سلام بر مرام «حسین(ع)» و ادب «عباس(ع)»

ماه غم و ماتم، حزن و اندوه، غربت و قربانی شدن! گویی آسمان سرخ فام شده است! خورشید برخلاف ماه‌های دیگر، نای تابیدن ندارد. ماه، در پس ابرهای غم پنهان شده است.

منظومه واژگان مصیبت چه بی انتهاست! و بساط دلتنگی به پهنای عالم گسترانیده شده است.

نوای مظلومیت، در کوی و برزن به گوش می‌رسد. صدای کاروان عزت و سربلندی و قربانی شده، توسط ناجوانمردان تاریخ، شنیده می‌شود.

داربست‌های مشکی درهم تندیده، تن پوش‌های سیاه برتن محزون محبان ولایت نشسته و بیرق‌های عزا، به احترام آزادگی و مروت، تمام قد ایستاده‌اند.

آری! ماه حسین(ع)، قبله بی بدیل عشق حقیقی و یگانه جلوه عشق بازی با خالق بی انتها، رسیده است!

اگر گوش کنید! می‌شنوید صوت حزین و دلربای سردار عشق بی سر را که چگونه بر تارک شمیشیر جهالت و نفاق، نغمه دلربای عزت و آزادگی سر می‌دهد.

ِسرِّ محرم چیست؟ که وقتی طبل عزایش نواخته می‌شود، همه در راه ارادت و مودّت به «حسین(ع)»، به صف شده و خبردار می‌شوند.

تاریخ را که ورق بزنی، خواهی فهمید، «حسین(ع)»، تاریخ نگار همه خوبیهاست و یگانه همه محنت کشیدگان! این چه شوری است که در کالبد هستی به پا شده است و چه مرثیه‌ای است که قطرات اشک برآن، آبی بر آتش سوزان گناهان می‌شود.

آری! اگر با گوش جان بشنوی! صدای «العطش» کودکان را می‌شنوی که چطور در پی قطره آبی، دوان دوان سوی فرات می‌روند و شجاعت قمر منیر بنی هاشم را می‌بینی که جانانه با دستان قلم شده، مُشک بر دهان گرفته و سوی خیام می‌رود.

اگر با چشم دل ببینیم، مشاهده می‌کنیم که چطور ستاره 6 ماهه کربلا، بر دستان خورشید شرافت و آزادگی، تشنه و نالان می‌درخشد و قربانی جهالت و تزویر می‌شود و چطور تیغ ناکسان عالم، شاهرگ معصومیت و مظلومیت را نشانه گرفته است.

رقیه(س)، طفل سه ساله را درک می‌کنی که چطور بر تن بی سر بابا، ضجّه می‌زند و در حسرت شنیدن صدای رسای پدر، جان می‌دهد.

محرم آمد تا اشک‌ها قیمتی شود! آن زمان که به عشق حسین(ع)، شجاعت و عطوفت عباس(ع)، بی تابی علی اصغر(ع) و یکه تازی قاسم ابن الحسن(ع) و تلألو جمال بی مثال علی اکبر(ع)، بر سر و سینه می‌زنیم.

آری! صبر و استواری زینب(س) و مظلومیت سرفرازانه سجاد(ع)، سیلابی به وسعت هستی به راه انداخته است. ناله‌ها شنیدنی‌تر می‌شود و فرات آزادمردی، از سرچشمه جوشان عاشورا هر روز پرُ آب تر!

انگار! حکایت این ماه تمامی ندارد! کتاب عاشورا را که ورق بزنی، هر برگ آن گنجینه بی مانندی از مرواریدهای انسانیت است.

در صفحه‌ای از آن، حسین(ع) ایثار و از خود گذشتگی را معنای دیگری می‌کند و در برگی دیگر، عباس(ع)، جوانمردی و وفاداری را تفسیر می‌کند.

بله! ماه محرم رسید و اما باید حواسمان را جمع کنیم! و باید با سید و سالار شهیدان عهد و پیمان مجددی ببندیم تا همیشه حسینی بوده و حسینی بمانیم. ان‌شاءالله.