامه دادن و کنسرت برگزار کردن نداشتم. فقط می خواستم یک آلبومی منتشر کنم. ولی هم در ایران و هم در خارج از کشور فروش خوبی داشت.

پس یعنی موسیقی برای شما جدی نیست و بیشتر تفنن است!

من در گذشته به صورت جدی موسیقی را دنبال نمی کردم. اما الان دارم کارهای کنسرتم را روبه راه می کنم. می خواهم ترک های دیگر را منتشر کنم. این بار موسیقی را خیلی جدی گرفتم.

چرا بعد از ۱۲ سال دوباره تصمیم گرفتید آلبومی جدید منتشر کنید؟

آلبوم اولم در سال ۷۶ منتشر شد، دومی در سال ۸۰ و آخری هم در سال ۹۲! آنقدر مشغله ام زیاد بود که نمی توانستم به صورت جدی دنبال کنم. مشغول بازی در مجموعه تلویزیونی مختار نامه بودم (سردار کیان) ، بعد از آن هم یک سریال دیگر و چندتا کار هم در میانش. اصلا فرصت نمی کردم به موسیقی فکر کنم. ولی سه سال پیش که شروع کردم به جمع کردن این آلبوم، تصمیم گرفتم کار را حسابی جدی بگیرم و از بازی کم کنم و به سمت موسیقی بروم. تصمیم گرفتم در سینما و تلویزیون، دیگر هر کاری را قبول کنم. الان دارم قرارداد کنسرت های شهرستانم را می بندم، دارم تلاش می کنم در تهران هم کنسرت برگزار کنم.

از چه زمانی موسیقی برایتان جدی شد؟ چون گفتید بازی هایتان اجازه نمی داد موسیقی را به صورت جدی دنبال کنید. این یعنی در کنار بازی در سینما و تلویزیون، موسیقی هم برایتان به همان اندازه مهم بوده.

من اصلا به خاطر صدایم بازیگر شدم! اولین تئاتری که بازی کردم به دلیل صدایم بود. یعنی آنها کسی را می خواستند که بتواند بخواند و یکسری دیالوگ های فردی و جمعی هم بگوید.

چه سالی؟

سال ۴۷ که من دبیرستان می رفتم. یک کار بسیار جدی از زندگی حلاج که خیلی زیبا بود. سه سال آن کار طول کشید. بعد از آن دیگر وارد تئاتر شدم، بعد کم کم وارد کارگاه نمایش و بازیگر قراردادی وحرفه ای شدم. بعد از انقلاب هم سرود ایران ایران را اجرا کردم. البته قبل از انقلاب هم دو کار دیگر اجرا کرده بودم که هیچ وقت منتشرشان نکردم که در سیل تجریش از بین رفتند. بعد از انقلاب هم به سراغ سینما و تلویزیون آمدم.

ماجرای ساخت ایران ایران چیست؟

اتفاق برای قبل از انقلاب است. تصمیم گیرنده اش من نبودم. آقای خشنود تصمیم گرفته بود این کار ساخته شود. قبل از من سراغ دو خواننده دیگر هم رفته بود که آنها ترسیده بودند و نمی خواستند این کار را اجرا کنند چون نمی دانستند چه اتفاقی در کشور خواهد افتاد. شعر؛ وقایع نگاری آن دوران است.

فکر می کردید این قطعه اینقدر معروف شود؟

اصلا این فکر را نمی کردم. اصلا فکر نمی کردم کسی آن را بشنود. اوضاع آن زمان خیلی پیچیده شده بود. ما هم بعضی شب ها مجبور می شدیم به خاطر حکومت نظامی در استودیو بمانیم. روزهای خیلی سختی بود. شب ها تیراندازی بود و روزها هم شعار و الله اکبر و اینها. الله الله را هم ما از روی همان شعارها گرفتیم. من که فکر نمی کردم اینقدر معروف شود. اصلا نمی دانستیم انقلاب می شود یا نه. وقتی ساخته شد در مساجد منتشرش کردیم، به دانشگاه تهران دادیم. روی نوار تکثیر کردیم و به نوار فروشی دادیم. وقتی از بلندگو پخش شد برای خریدش صف بسته شد! فهمیدیم اتفاقی در این آهنگ است که این همه مردم را جذب کرده. برای اولین بار و آخرین بار بود که دیدیم برای خرید نواری، صف بسته می شود.

فکر می کنید موفقیت قطعه به خاطر شعر و روح حماسی اش بود یا صدای شما؟

همه چیز دست به دست هم داده بود. اولا موقعیت، موقعیت بسیار خاصی بود. شاید اگر الان خوانده می شد اینقدر محبوب نمی شد. مردم در حال و هوای خاصی بودند و تشنه شنیدن چنین آهنگ هایی. این کار ضرب آهنگ خاصی داشت که با کارهای منتشر شده قبلی خیلی فرق داشت. شعری که انتخاب شده بود خیلی با حال و هوای آن موقع مردم همخوانی داشت. در کنار این شاید صدای من هم تاثیر داشت یا شاید هم اگر صدای شخص دیگری هم بود به همین اندازه معروف می شد.

بعد از انتشار آن قطعه و آلبوم هایتان چقدر روی صدایتان کار کردید؟ حرفه ای کار کردید تا آماده اش کنید برای خواننده شدن یا نه، فقط به دلیل خوش صدایی شروع به خواندن کردید؟

من اصلا دوره خاصی برای آواز نرفتم. یک بار رفتم پیش استاد کریمی و وقتی او صدایم را شنید خیلی خوشش آمد و تشویقم کرد حتما پیشش بروم تا روی صدایم کار کند. من هم قبول کردم ولی هنوز پیشش نرفتم تا الان که از دنیا رفته! ولی خودم به صورت خودجوش دستگاه ها و گوشه های ایرانی را یاد گرفتم ولی صدایم تعلیم ندیده است. دوست نداشتم خیلی صدایم تحریردار شود. چون برای تئاتر می خواندم، نمی خواستم خیلی صدای حرفه ای داشته باشم. چون دیگر آن کار، تئاتر نبود، کنسرت بود! من دیالوگ هایم را با آواز می خواندم که خیلی لازم نبود صدای حرفه ای داشته باشم.

ولی الان که دارید موسیقی را به صورت حرفه ای دنبال می کنید بهتر نیست کمی روی صدایتان کار و پخته ترش کنید تا آن تحریر هایی که گفتید را هم بتوانید اجرا کنید؟

تحریرها برای موسیقی ایرانی است. من موسیقی ایرانی را به خوبی می دانم ولی نمی خواهم وارد آن وادی ها شوم. من الان وارد موسیقی پاپ شده ام و می خواهم همان را ادامه دهم. ضمن آنکه من الان در سن و سالی نیستم که بخواهم به کلاس بروم و روی صدایم کار کنم.

این سوال را به این دلیل پرسیدم که آلبوم کازابلانکا، آهنگسازی و انتخاب شعر خوبی دارد. ولی مشکل اینجاست که صدای خواننده چندان روی این آهنگ ها جور در نیامده. شاید اگر زمان بیشتری را روی پخته کردن صدایتان می کردید این آلبوم بعد از انتشار غوغا می کرد!

من صدای خاص خودم را دارم. اگر آلبوم های دیگر را گوش کنید همه یکجور خوانده شده اند و تحریر دارند. ولی من در هر آلبومم متفاوت ظاهر شده ام. شاید باید بعد از اینکه در آهنگ ها جا افتادم، دوباره آنها را می خواندم که کار بهتر از آب در می آمد. اگر کازابلانکا و دوران ما از همین آلبوم را گوش کنید، بهتر از ترک های دیگر است. چون آهنگی است که خودم ساخته ام و بهتر در آن جا افتاده ام. ولی یک جاهایی حرف شما درست از آب در می آید. چون در خواندن، نگاه خاص خودم را داشته ام.

ولی شاید اگر قبل از انتشار این آلبوم روی صدایتان بیشتر کار می کردید کار بهتری از آب در می آمد!

امیدوارم در کارهای بعدی حساسیت بیشتری به خرج دهم تا بهتر از آب در بیاید و این چیزهایی را که شما گفتید در آنها بیشتر لحاظ می کنم.

برای آلبوم بعدی هم کاری کرده اید؟

فعلا می خواهم فقط تک آهنگ منتشر کنم. می خواهم برای کنسرت ها، آهنگ های شادتری بسازم.

انتخاب آهنگ ها و آهنگسازی کازابلانکا چقدر طول کشید؟

از روزی که شروع کردم و شعر ها را از یغما گلرویی گرفتم و به آقای توحیدی دادم برای آهنگسازی، تقریبا سه سال طول کشید.

چرا می خواستید از محسن یگانه در کار استفاده کنید، حتی از حمید عسگری هم دعوت به همکاری کردید. به طور کلی چرا از جوان های موفق موسیقی پاپ امروزه دعوت به همکاری کردید؟

من به جوان ها خیلی اعتماد دارم. اینهایی که دعوت کردم در کارشان خیلی خوب هستند.

آلبوم بعدی چه زمانی منتشر می شود؟

چون می خواهم تک قطعه منتشر کنم، شاید یکدفعه یک شعر خوب دستم برسد و سریع جمع و منتشرش کنم.

دستی هم برآهنگسازی دارید؟

تمام آهنگ های قبلی ام را خودم ساختم. در این کار هم آهنگ کازبلانکا و دوران ما از خودم است. من آهنگساز آکادمیک نیستم. با احساس خودم و فراخور حال شعر، آهنگی را می سازم.

آهنگسازی را از کجا شروع کردید؟

از تئاتر. زمانی که در تئاتر بازی می کردم و شعری برای خواندن به من می دادند، خودم ملودی برایش می ساختم.

کلاس رفتید؟

نه. آن هم خودجوش بود، مثل نقاشی.

اولین سازی که می زدید چه بود؟

سه تار بود که بعد از مدتی کنار گذاشتم.

پس هیچ سازی را الان به صورت حرفه ای دنبال نمی کنید؟

نه. اصلا نمی رسم. نقاشی را هم که آنقدر دوست داشتم الان کنار گذاشتم.

اینکه از یک هنر به هنر دیگر می روید باعث افت کیفیت کارهای تان نمی شود.

نه. اصلا اینطور نیست. اتفاقا همه شان مکمل هم هستند.

فکر نمی کنید اگر آلبوم هایی که منتشر می کنید با اقبال عمومی و موفقیت روبه رو نشوند، ماندگاری ایران ایران را تحت الشعاع قرار دهند؟

نه. اینها اصلا هیچ ربطی به هم ندارند. من هرجا که روی صحنه برنامه اجرا می کنم، مردم اجرای ایران ایران را هم می خواهند! مثلا مارلون براندو در بارانداز و اتوبوسی به نام هوس بازی می کند و در میانش یک فیلم معمولی هم بازی می کند. اما همیشه براندو در صدر قرار دارد. کارها؛ قوی و ضعیف و ژانرهای مختلف دارد. اگر به سه آلبوم من گوش دهید، هرکدام در ژانرهای متفاوت هستند. من عاشق ژانرهای مختلف هستم. دوست دارم در بازی هایم هم نقش های متفاوت انتخاب کنم.

ولی مثلا مارلون براندو بیش از عدد انگشتان دست فیلم بازی کرده و شاید بشود این حرف شما را درباره اش زد. ولی به نظر می رسد برای آلبوم های شما باید منتظر کارهای بیشتری باشیم تا بتوانیم قضاوت دقیق تری داشته باشیم. چون تا به امروز ۳ آلبوم بیشتر از شما منتشر نشده!

منظورم این است که « ایران ایران» سطح خاص خودش را دارد و بقیه کارهایم در سطح دیگری هستند. به هیچ عنوان ربطی به همدیگر ندارند. مثلا به من می گویند چرا وقتی نقش کیان در مختارنامه را بازی کردی در « سه دو پنج» نقش یک کار چاق کن را داشتی؟ من دوست دارم در نقش های مختلف بازی کنم. در مورد آلبوم هایم هم همینطور است. اولی موسیقی ایرانی است، دومی فیوژن و سومی پاپ.

چند سالی است که چند نفر از بازیگران حرفه ای سینما وارد حرفه موسیقی و خوانندگی شده اند. جز تعداد معدودی، بعضی هایشان در جذب موفق نبودند ولی همچنان دارند به فعالیت شان در زمینه موسیقی ادامه می دهند.

به نظر من حتما به این کار علاقه دارند. شما اگر یک سوپراستار باشی و آن چیزی که ارائه می دهی به عنوان موسیقی خیلی کمتر از بازیت باشد، مردم آن را نمی پذیرند. اگر نگاهی به سینمای هالیوود بیندازید، خیلی از بازیگر ها، خواننده هم بودند.

ولی تفاوتی بین ایران و هالیوود است!

بله، دقیقا. تفاوتش این است که آنها در کاری که فکر می کنند موفق می شوند وارد می شوند و تعلیم می بینند. ولی در ایران بعضی سوپراستارها فکر می کنند چون ته صدایی دارند می توانند آلبومی هم منتشر کنند.

شما هم همینطوری خواننده شدید؟ !

نه. من از اول باید می رفتم سراغ خوانندگی نه بازیگری! چون از همان ابتدا که در جلسات قرآن، تلاوت می کردم، با خواندن آشنا بودم. من سال ۵۶ که دو قطعه منتشر کردم باید موسیقی را به صورت جدی دنبال می کردم.

یعنی الان که تصمیم دارید به صورت حرفه ای موسیقی را دنبال کنید و در موسیقی اسم و رسمی به هم بزنید، بازی را کنار می گذارید؟

نه. اصلا ربطی ندارد. برای این کار باید فعالیت موسیقی ام را بیشتر کنم طوری که به هیچ کدام لطمه ای نخورد.

قبول دارید وقتی کسی در هنری موفق است لزوما به معنای موفقتیش در هنر دیگر نیست؟

می تواند بشود در صورتی که درست انتخاب کند. یعنی باید جوهره آن هنر را داشته باشد. الان در جهان سوپراستارهایی وجود دارند که خواننده های بسیار معروفی هم هستند.

در ایران چطور؟

در خارج از کشور، انتخاب ها بر اساس هوی و هوس نیست و روی اصول است نه اینکه حالا برویم یک آلبومی منتشر کنیم!