مردم نان ندارد، می‌خواهند به استادیوم هم بروند!/عکس

 مصطفی داننده- این روزها بحث ورود خانم‌ها به ورزشگاه برای دیدن مسابقات فوتبال داغ داغ است. قبل از این نیز ماجرای لغو کنسرت‌ها در برخی شهرها به ویژه مشهد تبدیل به داستان هزار و یک شب کشور شده بود.

وقتی این دغدغه‌های مطرح می‌شود، عده‌ای با پاک کردن صورت مسئله می‌گویند مردم نان ندارند بخورند اینها می‌خواهند به استادیوم بروند یا وقتی جوانان بیکار هستند چرا کنسرت برگزار می کنند.

این افراد اعتقاد دارند مسئولان کشور نباید وقت خود را صرف این کارها کنند و بهتر است به مشکلات اقتصادی کشور برسند.

حرف این افراد در مورد این که کشور دچار مشکلات عدیده اقتصادی است درست است. بله، بسیاری از جوانان درگیر اشتغال، ازدواج، مسکن و ... هستند. بسیاری از مردم با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته‌اند اما آیا این مشکلات باعث نمی شود ما چشم خود را بر دیگر مشکلات دیگر ببندیم و مانع از حقوق مردم بشویم.

علاوه بر این این موارد ارتباطی با هم ندارند. عدم برگزاری کنسرت یا عدم حضور خانم ها در ورزشگاه ها، مشکلات اقتصادی را حل نمی کند بلکه تنها بخشی از جامعه را از حق و حقوق خود محروم می کند. همچنین صاحبان چنین استدلال هایی انگیزه اصلی خود را در مخالف با برگزاری کنسرت یا ورود خانم ها به ورزشگاه ها را در پشت چنین استدلال هایی پنهان می کنند.

تصور کنید خانه شما دچار مشکلات عدیده‌ای است. دیوارش ترک خورده، آب قطع است، برق ندارید. قطع بودن آب احتمالا برای شما جدی تر از مشکلات دیگر است. سعی می‌کنید آن را حل کنید اما آیا در این میان تلاش نمی‌کنید به مشکل برق هم رسیدگی کنید یا فکری به حال دیوار ترک خورده کنید.

امروز هم ایران یک مشکل اساسی به نام اقتصاد دارد و مسئولین هم در حال تلاش برای حل آن هستند اما نمی‌شود به خاطر این مشکل، چشم خود را برای دیگر مشکلات کشور ببندیم.

همین نرفتن جوانان به کنسرت به ویژه در شهر مشهد و یا نرفتن زنان به استادیوم می‌تواند در سال‌های پیش رو تبدیل به معضلی بزرگ برای کشور شود.

معمولا در جهان ورزشگاه‌ها و سالن‌های کنسرت محلی برای تخلیه انرژی جوانان است. جوان احتیاج به تخلیه انرژی جوانی دارد. برای جوان به ویژه خانم‌ها چه جایی امن تر از کنسرت و ورزشگاه‌ها.

تصور کنید جوانان نتوانند انرژی‌ها نهفته خود را تخلیه کنند. می‌دانید این انرژی‌های نهفته و البته سرخورده می‌تواند چه مشکلاتی برای این افراد بوجود بیاورد.

به راحتی با دست خودمان مشکلات کوچک با راه حل‌های ساده را چنان بزرگ می‌کنیم که نمی‌توانیم از پس آن بر بیاییم.

نکته‌ای که برخی دوستان فراموش کرده‌اند این معناست که جوان امروز با جوان ده یا بیست سال پیش فرق دارد. برای این جوانان این نسل، اندازه جهان برای به اندازه یک موبایل یا تبلت است.

به واسطه شبکه‌های جهانی امروز تمام اتفاقات دنیا پیش چشم آنهاست. متولدین دهه 60، 70 و حتی 80 در جریان تمام اتفاقات فرهنگی و اجتماعی دنیا هستند.

با مشکلات این نسل نمی‌شود همانگونه برخورد کرد که در دهه 60 برخورد می‌شد. جوانان امروز احتیاجی به رفتاری ایجابی دارند نه برخوردی سلبی. باور کنیم با رفتن زنان به ورزشگاه یا برگزاری کنسرت هیچ مشکلی برای کشور پیش نخواهد آمد و تازه بسیاری از مشکلات هم حل خواهد شد.

کاش از خودمان سوال می‌کردیم دلیل گرایش برخی جوانان امروز ایران به سمت رفتارهای غیرصحیح، پرخطر و آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر چیست؟