‌می‌خواهم نزدیک شوم، آنقدر نزدیک که در تو گم شوم، حل شوم

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، سپاس خداوندی را که اول همه آثار هستی اوست و قبل از او اولی نبوده و آخر است.

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ

ن، سوگند به قلم و آنچه (با آن) می نگارند!

گفتم کدام راه نزدیک تر است و کدامین راه مرا به مقصد می رساند؟

گفت: مگر بین دل و صاحب دل فاصله ای هست؟

و آنگاه فهمیدم، تو هستی در تار و پود لحظه لحظه های زندگی ام

مهربان یار، نیکو انیس و ماه بی مثال من، جفا کردم و وفا دیدم!

دیده به روی تو بسته ام و درهای عفو را به رویم باز کردی!

از صبرت همین بس که مرا تحمل و از رحمتت نیز همین بس که به بنده حقیر ناسپاست روزی عنایت کردی!

از مغفرتت همین بس که به من اجازه عذرخواهی و بازگشت را می دهی و از کرامتت همین بس که بی توقع نیازم را اجابت می کنی!

از سمیع بودنت همین بس که همیشه و همیشه گوش دل برای تسکین دردهایم هستی و از ستار بودنت همین بس که آبرویم را همیشه حفظ کردی!

اشک انابه، التهاب نگاهم را ببین و سلام صمیمی مرا دوباره بپذیر و نامه ضیافتت را از من دریغ مدار!

با تو می گویم…

که با من از کرم و عدل خود رفتار کن اما اگر به استحقاق من نیم نگاهی بیاندازی فنا شده ام و نالایق و شایستگی جز آتش خشمت ندارم.

چه شب هایی گذشت و پاهای خسته من راه صبح را نیافت

آخر همیشه دیر آمده ام، دیر می رسم اما تو مهربان من هرگز مرا برای این دیر رسیدن ها مواخذه ام نکردی.

می خواهم بیایم، می خواهم حضور داشته باشم، می خواهم تمام وقت و بی وقتی ها را دست به سر کنم و کوله بار عاشقی ببندم!

اینبار میخواهم به موقع بیایم و خودم را زود تر از همه برسانم.

چه قدر انتظار کشیدم، پیاده به دنبال زمان دویدم برای به مقصد رسیدن

با طلوع رجب کارت دعوت ها پخش شد

آری!

رجب نهری در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر

دلم می لرزد

چه ساده نامم از میان" این الرجبیون؟ " پاک شد

ماه استغفار و پوزش طلبیدن از درگاهت را به امید ورود به شعبان المعظم از دست دادم

ماه رحمتت هم آمد و از ریزش معرفت و بخششت جا ماندم

وای بر من که به سادگی از احیای نیمه شعبان گذشتم

کدامین خستگی ها مرا از فیض روزه داری برترین های روزهای شعبان واداشت

پناه بر خدا از شر نفسم

دل دل می کنم از میان شلوغی های قلبم ندای دعوتت را به جان خریدار باشم

خدایا بگذار بیایم تا بر من منت گذاری

بگذار در نسیم سحرت نفس بکشم

دلم می خواهد توفیق غبار روبی دل را از دست ندهم

می خواهم نزدیک شوم آنقدر نزدیک که در تو گم شوم، حل شوم

طنین" شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ" به گوشم می رسد

رمضان، سفری سرشار از برکت،

انگار بار گناهانم قدم را خم کرده و رویم را شرمسار

همه درها، راه ها باز است

سهم من از پایانش میوه های درختی است که در این فصل می کارم

فصل میهمانی تو، فصل رحمت، فصل امتحان، فصل زحمت، فرصت و خرمای افطار و سحر

مرا بپذیر!

روزهای این ماه فرصتی برای نه گفتن به غیر توست و شبهایش فرصتی برای گفتگو و عشق بازی و عرض دلدادگی و ارادت به توست

مرا به باغ زیبای خودت راه بده و بگذار در لحظه لحظه های دعا قدم بزنم

در سحر که آغازین نقطه از رمضان و اولین لحظه و ثانیه از خودسازی و سجده بندگی است.

سحر کوتاه ترین نردبان طی راه فرش تا عرش است، پله هایی مملو از ذکر نماز و صلوات، لحظه های ناب نزدیکی به خدا و برترین ثانیه های استجابت دعا

میخواهم برای گرفتن این ماه تلاش کنم حتی اگر به آن هم دست نیابم حداقل بین ستارگان فرو می روم.

" اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا أَنْتَ فِیهِ مِنَ الشَّأْنِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَسْأَلُکَ بِکُلِّ شَأْنٍ وَحْدَهُ وَ جَبَرُوتٍ وَحْدَهَا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا تُجِیبُنِی حِینَ أَسْأَلُکَ فَأَجِبْنِی یَا اللَّهُ"

" خدایا از تو درخواست می ‏ کنم به حق‏ آنچه از جاه و جبروت که در آنى و از تو می خواهم به حق هر جاه به تنهایى و به حق هر جبروت به تنهایى، خدایا از تو درخواست می ‏ کنم به حق آنچه اجابت می کنى مرا به آن هنگامى که از تو درخواست می کنم پس مرا اجابت کن اى خدا. "

سحر نبض عبادت در پیکره رمضان است

سکوت خلوت سحرهای رمضان را دوست دارم، زمزمه مناجات سحر از کوچه های شهر به گوشم می رسد

عاشقان دلتنگت در گوشه گوشه این کره خاکی خلوت گزیده و با تو به درد و دل نشسته اند

تو صاحب خانه ای

میزبانی و میهمان نواز

آغوش باز کن برایم تا در گدایی های سحر دلم را سبک بال کنم

می خواهم از تو درخواست کنم به من توان روزه داری بدهی، توان کنار گذاشتن کینه، احترام به سالخوردگان، ترحم به کودکان، حفظ چشم و زبان و گوشم از حرام، توفیق سجده های طولانی، نماز، روزه، صلوات و تلاوت آیه های قرآنت…

بگذار بدانم، بفهمم درک کنم از ازل تا ابد تو بودی و من به سوی تو خواهم آمد.

مرا به عنوان مسافر رمضان بپذیر!

" اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذی اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ، وَافْتَرَضْتَ على عِبادِکَ فیهِ الصِّیامَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَارْزُقْنی حَجَّ

بَیْتِکَ الْحَرامِ فی عامی هذا وَفی کُلِّ عام، وَاغْفِرْ لی تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ، فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ یا رَحْمنُ یا عَلاّمُ. "

" خدایا اى پروردگار ماه رمضان که در آن قرآن را فرستادى و بر بندگان روزه را در این ماه واجب کردى درود فرست بر محمد و آل محمد و روزیم گردان حج خانه محترم خود کعبه را در این سال و در هر سال و بیامرز برایم این گناهان بزرگ را که براستى نیامرزد آنها را جز تو اى بخشاینده و اى بسیار دانا. "

خدایا،

بگذار خودم را تهی کنم از غیر تو

گنجشک بی آب و دانه ای که پناهی ندارد

بگذار از چشمه کرامت زاده شده در نیمه رمضان بنوشم

در نیمه راه برکت خیز رمضان، دروازه های آسمان گشوده می شود و رایحه شکوفه های یاس کوچه های مدینه را معطر می کند

چه قدر به انتظار نشسته ام و به کرامت و مهربانی اش محتاجم

همان ماهی که رمضان تو را به دو نیم تقسیم می کند و در خانه هاش جز کرامت چیز دیگری مقیم نیست

اسوه حسن و کرامت، زینت عرش الهی، اسوه پایداری و صلابت،

چه قدر به دستگیری اش محتاجم

کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی (ع) ، کسی که جز دیگری لایق لفظ کرامت نیست

آرام بخش دل دردمند من، پناه مستمندان، دستگیر محتاجان و پناه بی پناهان و نقطه امید درماندگان

میخواهم بر سر سفره کرامتش در این ماه بنشینم

من تشنه ام

از عرش صدای" ربّنا" می آید

چشم هایم را که می بندم، بوی خوش نان داغ سفره افطار را می فهمم

عطر آش نذری همسایه و صدای ربّنای استاد، تمنای دلم را آشکارتر ساخته است تا من عاشقانه تر به ختم شمیم عاشقی ام بپردازم.

وای که چه قدر تشنه و بی قرار زمزمه ربنا در لحظه های ملکوتی غروب روزهای میهمانی ات هستم

" رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً ۚ إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ"

بارلها دل های مارا به باطل میل مده پس از آنکه به حق هدایت فرمودی و به ما از لطف خویش اجر کامل عطا فرما که همانا تویی بخشنده بی عوض و منت.

زیباترین عشق مرا بپذیر

به دست های خالی من لیاقت زمزه" اللّهُمَّ لَکَ صُمنا و عَلى رِزقِکَ أفطَرنا، فَتَقَبَّل مِنّا إنَّکَ أنتَ السَّمیعُ العَلیمُ" عنایت کن.

مگذار غفلت و حسرت سهم آدم شود

کینه و بغض و خشم و غرور و دروغ و حسد و طمع را از من دور کن تا با دلی صاف و پاک لایق روزی خوردن از سفره پر برکتت شوم.
شرمم ده از خودم و از خودت…

مرا از سواری ربا و ریا به زمینم افکن

دلم را از شهوت و عشق دنیا خالی کن

دستهای آلوده ام را پاک کن تا پاک و مطهر به سفره ات دست درازی کنم

در عجبم از این ضیافت عظمی و محفل زیبا و بی همتا

بانگ رحمت را می شنوم

دعا می کنم و می خواهم که مرا از کاروان نیایش گران و نمازگزاران و سخاصفتان جدا نکنی و در پایان آه حسرت بر دل گره خورده ام به عشق بی کرانت قرار ندهی.

نیایش، نماز، قنوت، رکوع، سجود، افطار و سحرم بهانه ای است برای گوشه نگاهت.

دریغ مدار که نیازمندم…