رمضان و عطش بندگی…
رمضان از مصدر «رمض» به معنای شدت گرما و تابش آفتاب بر رمل معنا میشود.
به گزارش پ ارس به نقل از ایسنا، انتخاب چنین واژه ای به راستی از دقت نظر و لطافت خاصی برخورداراست. چرا که سخن از گداخته شدن است و شاید به تعبیری دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بی امانش، زیرا رمضان ماه تحمل شدائد وعطش است، عطشی ناشی از آفتاب سوزان یا گرمای شدید روزهای طولانی تابستان.
وعطش دیگر حاصل از نفس سرکشی که پیوسته می گدازد وسوزشش براستی جبران ناپذیر است.
در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنه تر می شود و هرگز به یک جرعه بسنده نمی کند و پیوسته آدمی را در تلاش خستگی ناپذیر جهت ارضای تمایلات خود وامی دارد.
چگونه می توانیم برای درک بهتر ماه رمضان، خودمان را آماده کنیم؟
انجام هر کار مهمی نیاز به آمادگی و استعداد دارد و هر قدر کاری مهمتر باشد، نیاز به آمادگی و استعداد بالاتری دارد. بر اساس اصطلاحات حکما و عرفا و سالکین الی الله، باید سه مرحله را برای آمادگی در ماه رمضان طی کنیم: مرحله اول- باید خودمان را با عمل به دستورات دین، یعنی انجام واجبات و ترک محرمات و گناهان، زینت کنیم. مرحله دوم- قلب و باطن خود را از ذایل و زشتی های اخلاقی مانند حسد، کینه، تکبر، سوء ظن، بدبینی و بدخواهی و بی رحمی نسبت به دیگران خالی کنیم. مرحله سوم- فضایل و زیبایی های اخلاقی و انسانی مانند ایثار، گذشت، بخشش، عیب پوشی، فداکاری، عفت، حیا، غیرت، انسان دوستی و مهربانی را جایگزین صفات ناپسند کنیم.
بهترین زمان برای عبادت در ماه رمضان
در این ماه تمام لحظات داری ارزش و برکت است اما بر اساس آیات و روایات دو وقت و زمان در این ماه دارای ارزش بیشتری است: افطار و سحر.
آیت الله حسن زاده آملی به نقل از علامه طباطبائی در مورد دعای سحرماه رمضان می فرمایند: " از دعای سحر غافل نباشید که سراسر دعا، بهاء و علم و نور و مشیت و جمال و جلال خداست و هیچ صحبت از ترس جهنم و شوق بهشت نیست. "
ارسال نظر