چه کسی خطر انفجار اجتماعی را جدی می گیرد؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- اکبرنبوی- تکه فیلم کوتاهی در یکی از گروه های تلگرامی دیدم از تجمع و راهپیمایی مال باختگان موسسات اعتباری. نمی دانم آن تجمع و راهپیمایی برای چه زمانی است، اما در آن فیلم به وضوح می شد دید که  بغض مال باختگان موسسات اعتباری ترکیده است و همه ی خشم خود را بر سر قوه ی مجریه و قضائیه فریاد می کنند. شعارهای بسیار تندی که در راهپیمایی این مال باختگان سر داده شده، یک هشدار و زنگ خطر بزرگ است.

گروه ها و طبقات مختلفی از مردم، بویژه اقشار مستضعف که حقوق شان به اشکال گوناگون پایمال می شود، اگر نتوانند راهی برای بازستاندن حق خود بیابند و در میان وعده های پرشمار و بی عملی های بیشمارتر گرفتار و سردرگم بمانند، با درد و رنجی که متحمل شده اند و به همین خاطر، آستانه ی تحریک و تحمل شان بسیار پایین آمده است، هم طعمه ی خوبی برای بدخواهان اند و هم اینکه وقتی کارد به استخوان شان برسد و دادخواهی شان با تعلل و .... مواجه شود، ممکن است دست به تحرکاتی بزنند که خودشان هم قلبا به آن راضی نباشند.

پیشتر نوشته بودم که خطر انفجار اجتماعی طبقات مستضعف و محروم، موضوعی نیست که بتوانیم براحتی از کنار آن بگذریم و گمان کنیم که مشمول مرور زمان می شود و... این طبقات به  میدان می آیند و با فریاد، حق خود را مطالبه می کنند و اگر نتیجه نگیرند، کنش شان تندتر و احتمالا از کنترل خارج می شود. همچنین، نوشته بودم که انگار گروه و کسانی مایل اند جامعه با سرعت به این نقطه ی انفجار برسد و با تشدید واگرایی میان حکومت و توده ی مستضعف و محروم، نظام را از رکن استواری که بقایش به غیرت و پایمردی آنها وابسته است، محروم کنند.

آیا قوای سه گانه صدای این زنگ خطر را می شنوند و آن را جدی می گیرند؟