کیانی: در تاسیس بنیاد نمایشی شتابزدگی می‌بینم

به گزارش پارس ، این نمایش نامه نویس در گفت و گویی با ایسنا، در ارزیابی عملکرد بنیاد ادبیات نمایشی اضافه کرد: با نیت تاسیس بنیاد ادبیات نمایشی، مشکلی ندارم اما نتیجه و سازوکار این بنیاد قابل قبول نیست زیرا در تاسیس این بنیاد بیشتر نوعی شتاب زدگی می بینم تا اینکه یک کار کارشناسی و اصولی انجام شده باشد.

نویسنده نمایش نامه های « تکیه ملت» و « پنهانخانه پنج در» با ارایه تعریفی از واژه « بنیاد» خاطرنشان کرد: « بنیاد» واژه ی بسیار سنگینی است اما برنامه ای که موسسان بنیاد نمایشی در پیش گرفته اند، اصلا در شأن و اندازه این واژه نیست.

این هنرمند تئاتر با اشاره به اهمیت تئاتر به عنوان یک رکن مهم فرهنگی در جوامع بشری به ایسنا گفت: همیشه در جوامعی که ضرورت فرهنگ و هنر را احساس می کنند، ضرورت تشکیل چنین بنیادهایی وجود دارد زیرا لازم است مراکزی بتوانند با حمایت دولت یا شهرداری ها فعالیتهای هنری به ویژه تئاتر را که نسبت به هنرهای دیگر کم استقبال تر است، سروسامان بدهند.

کیانی ادامه داد: وجود چنین مراکزی برای تقویت پایه های نمایش نامه نویسی لازم است. بنابراین نفس تاسیس بنیاد ادبیات نمایشی اقدامی خوب، منطقی، درست و قابل تقدیر است اما از این موضوع که بگذریم، باید بینیم این بنیاد چه سازوکاری را تعریف کرده و خشت اول بنای خود را چگونه گذاشته است.

او با تاکید بر ضرورت مطالعه ی نظرات کارشناسان و اهل حرفه در راه اندازی چنین بنیادی خاطرنشان کرد: زمانی از ما نظرخواهی شد که آیین نامه بنیاد ادبیت نمایشی نوشته شده بود. یعنی خشت اول بدون نظرخواهی از نمایش نامه نویسان گذاشته شد و این چنین بود که کمی کج نهاده شد و کجی آن زمانی معلوم می شود که در فراخوان اولین جشنواره ی نمایش نامه نویسی از جایزه های آن چنانی خبر داده می شود.

نویسنده و کارگردان نمایش نامه های « اهل قبور» و « مضحکه ی شبیه قتل» معتقد است: اصلا و ابدا وعده ی جایزه ی کلان نمی تواند خلاقیتی را به جوش آورد و باعث خلق اثر هنری شود. فقط ممکن است عده ای را که نیازمند هستند به ویژه در شرایط اقتصادی بدی که در آن قرار داریم تحریک کند و به هیجان بیاورد که متنی بنویسند.

کیانی افزود: با این شکل که خشت اول را اینگونه بنا نهادند و در واقع این بنیاد با یک جشنواره اظهار وجود کرد، مخالفم. چون اگر پایه اش درست بود، بعد از نظرخواهی از نمایش نامه نویسان، افرادی را جذب و یک سری کارگاه ها و کلا س های آموزشی برپا می کردند. در عین حال که فضای آرام و امنی را برای نمایش نامه نویسان فراهم می کردند تا آن ها بتوانند موضوعات مورد نظرشان را آزادانه و با قراردادهای خوب بنویسند و در ضمن از تجربیات آن ها برای آموزش متقاضیان استفاده می کردند.

این نمایش نامه نویس با تشریح شیوه ی درست برپایی جشنواره ی نمایش نامه نویسی افزود: بهتر بود بنیاد ادبیات نمایشی در آغاز شکل گیری اش، این دوره های آموزشی را برگزار می کرد تا بهترین متون خلق شده دراین کارگاه ها در قالب جشنواره نمود پیدا کند، یعنی جشنواره محصول کارگاه های آموزشی بود نه اینکه کسانی از بیرون متونی بنویسند و این جشنواره با همان سازوکار جشنواره تئاتر فجر برپا شود.

کیانی با آسیب شناسی شیوه ی برگزاری اولین جشنواره ی نمایش نامه نویسی اضافه کرد: آیا کسانی که جایزه گرفتند بهترین نمایش نامه نویسان ما بودند؟ متاسفانه دادن جایزه به نویسندگان ناشناس به مراتب آن ها را از روند رشد خلاقیت باز می دارد در حالیکه کسانی باید جایزه بگیرند که تجربیاتی را از سر گذارنده باشند و فریب زرق و برق های جایزه را نخورند.

این هنرمند تئاتر با بیان اینکه پیش از این هم نظراتش را با علی ایزدی دبیر جشنواره نمایش نامه نویسی مطرح کرده است، اظهار تاسف کرد: نظرات ما عملی نمی شود، این بنیاد هم مانند دیگر کارهای مقطعی به همان شکل شتاب زده ای که آمده است، می رود.

کیانی در عین حال گفت: هر کسی که در هر جایی به فکر توسعه ی هنر است، خوشحال می شویم ولی پشت تاسیس این بنیاد، فکر توسعه اندیشانه ای ندیدم و این چنین است که این بنیاد از همان آغاز با بی تفاوتی نمایش نامه نویسان شناخته شده ی ما روبرو شد.

وی خاطرنشان کرد: بنیاد ادبیات نمایشی باید این ظرفیت و قابلیت را داشته باشد که اگر نمایش نامه نویسی از خارج از کشور به آن مراجعه کند، بتواند تمام توش و توان نمایش نامه نویسی ما را به او ارائه دهد. اما آیا این بنیاد چنین می کند، آیا می تواند اسنادی از تاریخ نمایش نامه نویسی ما که با فتحعلی آخوند زاده و میرزا آقا تبریزی آغاز می شود، ارایه کند؟

این مدرس تئاتر تاکید کرد: فکر مطالعاتی تاسیس چنین بنیادی دست کم دو سال طول می کشد چون هر چیزی اصول و تعریفی دارد اما معلوم نیست بنیاد ادبیات نمایشی را روی چه اصول و پایه ای درست کرده اند و این چنین است که پی و ساختار این بنیاد محکم نیست و فقط در برگزاری جشنواره و ایجاد هیجانی کاذب خلاصه می شود.

حسین کیانی در پایان صحبتش با اشاره به تغییر دولت در روزهای آینده گفت: اگر مدیران فرهنگی بعدی از ابتدا تا انتهای دوره مدیریتشان فقط یک برنامه را به شکل درست و اصولی پیش ببرند، ما در پایان دوره مدیریتشان کلاهمان را بالا می اندازیم. امیدواریم مانند این دوره برنامه های متعدد ولی به شکل غیراصولی انجام نشود زیرا عملی شدن یک برنامه به شکل درست، بسیار ماندگارتر از فعالیت های متعدد اما مقطعی است.