در قانون مجازات اسلامی، جرمی به نام "روزه خواری" پیش بینی نشده است
سوای بحثهای حقوقی تخصصی، برخی دادسراها اینطور نتیجه گرفته اند که چون عمل روزه خواری، عفت عمومی را جریحه دار نمی کند (جزء جرایم جنسی نیست) و جرم انگاری مجزایی درباره آن صورت نگرفته و نفس عمل "خوردن" یا "آشامیدن" قابل مجازات نیست، نباید کسی که به عنوان روزه خوار در ملاء عام چیزی مصرف می کند را محکوم کرد.
نیروی انتظامی در روزهای پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در اطلاعیهای هشدار داده بود با کسانی که در ملاعام، اقدام به روزهخواری می کنند، برخورد خواهد کرد. این اطلاعیه در حالی صادر شده که محاکم، روزهخواری را جرم نمیدانند.
روزه خواری، آن هم در ملاءعام هم کاری غیر عرفی و غیراخلاقی است و هم برای کسانی که عذر شرعی ندارند، قطعا گناه کبیره است. شاید بر پایه همین مسئله باشد که در سالهای اخیر، برخوردهای خشونت بار و پلیسی با کسانی که در ملاء عام اقدام به خوردن، آشامیدن و حتی استعمال دخانیات می کنند، صورت گرفته است.
سئوال اینجاست که مگر روزه خواری در ملاءعام جرم است؟
در پاسخ به این سئوال باید نگاهی به مبانی حقوقی مواجهه با موضوع روزه خواری در ملاءعام بیندازیم. در قانون مجازات اسلامی، جرمی به نام "روزه خواری" پیش بینی نشده است و حتی رویه قضایی در برخی محاکم و دادسراها هم به این سمت و سو رفته که عمل روزه خواری را جرم تلقی نکنند.
سوای بحثهای حقوقی تخصصی، برخی دادسراها اینطور نتیجه گرفته اند که چون عمل روزه خواری، عفت عمومی را جریحه دار نمی کند (جزء جرایم جنسی نیست) و جرم انگاری مجزایی درباره آن صورت نگرفته و نفس عمل "خوردن" یا "آشامیدن" قابل مجازات نیست، نباید کسی که به عنوان روزه خوار در ملاء عام چیزی مصرف می کند را محکوم کرد.
تصویر قرار منع تعقیب یک متهم به روزه خواری را در ادامه این مطلب بخوانید.
ارسال نظر