پایگاه تحلیلی خبری «پارس» - اگرچه تیم جدید شهری اعم از شورای شهر و شهرداری در حرف مدعی مبارزه با فساد و رانت هستند، اما  در عمل خود نه تنها با لیست رانتی به ساختمان بهشت راه یافته‌اند بلکه جز انتقاد کردن از تیم گذشته شهری عملا دستاورد دیگری نداشتند و با وجود بی عملی خود اکنون خود را دلواپس تهران نشان می‌دهند.

کلانشهر تهران با مسائل و مباحث مختلف پیچیده‌ای روبروست که اداره کردن آن کار هر گروه و شخص و فردی نیست، تیم جدید اصلاح‌طلب شهری که با شعار تغییر و بهبود در اوضاع پایتخت به روی کار آمدند، هیچ گاه فکرش را هم نمی‌کردند که اداره تهران به این سختی‌ها باشد و آنان باید به جای فکر کردن برای جبران هزینه‌های انتخاباتی خود به ساختمان بهشت به فکر سرو سامان دادن به اوضاع تهران باشند، این وضعیت کار را به جایی رساند که بارش یک روز برف تهران به طور کلی اوضاع عبور و مرور را مختل کرد و تیم جدید شهری تنها با توجیه غافلگیرشدن از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی کردند.

پایتخت‌نشینان با رای خود به لیست امید انتظار داشتند تا خدمات بهتر و با قیمت مناسب‌تری از سوی مدیران شهری به آنان ارائه شود اما در کمال تاسف باید گفت انتظار بهتر و ارزانتر اداره شدن شهر از سوی لیستی که با رانت بر سرکار آمده است، بعید است و تیم جدید شهری بیشتر از آن که به دنبال خدمت بیشتر با قیمت پایین‌تر باشند، تنها به دنبال راضی کردن بخشی از مرفهان و کاخ نشینان جامعه و گرانتر اداره کردن شهر تهران هستند.

اوج تراژدی داستان اینجاست که اگر انتقادی هم به مدیران شهری در این راستا وارد می‌شود، بی‌ محابا و بدون دلیل عملکرد تیم شهری سابق را زیر سوال برده و مدعی می‌شوند که کار در راستای حمایت از مردم بوده است.

در همین راستا می‌توان به اظهارات پورسیدآقایی، معاون نجفی اشاره کرد که به جای آن که درباره گرانتر اداره کردن شهر با طرح‌هایی مانند گرفتن پول در بزرگراه‌ها از مردم با افزایش هزینه طرح ‌ترافیک برای تهران پاسخی بدهد، با تهمت‌افکنی و ادعاهای واهی و دروغین، عملکرد تیم سابق شهری را زیرسوال برده است و مدعی شده است که در دوره‌های گذشته کارت‌های شناور پنج میلیونی به طور رایگان برای استفاده از مناطق طرح ترافیک به افراد داده شده است.

وی که با کارنامه ضعیف خود در راه آهن معاونت حمل و نقل شهر تهران را در دست گرفته است، مدعی است که تیم گذشته شهری برای کسب درآمد بیشتر اقدام به تبلیغات گسترده و درآمدزایی  بر در و دیوار شهر تهران و روی سطح اتوبوس‌های شهری کرده‌ است و تیم جدید شهری از این مساله چشم‌پوشی کرده‌ است.

در اینجا پرسشی مطرح می‌شود که  اگر تیم جدید شهری از تبلغات چشم پوشیده‌ است، تبلیغات سخیف با شعارهای «با تو کوکوام، بی تو لولوام» «بی تو کسلم، با توعسلم» بر روی در و دیوار شهر یا واگن‌های مترو چه می‌کند و یا اینکه حل مسائل کلان شهری تنها در گرو حل مساله حذف تبلیغات شهری از اتوبوس‌ها یا نامگذاری خیابانی به نام مصدق است؟

با وجود آن که دیگر امیدی به تیم جدید شهری برای سامان دادن تهران نیست اما در این میان تنها مردم هستند که قربانی تصمیمات خرج تراشانه و ناکارآمد شهری می‌شوند و مسئولان از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی می‌کنند.