آیا نباید هرجا کارگر گرسنه‌ای اعتراض می‌کند، جوانان آتش باختیار در کنارش بایستند؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علی علیزاده- امام ششم شیعیان میگوید أعطهِم اُجورَهُم قبل أن یَجِفَّ عرقهُم. یعنی قبل خشک شدن عرقش دستمزد و حقش را بپرداز. از رفسنجانیسم، نیولیبرالهای استحاله شده و پشیمانان از انقلاب توقعی نیست که مسایل مهمتری مثل ورود زنان به ورزشگاه ها دارند ولی آیا میشود انقلابی بود و به حمایت کارگرانی نایستاد که سه یا شش ماه حقوق ماهی هشتصد هزار تومن را هم نگرفته اند؟

آمده‌ایم تا انقلاب را باز پس بگیریم. امده‌ایم تا ارزشهای انقلاب را احیا کنیم. و آمده‌ایم عدالت-خواهی که از ارزشهای اساسی انقلاب اسلامی پنجاه و هفت بود را از زیر خاک و از زیرزمین  موزه در آوریم و به مطالبه‌ای زنده و مساله‌ای اساسی تبدیل کنیم.

مساله ما، اشرافیت این و آن کارگزار و وزیر و قاضی و سردار و نماینده ولی فقیه شهرستان نیست. مساله ما شرایطی است که اجازه داد این اشرافیتها و فسادها در وهله اول در ایران پس از انقلاب بوجود بیاید و برای سه دهه بازتولید شوند.

مساله ما نگاه کلان اقتصادی است که از سال شصت و هشت به بعد اجازه داد فقر و تبعیض اقتصادی به تدریج عادی و طبیعی شود. همان نگاهی که تمام غایت و آرزویش پذیرفته شدن در سازمان تجارت جهانی و تایید شدن توسط بانک جهانی بود. همان نگاهی که میخواست هرچه زودتر در نظام سرمایه جهانی ادغام شود. همان نگاهی که ادرس غلط میداد و میگفت اگر به کدخدا تعظیم کنیم مالزی و کره جنوبی میشویم. همان تفکری که نگاه‌ها را از داخل و از توان و پتانسیل درونی این کشور بر گرفت و تمام تخم مرغ هایش را در سبد غربی و جهانی شدن اقتصاد ایران و ورود سرمایه خارجی گذاشت. همان سبدی که با اولین تحریم فلج و ناتوان شد.

مساله ما همان تفکر و پارادایمی است که تابوها و مرزهای زیست ساده پس از انقلاب را از بین برد و زندگی لوکس را از یک سو و  عقب افتادن حقوق کارگران را از سوی دیگر عادی کرد. آن هم در ایرانی که همین امروز هم تمام بارش بر دوش مستضعفان است. آن هم در ایرانی که هنوز هم نیروی دفاعی و امنیتی و شهدایش از مستضعفان اند. آن هم در ایرانی که هزینه تحریم اقتصادیش را بیش از همه دهکهای پایینی میدهند و باز همان ها هستند که در بیست و دوم بهمن به حمایت از نظام به خیابانها می‌آیند.

آقای خامنه‌ای سالهاست درباره اقتصاد بومی و درون زا و مقاومتی گفته است. اما هفته گذشته در کنار لزوم غیروابسته کردن اقتصاد، گفت در زمینه عدالت اقتصادی کم کاری کرده‌ایم. سخنی که احساس میکنم مستقیم رو به جوانان آتش باختیار گفته شد. آیا نباید هرجا کارگر گرسنه‌ای اعتراض میکند، جوانان آتش باختیار در کنارش بایستند؟

پانوشت: انگیزه نوشتن این متن اعتراضات اخیرکارگران گروه ملی فولاد اهواز به عقب افتادن حقوقهایشان بود. نزدیک پانصد نفر از انها برای روزهای متوالی مقابل استانداری این شهر تجمع کرده‌اند. پریروز هم تعداد از انها  در نماز جمعه این شهر یکصدا  به زبان کنایه فریاد زدند: «درود بر ستمگر. مرگ بر کارگر».