به گزارش پ ارس به نقل از ایسنا، این لکه تاریک که بیش از یک چهارم خورشید را پوشانده، یک حفره بزرگ تاجی است که شامل ناحیه تاریک و کم تراکم جو بالایی خورشید موسوم به تاج می شود.

فضاپیمای سوهو بین ۱۳ تا ۱۸ ژوئیه (۲۳-۲۷ تیر) این حفره را رصد کرده که در آن زمان در حال انتشار موادی مانند باد خورشیدی به فضا بوده است.

اگرچه این حفره بنظر عاری از فعالیت خورشیدی است اما در حقیقت انفجارهای شدیدی از باد خورشیدی را منتشر کرده و ذرات خورشیدی را با سرعت حدود ۸۰۵ کیلومتر بر ثانیه به فضا می فرستد.

حفره ها از دمای کمتر برخوردار بوده و از این رو نسبت به محیط اطرافشان تیره تر بنظر می رسند.

به گفته محققان، اگرچه حفره های خورشیدی یکی از ویژگی های رایج خورشید بوده اما در مناطق مختلف و با تناوب بیشتر در زمانهای مختلف دوره فعالیت خورشیدی که معمولا حدود ۱۱ سال بوده، رخ می دهند.

دوره فعالیت خورشیدی اکنون در حال ورود به ماکسیمم خورشیدی بوده که پیش بینی می شود در اواخر سال ۲۰۱۳ اتفاق افتاده و در آن تعداد حفره های تاجی کاهش یابد.

در دوره ماکسیمم خورشیدی، میدانهای مغناطیسی خورشیدی برعکس شده و حفره های تاجی جدید در نزدیکی قطبها با تراز مغناطیسی مخالف پدیدار می شوند.

سپس اندازه و تعداد حفره های تاجی افزایش یافته و با حرکت مجدد خورشید به سمت دوره مینیموم خورشیدی به سمت دورتر از قطبها گسترش می یابند.

در این زمان، حفره های خورشیدی ایجاد می شوند که حتی از نمونه اخیر با مساحت ۶۴۴ هزار کیلومتر یا معادل ۵۰ زمین بزرگتر هستند.

اگرچه هنوز دلیل پیدایش این حفره ها نامعلوم است، آنها با مناطقی از خورشید در ارتباط هستند که میدانهای مغناطیسی در آنها افزایش یافته و دور شده و مانند سایر مناطق نمی توانند به سمت سطح باز گردند.

دانشمندان برای یادگیری بیشتر در مورد هواشناسی فضا به بررسی حفره های تاجی می پردازند چرا که این حفره ها منبع باد پر سرعت حاوی ذرات خورشیدی بوده که با سرعت بسیار بالا از خورشید منتشر می شوند.

تصویر اخیر از حفره عظیم خورشیدی توسط فضاپیمای ۱.۳ میلیارد دلاری سوهو ثبت شده که در سال ۱۹۹۵ با همکاری ناسا و سازمان فضایی اروپا (اسا) برای مطالعه فعالیت خورشیدی از یک نقطه ثابت میان زمین و خورشید به فضا ارسال شده است.