سرنخ جدید از تصویر جهان در ۱۰۰ هزار سال پس از انفجار بزرگ

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، علیرضا حجتی و همکارانش، تجزیه و تحلیل گسترده ای در مورد تابش حرارتی باقی مانده از انفجار بزرگ موسوم به تابش زمینه کیهانی انجام داده اند.

این مطالعه از نظریه ای پشتیبانی می کند که بر اساس آن، انفجار بزرگ بین ۱۳.۷۸۹ و ۰.۰۳۷ میلیارد سال قبل اتفاق افتاده و جهان پس از آن را ساخته است.

اریک لیندر، فیزیکدان نظری آزمایشگاه ملی لاورنس برکلی اظهار کرد: ما دریافتیم که تصویر استاندارد جهان اولیه که در آن تسلط ماده در پی تسلط تابش بوده، به سطحی اشاره داشته که ما می توانیم با داده های جدید آن را آزمایش کنیم.

لیندر افزود: اما در اینجا نشانه هایی وجود داشته که بر اساس آن تابش آن طور که انتظار می رفت، به ماده اولویت نداده است. بنظر می رسد که یک خط فاصله اضافی تابش وجود داشته که در نتیجه فوتونهای تابش زمینه کیهانی نیست.

در حال حاضر دانش ما در مورد انفجار بزرگ و شکل گیری اولیه جهان تقریبا بطور کل از سنجشهای تابش زمینه کیهانی ریشه می گیرد.

اینها فوتونهای بسیار کهنی هستند که هنگامی که جهان به اندازه کافی برای جداسازی ذرات تابش و ذرات ماده از یکدیگر خنک شده، آزاد شده اند.

این سنجشها به نمایش تاثیر این تابش بر رشد و توسعه ساختار مقیاس بزرگی پرداخته که امروزه آن را در جهان شاهد هستیم.

حجتی و همکارانش با استفاده از داده های اخیر ماهواره ای از ماموریت پلانک سازمان فضایی اروپا و کاوشگر ناهمسانگردی ریزموج ویلکینسون ناسا به بررسی سنجشهای تابش زمینه کیهانی با وضوح بالاتر، اختلال کمتر و پوشش دهی بیشتر آسمان نسبت به تجربیات قبلی پرداخته اند.

به گفته محققان، یکی از دلایل این ذرات نسبیتی، نسخه های اولیه از ذرات زیراتمی شبح وار نوترینوها بوده که دومین سکنه پرجمعیت جهان امروز هستند.

نظریه دیگر، انرژی تاریک یا همان نیروی ضدگرانشی بوده که انبساط جهان را سرعت می بخشد.

به عقیده این محققان، انرژی تاریک اولیه ممکن است عاملی بوده باشد که هفت میلیارد سال بعد منجر به شتاب کیهانی حاضر شده است.

کشف واقعی این انرژی نه تنها بینش جدیدی در مورد منشا شتاب کیهانی ارائه کرده بلکه شاید بتواند شواهد جدید برای نظریه ریسمان و دیگر مفاهیم فیزیک پر انرژی ارائه کند.

این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.