به گزارش پارس به نقل از فارس، سایت رادیو فردا متعلق به سازمان سیا در گزارشی از شرکت فیلم های کوتاه ایرانی که امسال نیز بصورت غیر رسمی و بشکل شخصی در جشنواره کن شرکت کرده اند، نوشت: امسال برخلاف سال های گذشته، جشنواره کن توجه خاصی به فیلم کوتاه ایرانی نشان داده است: دو ساعت بیشتر، ساخته علی عسگری در بخش مسابقه، دوئت، ساخته نوید دانش در بخش سینه فونداسیون (بخش ویژه دانشجویان سینما) و سوزن، فیلمی از آناهیتا قزوینی زاده (که در آمریکا ساخته شده) در همین بخش قرار دارند.

رادیو فردا در ادامه در بررسی این فیلم ها درباره فیلم دو ساعت بیشتر ساخته علی عسگری نوشت: انتخاب فیلمی از سینمای ایران در بخش مسابقه فیلم های کوتاه جشنواره کن، اتفاقی نادر و امیدوارکننده است، اما تماشای این فیلم همه امیدها را بر باد می دهد. فیلمی که به نظر می رسد تنها به دلیل سوژه اش به جشنواره کن راه یافته است؛دختری پس از معاشقه، دچار خون ریزی شده و به همراه دوست پسرش به بیمارستان های مختلف سر می زنند، اما بیمارستان ها بدون سند ازدواج یا حضور پدر دختر، حاضر به پذیرش او نیستند.

این سایت می افزاید: به نظر می رسد فیلمساز تمام هم و غم خود را بر سوژه جنجالی اش قرار می دهد و هوشمندانه سعی دارد با پا گذاشتن در حیطه های ممنوع، توجه جشنواره های خارجی را جلب کند؛ اما فیلم ساختاری به شدت ضعیف دارد که جز سوژه توجه برانگیزش برای تماشاگر خارجی (که این نوع ممنوعیت ها در ایران برایش جالب توجه است) نکته قابل توجه دیگری ندارد. پیرنگ قصه بسیار سست و ضعیف است (از همان نقطه اول: چرا دختر به تنهایی به بیمارستان نمی رود و دوست پسرش را همراه می برد؟ ) و فضاسازی و دیالوگ ها (که در شکلی کارشده شاید می توانستند ضعف فیلمنامه را بپوشانند) ، اثر را ضعیف تر می کنند. دیالوگ های تصنعی که مشخص است تنها برای تماشاگر خارجی نوشته شده اند، هیچ نکته برانگیزاننده ای ندارند و نمی توانند ما را در سرنوشت شخصیت ها سهیم کنند. دوربین ساکن فیلمساز هم حتی برای لحظه ای قادر نیست ما را با موقعیت متشنج صحنه همراه کند. مثلاً نگاه کنید به سکانس آخر در اتوموبیل، جایی که پسر از دختر می خواهد به پدرش زنگ بزند: نوع قرار گرفتن دوربین، قطع ها، دیالوگ ها و بازی ها، از فیلمسازی حکایت دارند که شاید به جای اتکا به مدارس سینمایی، نیاز مبرم به فیلم دیدن و مطالعه جدی سینما دارد.

رادیو فردا در بررسی فیلم دیگر این جشنواره به نام دوئت به کارگردانی نوید دانش و سوزن ساخته آناهیتا قزوینی زاده، اگرچه این دو فیلم را بهتر از فیلم اول و رو به جلو تر می داند ولی اشکالاتی را نیز به آنها وارد می داند.

ازدواج ایران بازی بیمارستان پدر دوربین سازمان سیا سینمای ایران فیلم کن