تکدی گری به دستگاه‌های خودپرداز رسید

به گزارش پارس نیوز، بدون شک شما هم به عنوان یک شهروند با متکدیان و شیوه های گوناگون آنان مواجه شده اید. تکدی گری به عنوان یک معضل اجتماعی از گذشته تا به امروز در شیوه های مختلف در جامعه رواج پیدا کرده است؛ عده ای سعی کردند با آن مقابله کنند تا مانع پیشرفت و گسترش آن شوند اما این پدیده امری طبیعی است که به دلیل مسائلی چون فقر مادی، فقر فرهنگی، ناکامی اقتصادی، نابسامانی اجتماعی و سایر عوامل مشابه ایجاد می شود.

این پدیده که می توان آن را بحران اجتماعی دانست، در مدل و شیوه های گوناگون، از تکدی گری باندهای حرفه ای که با به کارگیری یک نوزاد یا کودکان عواطف و احساسات افراد را تحت تاثیر قرار می دهد تا شیوه های مدرن تر رواج پیدا کرده است. می توان گفت تکدی گری به شیوه قدیمی اش کاری بی فایده است و در حال حاضر این مسئله شیوه های خلاقانه تری به خود گرفته است.

انواع تکدی گری

تکدی گری انواع مختلفی دارد؛ یک نوع از تکدی گری که هر روزه آن را در سطح شهر مشاهده می کنید، افرادی هستند که دست نیاز خود را دراز کرده یا کودکان متعلق به یک باند که بر سر چهار راه ها مشغول شیشه پاک کردن هستند تا افراد به آن ها کمک کنند. این تکدی گران که معمولا به صورت باندهای حرفه ای مشغول تکدی گری هستند، درآمد کمی هم ندارند.

 همچنین افرادی که با تظاهر به نقص عضو، عدم توانایی در راه رفتن، تکلم یا بینایی، قصد جلب توجه عمومی  دارند و با کرایه کودکان بی گناه و خواباندن آن ها در معابر عمومی یا پوشیدن لباس های مندرس سبب تحریک  احساسات مردم می شوند.

نوع دیگر تکدی گری آبرومندانه تر از نوع اول است! به گونه ای که افراد به صورت مستقیم دست نیاز خود را دراز نمی کنند و به صورت غیر مستقیم در قالب دعا نویس، فالگیر و شیوه های جدید دیگر دست به گدایی می زنند.

شیوه مدرن تر آن که امروزه شاید شما هم آن را مشاهده کرده باشید، کاغذهایی است با محتویات جملات احساسی که بر دستگاه های خود پرداز می چسبانند و مضامینی مثل «مادری 25 ساله ام  و یک پسر ده ماهه دارم و همسرم من و فرزندم را ترک کرده است و .... دارند و در آخر خواننده را قسم می دهد تا به او کمک کنند و شماره حسابی که در پایین کاغذ برای واریز مبلغ نوشته شده است.

خواندن این جملات هر لحظه خواننده را به این فکر فرو  می برد که شاید او واقعا فردی محتاج است و این ماجرا واقعیت دارد؛ البته تعدادی از افراد هم باور نمی کنند و به دلیل عدم صحت و اطمینان شاید حتی تا پایان متن را نیز نخوانند و با بی تفاوتی از آن گذر کنند.

با این وجود تکدی گری که می توان آن را آسیب و انحراف اجتماعی دانست، همزمان با پیشرفت تکنولوژی و فناوری  پیشرفت کرده است؛ به نحوی که با یک شماره حساب و چسباندن آن بر روی دستگاه های خود پرداز یا  ارسال پیامکی به گوشی های تلفن همراه، مبالغی را دریافت می‌کنند. با این روشهای نوین تکدی گری، تعداد متکدیان روز به روز در حال افزایش است.

تفاوت کمک به نیازمندان و گداپروری

کمک به نیازمندان در دین اسلام بسیار تاکید شده است و مردم کشورمان مردمانی دل رحم دلسوز هستند که نمی توانند درخواست کمک دیگران را نادیده بگیرند گرچه کمک کردن به این افراد کار درستی نیست زیرا این امر موجب گداپروری خواهد شد.

یکی از عوامل زمینه ساز رشد تکدی گری، نبود متولی مشخص برای جمع آوری متکدیان است. عده ای شهرداری را موظف می دانند، برخی دیگر نیروی انتظامی، بهزیستی،کمیته امداد، دولت و سایر نهادها؛ این در حالی است که هر یک از این سازمان ها دیگری را مسئول جمع آوری متکدیان می دانند.

کمک مردم به متکدیان موجب افزایش تعداد آنها می شود/ اغلب متکدیان سودجو هستند

در خصوص جمع آوری متکدیان، عیسی فرهادی فرماندار تهران در تیرماه سال جاری  با بیان اینکه تکدی‌گری یک جرم مشهود است و هر کسی که آن را انجام دهد باید با آن برخورد شود، گفت: اتباع بیگانه‌ای که در قالب تکدی‌گری کار می‌کنند جمع‌آوری و در اختیار اداره اتباع قرار می‌گیرند تا نسبت به ساماندهی و طرد آن‌ها اقدام شود.

فرماندار تهران با بیان اینکه در بحث ساماندهی آسیب‌های اجتماعی به ویژه متکدیان، مردم نقش بزرگ و مهمی دارند، تصریح کرد: کمک مردم به ویژه در بخش ساماندهی متکدیان می‌تواند بسیار اثرگذار باشد و دقت داشته باشید که مردم هر چقدر بیشتر به متکدیان کمک کنند تعداد آن‌ها بیشتر می‌شود.

فرماندار تهران با بیان اینکه ما در یک مجتمع افراد نیازمند را شناسایی کرده و از طریق خیریه‌ها، کمیته امداد و غیره به آن‌ها کمک می‌کنیم، گفت: متکدیان نیازمند نیستند، بلکه اغلب آن‌ها سودجو هستند و از محبت مردم سوء استفاده می‌کنند.

قانونی که اجرا نمی شود

در اردیبهشت ماه سال 78 بر اساس مصوبه شورای عالی اداری، قانونی وضع شد که شهرداری با همکاری بهزیستی، اردوگاهی را برای متکدیان اختصاص داد تا آنان را از سطح شهر جمع آوری کنند. این اردوگاه ها در شهرهای بزرگ با همکاری سازمان مربوطه و تعیین نماینده مزبور به منظور بررسی و نگهداری از این گونه افراد ساخته شد و شهرداری موظف شد، اینگونه افراد را شناسایی، جمع آوری و تحویل این اردوگاه ها بدهد. مسئول این اردوگاهها توسط فرماندار تعیین می شد و این مسئول موظف بود پس از تحویل، آنها را طبقه بندی کرده سپس از آنها نگهداری کند تا با کمک سازمان بهزیستی این افراد را تحت پوشش قرار داده و به آنها آموزش لازم را بدهد و زمینه را برای بازگشت آنها به زندگی عادی فراهم کند.

با وجود وضع قانون جمع آوری متکدیان  از سال 78 ، همچنان با این معضل روبه رو هستیم؛ گرچه این مسئله در روستاها نسبت به کلانشهرها کمتر مشاهده می شود. طبق آخرین آمار از تعداد متکدیان، تهران و مشهد شهرهایی هستند که بیشتر از سایر کلانشهرها با این معضل اجتماعی رو به رو هستند و در این میان شهر تبریز همچنان شهر بی گدا نامیده می شود.

درپایان ذکر این نکته ضروری است که مقابله با تکدی گری و انواع گوناگون آن جز با هماهنگی سازمان ها، مسئولان مربوطه  و یک برنامه جامع و مدون کاهش نمی یابد و یا ریشه کن نخواهد شد. همچنین افراد جامعه باید از دلسوزی به این قشر از افراد که از نیازمند بودن یا نبودن آن ها اطمینان ندارند خودداری کنند تا شاید شاهد کاهش تعداد آنان در سطح شهر باشیم.