رهاورد بودجه ۹۲ برای بیمارستان‌های دولتی

به گزارش پارس به نقل از همشهری، این در حالی است که بسیاری امیدوار بودند با افزودن ۳هزار میلیارد تومان از محل درآمد ناشی از هدفمندی یارانه ها در سال جاری، بودجه قابل توجهی به بخش سلامت اختصاص یابد که با آن بتوان مشکلات عدیده ای را که در حوزه سلامت وجود دارد برطرف کرد. تعدادی از کارشناسان به ویژه متخصصان معماری بیمارستانی نیز امیدوار بودند که بخشی از بودجه سال ۹۲به بازسازی بیمارستان ها یا ساخت بیمارستان های دولتی جدید اختصاص یابد اما با تصویب این بودجه انقباضی و درنظر نگرفتن وضعیت نامطلوب حوزه سلامت، امید بسیاری از متخصصان برباد رفت. بدین ترتیب همچنان باید در انتظار سالی و شاید سال هایی دیگر جهت بهبود وضعیت بیمارستان های دولتی که وضعیت اسفناکی دارند، باشیم.

اما چرا تا این حد رسیدگی به وضعیت بیمارستان های دولتی مهم است؟ اگر نگاهی واقع بینانه به هدف تأسیس بیمارستان های دولتی داشته باشیم متوجه خواهیم شد که نگاهی کاملا انسانی در پس ایجاد این نوع از بیمارستان ها بوده است و قصد بر این بوده که مراکز درمانی ای با تمامی امکانات روز ایجاد شود که در آن مردم عادی جامعه که اغلب نیز تمکن مالی ندارند بتوانند با فراغ بال بستری شده و مورد معالجه و مداوا قرار گیرند.

در واقع بنابر این بوده که این مراکز درمانی و کلینیک های آن به طور گسترده و با ظرفیت پذیرش بسیار بالا تأسیس شوند و بتوانند پاسخگوی خیل عظیمی از مردم کشور باشند، اما امروز با وجود دوبرابرشدن جمعیت کشور نسبت به سال های پایانی دهه۶۰ شاهد آن هستیم که تعداد بیمارستان های دولتی در کشور به طور محسوسی افزایش نیافته و حتی بسیاری از بیمارستان های دولتی به دلیل قدمت و عدم بازسازی فیزیکی فرسوده شده و ازرده خارج محسوب می شوند.

در چنین شرایطی کاملا طبیعی است که بیماران مدت بسیار طولانی را در انتظار یک عمل جراحی در بیمارستانی دولتی بمانند. امروز با گذشت چند ماه از ابلاغ این بخشنامه همچنان نوبت های طولانی مدت به مردم داده می شود و کسی در این زمینه به وضوح پاسخگو نیست. البته بیمارستان ها مقصر نیستند چرا که در شرایطی که بودجه اختصاص یافته برای حوزه سلامت در سال جاری کاهش قابل توجهی نسبت به سال های قبل را نشان می دهد، چه انتظاری می توان از بیمارستان ها داشت.

پیش از تصویب این بودجه و در سال های قبل هم که بودجه بالاتری برای حوزه سلامت درنظر گرفته می شد بیمارستان های دولتی از نظر نوبت دهی برای اعمال جراحی و هر نوع خدمات درمانی دیگر با مشکل مواجه بودند چه رسد به الان که میزان بودجه سلامت به طور کم سابقه ای کاهش یافته است. اساسا نمی توان انتظار داشت که پزشکان با دریافت ویزیت ها و حقوق و مزایای ناکافی در بیمارستان های دولتی برای بیماران دلسوزانه کار کنند و واقعا به فکر و در خدمت بیمار باشند.

بسیاری از پزشکان فعال در بیمارستان های دولتی به دلیل شرایط بد مالی که گریبان بیمارستان های دولتی را گرفته در بیمارستان های خصوصی مشغول به کار هستند و بدین ترتیب بخشی از زمان کاری خود را به مرکز درمانی دیگری اختصاص می دهند و ساعت های کمتری در بیمارستان های دولتی حضور می یابند که این خود می تواند از دلایل نوبت دهی طولانی به بیماران در بیمارستان های دولتی باشد. به منظور برون رفت از شرایط فعلی حاکم بر بیمارستان های دولتی باید زمینه بازسازی و ساخت بیمارستان های جدید در کشور را فراهم کرد و همچنین نباید از اختصاص بودجه و امکانات کافی به این بیمارستان ها غافل بود تا شاید شرایطی فراهم شود که به وضعیت بیماران در بیمارستان های دولتی بهتر رسیدگی شود.