پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- میثم مهدیار- برخلاف غالب کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه، وزیر بهداشت و سیاست گذاران سلامت در ایران از جمله کمیسیون بهداشت مجلس همگی پزشک هستند.

وقتی سود پزشکان در تعداد بیمارانِ بیشتر است آیا باید انتظار سیاست های پیشگیرانه و غیر درمان محورانه داشته باشیم؟ مهمترین طرح اجتماعی و اقتصادی دولت یازدهم با عنوان طرح تحول سلامت در حوزه بهداشت رقم خورده اما به دلایل فوق این  طرح سویه های پزشک محورانه و در نتیجه درمان محورانه پیدا کرده است.

آمار نشان می دهد حدود 70 درصد هزینه های صورت گرفته (حدود15 هزار میلیارد تومان) در طرح تحول سلامت (که از منابع عمومی کشور همچون صرفه جویی ناشی از هدفمندی یارانه ها تامین شده) به جیب پزشکان متخصص رفته است.

در مرحله اول این طرح فرانشیز پزشکان به طور میانگین تا نزدیک 180 درصد رشد یافت. جالب اینکه فرانشیز ها در دو حوزه چشم پزشکی و قلب که از قضا وزیر و معاون درمان وزیر در آن حوزه های تخصصی مشغول به درمان  بودند از جمله بیشترین افزایش را داشته اند!

تزریق 15 هزار میلیارد تومان در این طرح به بخش سلامت نه تنها زیرساخت ها تغییر چندانی نکرده اند که کیفیت خدمات درمانی در مراکز پزشکی به دلایل مختلف ناشی از اجرای این طرح افت محسوسی نیز داشته اند و بدهی سرسام آور بیمه ها شرایط را برای ادامه طرح مشکل کرده است.

 تبعات اجرای طرح هایی چون تجمیع بیمه های سلامت ذیل ساختار وزارت بهداشت، و عدم اجرای طرح هایی چون پزشک خانواده و طرح پرونده الکترونیک سلامت که شفافیت و هزینه های نظام سلامت ما را به طرز چشمگیری کاهش می دهد را می توان شواهدی از مساله تعارض منافع حضور پزشکان در راس این وزارتخانه دانست.

پزشکان فرانشیز طرح تحول سلامت میثم مهدیار