گشتی در حوالی «مثل من، مثل تو»
«مثل من، مثل تو» نام سریالی است که ایام نوروز از شبکه دو سیما پخش شد اما ما قبل از آن سری زدیم به پشت صحنه سریال تا شما هم از چند و چون ساخت آن باخبر شوید.
به گزارش پارس به نقل از ۷روز زندگی، تصویربرداری این سریال از پنجم آبان شروع شد و تا سیزدهم دی ماه ادامه داشت. محل فیلمبرداری نیز خانه ای دو طبقه در قلهک بود که عوامل فقط از یک طبقه آن استفاده می کردند و البته مدرسه « پدرام» که یکی از نقش های اصلی سریال است.
دست به یکی کردن با هوا!
به گفته عوامل، همه دست به دعا بودند که نه باران بیاید، نه برف! گویا با سایت هواشناسی هم در ارتباط بودند!
سریال در سی قسمت ۲۵ دقیقه ای ساخته شد و لاله صبوری، رضا فیاضی، مهران ضیغمی، نازنین پیرکاری و پدرام اسدزاده، در نقش یک خانواده و علی سلیمانی در نقش معلم، بازیگران ثابت آن بوده اند. فیلمبرداری از هفت صبح تا هشت، نه شب انجام می شده و فیلمنامه نیز همزمان نوشته شده است.
شاید ستاره آینده
اما می خواهم بیشتر از بازیگر نوجوان کار، پدرام اسدزاده بدانم. می گویند کار دومش بوده و دوربین را می شناخته است. ارتباط خوبی با تهیه کننده داشته و برای رسیدن به نقش بسیار هم مطالعه کرده است. به گفته عوامل، نقش در خونش بود!
Off !
در طول کار تنها دو روز فیلمبرداری نداشته اند. روز عاشورا و شب یلدا که آن هم با همدستی بازیگران خسته از کار اتفاق افتاد!
گپی با تهیه کننده « مثل من، مثل تو»
عاشق کارت باش!
عشق در هر مقوله ای اصل اول و آخر است! زمستان دارد نفس های آخرش را می کشد و چند روزی به بهار باقی است اما منظره برفی شهر واقعاً دیدنی است. همین طور که از دفتر به سمت شمال تهران می روم، هوا سردتر می شود. دانه های برف هم خودشان را بیشتر نمایان می کنند، طوری که دلم می خواهد از ماشین پیاده شوم و به یاد کودکی، آدم برفی بزرگی وسط میدان بسازم! بالاخره به دفتر آقای قچاق می رسم. ساعت چهار بعدازظهر است. می روم کنار بخاری می نشینم و دفتر و دستکم را در می آورم و شروع می کنم.
« داوود قچاق» تهیه کننده سریال « مثل من، مثل تو» است. فارغ التحصیل کارشناسی طراحی است و ربع قرنی می شود که وارد کار کودک شده، البته برای اینکه ریا نباشد، نمی گوید در دوره جنگ تحمیلی مستندسازی می کرده و حالا پنج، شش سالی است که به طور جدی پیگیر کار برای کودک است. دوست داشته مجموعه ای کار کند که ادامه دار باشد و تا جایی که امکان دارد جا برای طرح موضوع داشته باشد!
به ترتیب سریال های « آژانس دوچرخه» به کارگردانی مسعود کرامتی، « معلم کوچولو» حسین قناعت، « فقط بیست» مسعود کرامتی را در کارنامه اش ثبت می کند و بعد به فکر مجموعه سازی می افتد. سال پیش اولین مجموعه یک سریال ۶۰ قسمتی به نام « امروز و فردا» را به کارگردانی حسین قناعت ساخته که فاطمه گودرزی در نقش مادر و رضا فیاضی در نقش پدر خانواده در آن ظاهر شده اند. پس از یک وقفه « امروز و فردا ۲» را کار می کنند که سی قسمت آن ماه رمضان با تعویض بازیگران (لاله صبوری در نقش مادر و رضا توکلی در نقش پدر) کار می شود، البته با تغییر اسم به « مثل من، مثل تو! » . پس از آن یک تله فیلم به نام « قدر آن روزها» به کارگردانی شاهین باباپور را کار می کند که در جشنواره کودک امثال هم بازیگرش دیپلم افتخار گرفت و بالاخره مجموعه سی قسمتی « مثل من، مثل تو» که پخشش از ۱۳ اسفند شروع شد و تا ۱۳ فروردین ادامه داشت.
بقیه حرف ها را از زبان خود آقای قچاق بشنوید… نه بخوانید!
معدل سنی گروه کم بود…
بازیگرانی که در این سریال کار کردند، معدل سنی شان به سی سال هم نمی رسید. همگی جوان و با تجربه و متخصص بودند. یک سری از آنها مانند رضا فیاضی و لاله صبوری سال هاست که در کار کودک هستند اما کسانی هم که برای نخستین بار وارد گروه شدند، عاشقانه کار کردند.
کار کودک بسیار سخت است…
کاملاً مشخص است که کنار آمدن با یک کودک سخت تر از یک بزرگسال است. کار کودک هم همین طور است، بازیگران کار مانند پدر و مادر خانواده، بالاخره خودشان تشکیل خانواده داده اند و فرزند دارند اما دمخور شدن با بچه ها، درک مستقیم و تنگاتنگ با آنها جور دیگری است، البته در کشور ما هم رسیدگی می کنند و هم حمایت!
سریال از دید یک کودک نوشته شده…
ما در اصل سریال نداریم، هر قسمت یک موضوعی دارد. اینکه بتوانیم جای آدم های دیگری باشیم و حس نقش مان را بگیریم، مهم است. معمولاً بچه های گروه تولید و کارگردانی به مدارس مختلف می روند و فراخوان می دهند. ظاهر شدن بچه ها در همین اجتماع کوچک خودمان، علاقه اش و همین طور کودک درونش مهم است. من با بچه هایی که تا به امروز با آنها کار کرده ام دوست هستم و حتی بعضی هایشان که الان بزرگ شده اند نقش جوان را در کار می گیرند و بازی می کنند. کارگردان هایی هم که دفعه اول شان است کار می کنند، واقعاً عاشقانه کار می کنند و وقت می گذارند.
سریال بعدی!
سریال بعدی قرار است برای ماه رمضان کار شود و داستان دختری است که درست اول ماه رمضان نه ساله و تمام اعمال دینی بر او واجب می شود. نویسندگان این کار هم متعددند و معدل سنی شان بین ۲۴ تا ۳۲ سال است!
وارد شدن به سینما و تلویزیون
دنبال آدم هایی هستیم که از بقیه شاخص تر باشند حتی اگر کار نکرده باشند. هر کسی که می خواهد کاری انجام بدهد باید واقعاً عاشق کارش باشد. عاشق بودن شرط اول کار است. باید وقت بگذارد، همه چیز را رها کند و به علاقه اش بپردازد!
مخاطب ما عام است…
مخاطب ما تنها کودکان نیستند، مخاطب عام است. به نظر من علاقه کودک را باید از دوران کودکی جدی گرفت. بخصوص که به خاطر ملیت، مذهب و مسائل دیگر بچه های ما در معرض مسائل روز و در برابر رسانه های غربی قرار دارند.
فیلمنامه خوب، کلید رسیدن به یک تصویر عالی است…
اگر فیلمنامه خوب در اختیار داشته باشیم و کارهای قوی بسازیم کارگردان هم خوب باشد (حتی اگر دست یک کارگردان متوسط هم باشد) ، فیلم خوبی از آب در خواهد آمد. باید استعدادیابی کرد، فیلمنامه نویس تربیت کرد و آموزش داد.
کمی با بازیگران مثل من، مثل تو!
رضا فیاضی
شازده کوچولویی ام که گرفتار کارهای بزرگانه شده!
رضا فیاضی در این سریال در نقش پدر ظاهر شده است. او از زی زی گولو و « دنیای شیرین» می گوید تا همین « مثل من، مثل تو»
صمیمیت پدرانه ای که دارد، جذبم می کند تا پای صحبت هایش بنشینم، بی مقدمه به سراغ گفته های او می رویم.
* هنوز سوالی نپرسیده ام که خودش شروع می کند.
« مثل من، مثل تو» ادامه همان « امروز و فردا» است که در آنجا من پدر خانواده و خانم گودرزی مادر خانواده بودیم که سه فرزند داشتند. همانطور که از دنیای شیرین به خاطر دارید، فرمول همه کارهای کوچک همین است. در « مثل من، مثل تو» بازیگران کار عوض شده اند. خانم لاله صبوری در نقش مادر خانواده و بازیگری که نامش را متاسفانه به خاطر ندارم در نقش پدر خانواده ظاهر شد که آن کار در ماه رمضان پخش شد. دوباره فرمت عوض شد و این بار خانم صبوری در نقش مادر خانواده و من در نقش پدر خانواده ظاهر شدیم.
* کودک درون شما چند ساله است؟
(می خندد) هنوز نوزاد است، دست و پا می زند اصلاً بزرگ نشده است. هنوز مانند دوران کودکی دلم می شکند، شازده کوچولویی هستم که گرفتار کارهای آدم بزرگ ها شده است.
* باید روی طرز تفکر بچه ها کار کرد یا والدین؟
مسلماً طرز تفکر بچه ها اما همان طور که بچه ها تغییر کرده اند و جامعه فرزند سالار شده است، پدر و مادرها ناچار به تغییرات جدید روی آورده اند. می توان گفت ما تابع شرایطی هستیم که در آن زندگی می کنیم.
* کنار آمدن با پدرام اسدزاده چطور بود؟
پدرام پسر نازنین و مودبی است. اوایل کار زیاد با فضا و عوامل جور نبود اما به تدریج عادت کرد و با گروه کاملاً هماهنگ شد. به نظر من پسر با استعدادی است که شیطنت های کوچکی هم دارد!
پسر شجاع!
پدرام اسدزاده، بازیگر نوجوان سریال « مثل من، مثل تو» است. متولد ۱۳۷۸ است و در مقطع سوم راهنمایی تحصیل می کند.
* چطور برای نقشت انتخاب شدی؟
در کار قبلی آقای قچاق « مثل من، مثل تو» ی ماه رمضان نقش دوم کار کرده بودم. برای این کار هم به من گفتند بیا و من خواستم که باشم.
* نقشت در سریال چی بود؟
یک پسر ساده اما کمی کنجکاو که مشکلاتی برایش درست می شود اما با کمک خانواده این مشکلات حل می شوند. مثلاً در قسمتی از سریال قرار است به کسی کمک کنم که نمی کنم بعد دچار عذاب وجدان می شوم که برادر خانواده کمکم می کند تا از عذاب وجدان خلاص شوم. نقش یک پسر مثبت را داشتم.
* از عوامل سریال چه کسی بیشتر از بقیه به تو کمک کرد؟
هم آقای فیاضی هم خانم صبوری در بازی خیلی به من کمک کردند.
لاله صبوری
با ۴ سال تاخیر قدم نو رسیده مبارک!
ستاره « این زمینی ها» را به خاطر دارید؟ دهه شصتی ها و شاید کمی عقب تر با سریال های خوب دهه ۷۰ خاطرات زیادی دارند. از جمله ستاره « این زمینی ها» سریالی تخیلی که هم برای کودک و نوجوان مناسب بود و هم همه اهالی خانواده به نوعی با این سریال ارتباط برقرار کردند.
لاله صبوری، صبوری کرد و با صدایی گرفته در آخرین روزهای زمستانی پذیرای ما شد. او متولد سال ۱۳۴۹ و فارغ التحصیل ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر است. کارش را با جنگ هفتاد و هفت مهران مدیری شروع کرد و سپس با « این زمینی ها» شناخته شد. این روزها نیز سریال « مثل من، مثل تو» را روی آنتن شبکه دو سیما دارد. این بار در نقش مادر خانواده!
* یک سوال تکراری بپرسم؟ کودک درون شما زنده است؟
فکر می کنم از طرز و نوع رفتار هر شخصی می توان به این نکته پی برد!
* بداهه گویی در سریال وجود داشت؟
تا جایی که ممکن بود با هماهنگی آقای فیاضی و دوستان حاضر در صحنه بداهه گویی انجام می شد! یعنی همه با هم نتیجه می گرفتیم که چه چیزی را بگوییم و چه چیزی را نه!
* به نظر شما بچه ها بیشتر انتقادپذیر هستند یا والدین آنها؟
مشخص است که بچه ها انتقادپذیرترند!
* شما چند فرزند دارید؟
سه تا، دو دختر و یک پسر. البته اختلاف سنی ام با بچه هایم بسیار کم است. دختری چهار سال و نیمه دارم که تلاش می کنم با او کنار بیایم.
* ارتباط برقرار کردن با نقش اول کار (پدرام اسدزاده) چطور بود؟
راستش را بخواهید خیلی پشت صحنه خوبی داشتیم و این را مدیون داود قچاق، تهیه کننده کار هستیم. تهیه کننده سر صحنه حضور خوبی داشت و کاملاً پدرانه ما را حمایت می کرد. پدرام هم پسر بسیار خوبی بود.
ارسال نظر