کاش ژوله سلبریتی نمی‌شد!

او که این روزها به هند سفر کرده، به تازگی ویدئویی از این سفر منتشر کرده که در آن شعر «عمو سبزی‌فروش» را می‌خواند و جمعی از خانم‌های هندی، موبایل‌به‌دست در جواب او، «بعله» می‌گویند و می‌خندند.

افراد بسیاری از این ویدئو در صفحه ژوله و در دیگر صفحات شبکه‌های اجتماعی بازدید کرده و درباره آن نظر داده‌اند. برخی کاربران از خوشمزگی ژوله خوششان آمده و از استعداد او در زمینه طنز و کمدی، تعریف کرده‌اند. برخی کاربران دیگر اما، با اشاره به این که او به عنوان یک سلبریتی ایرانی، نباید برای خنداندن مخاطبان خود، به شعری متوسل شود که الفاظی دور از ادب دارد و بدتر آن که آن را به عنوان یک شعر فولکلور فارسی، در یک کشور خارجی بخواند، از این کار انتقاد کرده‌اند؛ به خصوص آن که زبان فارسی در شبه‌قاره هند، قدمتی دیرینه دارد و بسیاری از واژگان دو زبان مشترک است. بنابراین دور از انتظار نیست که تصور کنیم هندی‌های حاضر در ویدئو، شعر را دست‌وپاشکسته (شاید با کمک همراهان ژوله) متوجه می‌شوند یا حتی از طریق آن‌ها، متوجه شده‌اند شخصی که شعر می‌خواند، یک سلبریتی و بازیگر ایرانی‌ است. برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی با این استدلال از این ویدئوی ژوله، استقبال نکرده‌اند.

به همین منظور مختصری در باب راهی که امیرمهدی ژوله طی کرده و تحلیل دقیق‌تری از شرایط امروز او بیان می کنیم. ژوله تا قبل از حضور در مسابقه «خنداننده برتر»، یک فیلمنامه‌نویس طنز و پیشتر یک طنزنویس مطبوعاتی بود. او در هفته‌نامه «چلچراغ» می‌نوشت و ضمن آن که در کار خود حرفه‌ای محسوب می‌شد، به عنوان یک چهره مطبوعاتی، شهرت قابل قبولی داشت.

شرکت در مسابقه «خنداننده شو»، به نوعی وجه دیگری از استعداد ژوله را نمایان کرد. او که همچنان متن استندآپ‌های خود را خودش می‌نوشت، با شهرت از طریق قاب تلویزیون، تبدیل به یک سلبریتی واقعی شد و کم‌کم جلوی دوربین آمد. نگاهی به کارنامه امیرمهدی ژوله نشان می‌دهد که او از شروع «خنداننده شو» در شهریور سال 94 به این سو، تنها «در حاشیه 2» را نوشته و پس از پایان نگارش این سریال در پاییز 94، دیگر در هیچ اثر سینمایی یا تلویزیونی نویسندگی نکرده است.

کارنامه هنری او در این حدود سه سال‌ونیم، شامل بازی در سه فیلم «خوب، بد، جلف»، «هزارپا»، «سونامی» و «سامورایی در برلین» و دو سریال «گلشیفته» و «دیوار به دیوار» بوده است؛جالب آن که او در همه این آثار، در نقش‌های مکمل حضور داشته، نه نقش اصلی.

بنابراین بازیگر شدن اگرچه ژوله را در مرکز توجهات بیشتری نسبت به قبل قرار داده، اما او را از نوشتن دور کرده است؛ کاری که به وضوح در آن استعداد بیشتری دارد. وانگهی او حالا مجبور است برای توی چشم ماندن و در نتیجه دریافت پیشنهادهای خوب بازیگری، شعر «عمو سبزی‌فروش» هم بخواند و از دخترکان هندی «بعله» بگیرد.