رد برخی از استارت‌آپ‌های ایرانی به یک کانون مالی جهانی خاص

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مجید مکی- اشتغال‌زایی را یکی از علل اصلی حمایت خاص از شرکت‌های استارت‌آپی عنوان می‌کنند که عمدتاً در حوزه تجارت الکترونیک فعال هستند. تجربه جهانی اما خلاف این ادعا گواهی می‌دهد. علت اصلی بحران مالی غرب که در سال‌ 2008 نمود خاص و دلهره‌آوری برای آمریکا داشت را پیشی گرفتن سرعت رشد بدهی‌ها از سرعت رشد اقتصاد جهانی ذکر می‌کنند. رشد اقتصاد جهانی را هم از طریق شاخص «تولید ناخالص ملی» اقتصادهای بزرگی چون آمریکا می‌سنجند. یکی از علل اصلی نامطلوب بودن تولید ناخالص ملی اقتصادهای بزرگ نیز فراگیر شدن تجارت الکترونیک است. به عنوان مثال، برای رسیدن یک کالا به دست مصرف‌کننده، در گذشته چندین واسطه وجود داشت و چندین پرداخت صورت می‌پذیرفت و چندین فرد شاغل دخیل بودند. همین پرداخت‌ها عامل افزایش «تولید ناخالص ملی» اقتصادهای بزرگ بود. اما با ظهور غول‌های تجارت الکترونیک چون آمازون، بسیاری از این واسطه‌ها حذف شده و کالا با واسطه‌های بسیار کمتری از تولیدکننده به مصرف‌کننده می‌رسد. این امر هم کاهش مشاغل را به همراه داشته و هم کاهش «تولید ناخالص ملی» را.

رشد تجارت الکترونیک، هر پیامد مثبتی هم داشته باشد، ابزار کاهش نرخ بیکاری نیست. بلکه برعکس، براساس تجربه جهانی باید گفت که افزایش نرخ بیکاری را به همراه خواهد داشت. هر چه هست، رشد تجارت الکترونیک با مقوله نیروی کار پیوند تنگاتنگی دارد. در واقع با فراگیر شدن تجارت الکترونیک در هر کشوری، سازمان نیروی کار در آن کشور تغییر می‌کند. به عنوان نمونه، می‌توان از «اسنپ» نام برد که نمونه ملموسی در ایران است. قبل از ظهور «اسنپ» ما با خیل عظیمی از مسافرکشان مستقل و آژانس‌های کوچک روبرو بودیم. با ظهور «اسنپ»، بسیاری از رانندگان به این شرکت وابسته شده‌اند و عملاً کارمند این شرکت هستند. 

وقتی مسئله را از دریچه تغییر سازمان نیروی کار ببینیم، این سوال پیش می‌آید که چه کسانی و چه کانون‌های مالی دست بالا را در این تغییر سازمان نیروی کار خواهند داشت. به عبارت دیگر، چه کانون‌هایی موفق خواهند شد نیروی کار را به زیرمجموعه خودشان بدل کنند؟ رد بسیاری از شرکت‌های استارت‌آپی که اخیراً در ایران برندسازی کرده‌اند را که بگیریم، به یک کانون مالی جهانی خاص می‌رسیم.

اخیراً در اخبار بود که شرکت «ام. تی. اِن.» آفریقای جنوبی 20 میلیون یورو در «اسنپ» سرمایه‌گذاری کرده است. شرکت «ام. تی. اِن.» یک شرکت از آفریقای جنوبی است که فعالیتش در ایران را با راه‌اندازی «ایران‌سل» آغاز کرد. موسسین این شرکت آفریقایی، که هنوز نیز در پسِ پرده از اداره‌کنندگان اصلی آن هستند، همه تبار هلندی دارند و حضورشان در آفریقای جنوبی به استعمار بریتانیا و هلند مرتبط است. علاوه بر این، بانک «اچ. اس. بی. سی.» یک صندوق سرمایه‌گذاری در آفریقای جنوبی دارد و شرکت «ام. تی. اِن.» یکی از پنج هدف اول سرمایه‌گذاری این غول بانکی است که از مهم‌ترین اهرم‌های زرسالاری جهان‌وطن یهودی نیز هست.

به عنوان مثالی دیگر می‌توان به شرکت هولدینگ «سرآوا» اشاره کرد که اصلی‌ترین شرکت سرمایه‌گذاری در حوزه تجارت الکترونیک در ایران است. در سوابق سعید رحمانی، مدیر عامل این شرکت، معاونت ارشد مدیرعامل شرکت «نسپرز» به چشم می‌خورد. شرکت «نسپرز» نیز با همان کانون‌های استعماری آفریقای جنوبی و در سطحی بالاتر با زرسالاری جهان‌وطن یهودی مرتبط می‌باشد. «نسپرز» قبل از سقوط رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی، اداره‌کننده یکی از اصلی‌ترین رسانه‌های حامی رژیم آپارتاید بوده و پس از سقوط آپارتاید، همان مجموعه مدیریتی که شرکت «ام. تی. اِن.» را تاسیس کردند، «نسپرز» را به شرکتی فعال در حوزه رسانه‌های اینترنتی بدل می‌کنند. امروز، این شرکت، بعد از شرکت‌های آمریکایی و کانادایی، بزرگترین شرکت سرمایه‌گذاری در حوزه رسانه‌های اینترنتی در جهان است. به مجموعه‌های سرمایه‌گذار در «نسپرز» که نگاه می‌کنیم باز هم نام «اچ. اس. بی. سی.» به چشم می‌خورد. شرکت «نسپرز» بزرگترین هدف سرمایه‌گذاری صندوق آفریقای جنوبی این بانک است. علاوه بر این بانک، گروه سرمایه‌گذاری «ادموند دو روچیلد» نیز شرکت «نسپرز» را یکی از پنج هدف اصلی سرمایه‌گذاری‌اش قرار داده است. این گروه سرمایه‌گذاری متعلق به شاخه فرانسوی خاندان یهودی روچیلد است. علت توفیقات شرکت هولدینگ «سرآوا» را در ارتباط با این کانون‌های مالی جهانی باید جست.

به طور خلاصه باید گفت تحولات سال‌های اخیر ایران در حوزه تجارت الکترونیک نه در جهت کاهش نرخ بیکاری که در جهت تغییر سازمان نیروی کار به سود یک کانون سیاسی-مالی جهان‌وطن است که اولاً عمدتاً یهودی هستند، ثانیاً وامدار تلاش‌های استعماری قرون گذشته است که بسیاری نقاط جهان من‌جمله ایران را از نظر سیاسی-اجتماعی دگرگون کرده‌اند.