گریه‌های شهید دهقان برای بازی در فیلم

به گزارش پارس به نقل از مهر، مراسم" عصر خاطره با هنر مبارزه" چهارشنبه شب ۱۲ تیرماه با حضور رسول صدر عاملی، مرضیه حدیدچی (دباغ) و دخترش رضوانه حدیدچی، نادر طالب زاده، کاوه سماک باشی، فرزندان زنده یاد امیر قوی، محسن علی اکبری و مالک سراج در موسسه رسانه ای اوج برگزار شد.

در ابتدای این مراسم فیلم" خونبارش" به نویسندگی و کارگردانی امیر قویدل نمایش داده شد و بعد از آن جعفر خسروی مجری برنامه از مرضیه و رضوانه حدید چی دعوت کرد تا روی سن آمده و ضمن تجلیل از آنها خواست تا درباره دوران مبارزه و چگونگی آن توضیح دهند.

مرضیه حدیدچی با اشاره مختصری به فعالیت هایش در طول عمر ۷۴ ساله خود از مبارزه های مسلحانه و غیر مسلحانه خود در کسوت آموزشی و انتشار اطلاعیه و… سخن گفت و بیان کرد: من زمانی که سال نهم دبیرستان بودم از رادیو عراق فرمایشات حضرت امام (ره) را یادداشت می کردم و تا حد امکان آنها را با کاربن تکثیر می کردم. این نحوه تربیت و هدایت از همان ابتدا در خانه ما بنیان گذاشته شده بود. کلاس ها و فعالیت های فرهنگی در منزل ما برگزار می شد که محوریت آنها بر عهده مادر بود. مثلا گروه تئاتری بود که جهت فکری آن را مادر مشخص می کرد و ظلم ستمشاهی را از این طریق نشان می دادند.

پدر همفکر و همراه بود اما خط دهنده اصلی مادر بود

وی همچنین در تبیین نقش پدر و مارد در خانواده بیان کرد: اگرچه پدر همفکر و همراه بود اما خط دهنده اصلی و سکاندار خانه مادر بود و افتخار ماست که فرزند چنین مادر مبارزی هستیم.

مرضیه دباغ با اشاره به کتابی که در آن زمان ها از آیت الله مهدوی کنی دریافت کرده است گفت: این کتابی بود که درباره سیاهه های آمریکا نوشته شده بود و مربوط به سالهای ۴۶ می شود من این اجازه را از آیت الله مهدوی کنی گرفتم تا کتاب را به صورت نمایش اجرا کنم. ما نمایش را روزهای پنج شنبه عصر اجرا می کردیم و نمایش تاثیر بسیاری روی تماشاگران داشت.

در ادامه رضوانه حدیدچی نیز به حدود چهار و نیم ماه زمان در زندان در دوران قبل از انقلاب اشاره و اظهار کرد: در این چند ماه زندان به علت مسایل متفرقه ای که پیش آمده بود و آزار و اذیتی که در این مدت شدم مرا به بیمارستان شهربانی منتقل کردند البته دست ها و پاهایم را با دستبند بسته بودند.

دختر مرضیه دباغ در پاسخ به این سوال مجری که آیا این خاطرات هنوز برای شما زنده است پاسخ داد: اینها اگر جزء اعتقادات راسخ ما باشد به هیچ وجه از ما جدا نیست.

در بخش دیگری از این برنامه دو نفر از همرزمان شهید قاسم دهقان بازیگر نقش قاسم در فیلم" خونبارش" روی صحنه آمدند و درباره سابقه آشنایی خود از این سردار شهید و همچنین اخلاق و روحیات او سخن گفتند.

شهید دهقان به خاطر بازی در فیلم گریه کرد

مالک سراج بازیگر فیلم های" ملکه" و" زخم شانه حوا" نیز که مدتی با شهید قاسم دهقان همرزم بوده است به یکی از فیلم های مشترک خود با وی اشاره و بیان کرد: در فیلم" قطعه ای از بهشت" من می دیدم که قاسم دهقان به سختی راه می رود و حتی نفس می کشد. اطلاعی نداشتم که وی جانباز است به کاگردان گفتم بدن دهقان دیگر جواب نمی دهد و از او خواستم تا فیلمنامه را به گونه ای بنویسد که قاسم در بخشی از فیلم زخمی شده و بعد حذف شود. وقتی این موضوع به او گفته شد، همان جا بر روی زمین نشست و گریه کرد.

سراج ادامه داد: دهقان در آنجا گفت من برای شهرت به سینما نیامده ام و حتما دلیلی داشته است که در جنگ شهید نشده ام و حالا می خواهم ادای دین بکم. در نهایت در یکی از سکانس های فیلم" قطعه ای از بهشت" که باید یک انفجار شکل می گرفت در گودالی پرید و شهید شد.

" خونبارش" اولین تولید سینمای ایران بعد از انقلاب است

راما قویدل در ادامه این گفتگوها از پدرش یاد کرد و گفت: فیلم" خونبارش" از چند جهت اثر ویژه ای است. اینکه اولین تولید سینمای ایران بعد از انقلاب است و جای دادن این همه اعتقاد در رسانه کار ساده ای نیست.

همچنین در بخش پایانی این مراسم از رسول صدرعاملی و نادر طالب زاده دعوت شد تا روی سن بیایند. طالب زاده درباره فیلم اظهار کرد: من قبل از دیدن" خونبارش" توقع داشتم که فیلم ضعیف ببینم اما اینطور نبود. اولا بسیار آموزنده بود و ترکیب خوبی از مستند و درام در آن شکل گرفت اما من تشخیص ندادم در این کار کدام قسمتش درام بود و کدام قسمت مستند.

صدرعاملی نیز گفتگوهای خود را با نقل خاطره ای از دوران همراهی با حضرت امام (ره) در پاریس شروع و بیان کرد: من سه ماه به عنوان خبرنگار یکی از روزنامه ها در نوفل لوشاتو بودم آنجا مسایل و مشکلات ما را دختر جوانی حل می کرد که به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی سخن می گفت. ما به این خانم که همان مرضیه دباغ است خواهر طاهره می گفتیم.

همه شخصیت های" خونبارش" خودشان بودند

این کارگردان سینمای ایران درباره چگونگی شکل گیری داستان" خونبارش" و نقدی که طالب زاده به آن وارد کرد، پاسخ داد: من و امیر قویدل وابستگی خاصی بهم داشتیم. به محض اینکه انقلاب شد من در معیت حضرت امام (ره) با همان پرواز معروف به ایران آمدیم و قویدل بعد از سه روز گفت می خواهم فیلم بسازم. من گزارشی از فرار این سه سرباز خواندم. قاسم دهقان را پیدا کردم و با او صحبت کردم. علی رغم سن اندکی که داشت از روحیه قوی برخوردار بود. به قویدل گفتم به یک شرط حاضرم این فیلم ساخته شود که همه شخصیت های فیلم خودشان باشند.

کارگردان" گلهای داوودی" شخصیت های فیلم را واقعی دانست و دراین باره بیان کرد: به این ترتیب خواهر، مادر حتی داماد سردار دهقان در این فیلم حضور پیدا کردند. و حتی کسی که باعث لو دادن اینها شده بود هم حاضر شده بود نقش خودش را بازی کند.

این نویسنده و کارگردان اظهار کرد: هیچ مقامی" خونبارش" را توصیه نکرد و بر اساس شوق فردی قویدل بود. او برای این کار از هیچ چیز فروگذاری نکرد. با این حال با این فیلم مثل نذری برخورد شد و تلویزیون ۲۰۰۰ نسخه این فیلم را کپی کرد و در مساجد آن را پخش کرد. داستان این فیلم خاطره های زیادی دارد و حالا امروز برای من اتفاق مهمی است که بعد از ۳۴ سال از داستان" خونبارش" سوال می شود.

سینمای ایران و بخصوص انقلاب به شدت مدیون امیر قویدل است

نویسنده فیلمنامه" می خواهم زنده بمانم" در پایان سخنان خود از تلاش های زنده یاد امیر قویدل برای سینمای ایران سخن گفت و یادآور شد: شهید قاسم دهقان بعد از این فیلم وارد عملیات جنگ شد. این فیلم ویژگی های زیادی داشت که آن را ماندگار کرد. سینمای ایران و بخصوص انقلاب به شدت مدیون امیر قویدل است. حالا این نسل باید قدر این سینما را بدانند چون با یک کشف و شهود و با یک تلاش ناشی از شوق فردی به اینجا رسیده است.

نادر طالب زاده نیز در ادامه درباره اینکه چرا" خونبارش" در این سالها متروکه مانده است؟ گفت: یک مساله شتاب زمان است. مابعد از ۳۴ سال تازه جا افتاده ایم. این طمانینه ای که الان وجود دارد به تدریج شکل گرفته است و ما امروز به این نتیجه رسیده ایم که به طور جدی فیلمی بسازیم که تاثیر بین المللی داشته باشد.

در پایان این مراسم از بانوان مرضیه حدیدچی (دباغ) و دخترش رضوانه حدیدچی، رسول صدر عاملی و از راما و سینا قویدل فرزندان زنده یاد امیر قویدل تجلیل شد.