عوامل گرایش به زندگی مجردی وخطرات پیش‌رو

به گزارش پارس ، مهدی محبی کرد سفلی در گفت وگو باایسنا، ابراز کرد: آسیب های اجتماعی در جوامع در حال گذار مانند ایران که نه کاملاً سنتی است و نه کاملاً مدرن، معمولاً نمود ظاهری بیشتری از جوامع سنتی یا مدرن دارند.

به گفته وی، در این جوامع تقابل زندگی سنتی و مدرن به نوعی عامل بحران هویت فردی و اجتماعی افراد است، عاملی که می تواند برخی از افراد جامعه را به سمت آسیب هایی مانند گرایش به سمت زندگی مجردی رهنمون سازد. وقتی فرد باید درون خانواده رفتارش مطابق با سنت ها باشد و هنگام حضور در فعالیت های اجتماعی رفتار مدرن از خود بروز دهد، دچار نوعی تضاد درونی و بیرونی می شود که حاصل این تضاد درونی و بیرونی، اغلب آسیب های اجتماعی است.

وی افزود: آسیبی مانند زندگی مجردی جوانان نیز در برخی شرایط می تواند تابعی از این تضاد باشد. والدین می توانند با تقویت ابعاد مذهبی و فرهنگی تربیت فرزند، اثر این تضاد را تا حدود زیادی کاهش دهند. همچنین نهادهای فرهنگی و مذهبی جامعه نیز می توانند با جذب جوانان و ارائه خوراک های فکری متناسب با زمان و مکان جامعه در کاهش اثرات این تضادها سهیم باشند.

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: اشتغال به کار جوانان در شهری غیر از محل سکونت نیز می تواند مانند زندگی دانشجویی در افزایش گرایش به زندگی مجردی نقش آفرین باشد و عناصری را که برای زندگی دانشجویی ذکر شد را نیز می توان در مورد این عامل نیز صادق دانست و مهم ترین راهکار کاهش تاثیر این عامل بر افزایش گرایش جوانان به زندگی مجردی چیزی جز ایجاد اشتغال در محل زندگی افراد با کمک دولت و خانواده ها نیست.

وی اظهار کرد: نقش دوستان، هم سالان و گروه هایی که جوانان در آن عضویت دارند نیز نباید در زمینه گرایش فرد به زندگی مجردی فراموش شود. این عامل به همان میزانی که می تواند در گرایش افراد به اعتیاد و سایر بزه ها تاثیرگذار باشد، در گرایش آن ها به انتخاب چنین شیوه ای برای زندگی نیز موثر است. پذیرش در بین گروه و دوستان، نشان دادن استقلال فکری و مادی فرد به دوستان و گروه، فریب خوردن از سوی دوستان جهت سوء استفاده های مختلف و غیره، عواملی است که فرد را تحت تاثیر دوستان و گروه قرار داده و فرد را به چنین راهی برای زندگی می کشاند.

قائم مقام انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایرانیان تصریح کرد: در زمینه کاهش اثرات این عامل نقش" خانواده" بسیار حیاتی است. خانواده با تقویت ارتباط و دوستی خود با فرزند، شناسایی دوستان فرزند، کنترل نامحسوس وی در شرایط مختلف، عدم سرزنش و پذیرش اشتباهات فرزند و کمک به او در جهت اصلاح رفتار به صورت ارشادی نه قهرآمیز، تقویت زمینه های فرهنگی و مذهبی تربیت فرزند، رفتار صحیح والدین و الگوسازی مناسب از خود برای فرزندان، توجه به خواسته ها و تمایلات فرزند، عدم وجود تبعیض بین فرزندان، واگذاری مسئولیت های متناسب به فرزندان و نظرخواهی و مشورت با فرزندان در جهت ایجاد و تقویت اعتماد به نفس آن ها و غیره می تواند تا حد زیادی فرزندان و جوانان را در مقابل گرایش به آسیب هایی مانند گرایش به زندگی مجردی بیمه کند.

وی یادآور شد: از عوامل مهم دیگری که تاثیر آن را در گرایش افراد و به ویژه جوانان به زندگی مجردی نمی توان انکار کرد، نقش رسانه ها و بالاخص تلویزیون است. متاسفانه علاوه بر تلویزیون های ماهواره ای و اینترنت که از آن ها می توان به عنون ابزارهایی برای توسعه انواع آسیب های اجتماعی نام برد مشاهده می شود که رسانه های داخلی ما به جای اینکه باعث تحکیم بنیان خانواده و جامعه شوند و با تولید محتوای فرهنگی و عقیدتی متناسب با جامعه، در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی پیشگیرانه عمل کنند، هم در برخی مواقع آگاهانه یا ناآگاهانه به ترویج این نوع زندگی دامن می زنند.

محبی کردسفلی تاکید کرد: رسانه ها جمعی داخلی لازم است در این زمینه محصولات و محتوایی تولید کنند که مبتنی بر نگاه کارشناسانه و منطبق با استاندارهای فرهنگی و مذهبی جامعه باشد. همچنین مدیران فرهنگی و اجتماعی ما نیز که تاکنون برنامه خاص و مشهودی در زمینه کنترل و کاهش این گونه آسیب ها نداشته اند باید با حساسیت و ظرافت بیشتری در جهت کاهش آسیب های اجتماعی مستتر و مهمی همچون آسیب مذکور برنامه ریزی و تلاش کنند.

وی ادامه داد: لازم است در زمینه رشد فزاینده گرایش به زندگی مجردی بین جوانان این هشدار را مسئولان و خانواده ها داد، چرا که در صورت عدم توجه به این معضل اجتماعی تقریبا نوپدید، پیامدهای بسیار خطرناکی برای آن می توان متصور شد. انواع اعتیاد، سرقت، سقوط در دام گروه های منحرف و مبتذلی همچون شیطان پرستان، گرفتاری در دام فساد اخلاقی، جدایی از خانواده، سست شدن عقاید مذهبی یا تغییر آن و بی هویتی، چند آسیب اجتماعی از صدها آسیبی است که می توان آن ها را محصول این نوع از زندگی دانست که جوانان را به شدت و بیشتر از هر زمانی تهدید می کند.