پیامبری که معجزه نداشت!

به گزترش پارس ،

پیامبری که معجزه نداشت!
عده ای از مخالفان اسلام به منظور پایین آوردن مقام و منزلت پیامبر عزیزمان، ادعا کرده اند که پیامبر اسلام معجزه ای جز قرآن نداشت و تنها به وسیله آن مردم را به سوی خود می خواند…
برخی از آن ها پا را فراتر نهاده و بر همین اساس از ریشه، پیامبری حضرت محمد صلّی الله علیه و آله را زیر سوال برده اند.
فندر، کشیش معروف آلمانی می گوید:
از شرایط نبوت، ظهور معجزه است که محمد دارای آن نبوده است. زیرا در قرآن به صراحت آمده است:
« وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذیرٌ مُبینٌ. » ۱
و گفتند: چرا بر او از طرف پروردگارش معجزاتی نازل نمی شود؟ بگو: معجزات تنها نزد خداست (و به فرمان او نازل میشود نه به میل دیگران) و من فقط هشدار دهنده ای آشکار هستم.
وی به آیات ۹۳ سوره اسراء و ۱۰۹ سوره انعام نیز استناد کرده است. ۲
« مسیو ژرژ دوروی» نیز در کتاب خود عکسی از آن حضرت کشیده که قرآنی در دست دارد و در حال ورق زدن آن است. او در زیر آن عکس، نوشته است: « چون از این بزرگوار معجزه می خواستند در پاسخ به آنان می گفت: اختیار معجزه در دست من نیست و این نعمت به من عنایت نشده است. » ۳
پاسخ ها:
در برابر این ادعای بی ریشه، پاسخ های فراوانی وجود دارد، که ما به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
پاسخ اول:
پیامبر اکرم، بنابر شواهد قطعی و متواتر تاریخی، به جز قرآن معجزات فراوانی داشته است که برخی تعداد آن را افزون بر چهار هزار معجزه دانسته اند. ۴ معجزاتی نظیر شق القمر، آگاهی از درون دیگران، شفای بیماران که بیان یک یک آن ها سخن را به درازا خواهد کشاند.
گروهی از این معجزات، مربوط به پیشگویی های پیامبر است که در قرآن نیز به برخی از آن ها اشاره شده است. حتی اگر فرض کنیم که قرآن به تنهایی معجزه به حساب نمی آید، پیش گویی های قرآن که از زبان پیامبر به مردم ارائه شده، معجزه ای محکم و استوار خواهد بود که جای هیچ تردیدی را باقی نمی گذارد. نمونه بارز این پیش گویی ها پیروزی امپراطوی بزرگ روم بر حکومت پر قدرت و پهناور ایران است.
در دوران خسروپرویز، جنگی طولانی میان ایرانیان و رومیان در گرفت که ۲۴ سال ادامه یافت. در حدود سال ۶۱۶میلادی ایرانیان به روم شرقی حمله کردند و آن ها را شکست دادند. دولت روم شرقی که گرفتار شکست سختی شده بود تا آستانه انقراض پیش رفت و دولت ایران تمام متصرفات آسیایی او را به همراه مصر تسخیر کرد.
این پیروزی چنان اقتداری به حکومت خسروپرویز بخشید و چنان ضعفی را بر دولت رومیان حاکم کرد که حتی خیال دگرگونی این وضعیت در ذهن احدی نمی گنجید. اما در همین شرایط قرآن می گوید:
غُلِبَتِ الرُّومُ. فی أَدْنَی الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ. فی بِضْعِ سِنین… ۵
رومیان مغلوبِ (ایرانیان) شدند. (این شکست) در نزدیک ترین سرزمین (رخ داد) ولی آنان بعد از مغلوب شدن، در آینده نزدیکی پیروز خواهند شد. (این پیروزی) در چند سال (آینده خواهد بود)
رومیان در سال ۶۲۲ میلادی به ایران حمله کردند و پس از شکست های پی در پی که به لشکر خسروپرویز وارد ساختند، در سال ۶۲۸، پیروز نهایی میدان شدند. یعنی درست ۱۲ سال پس از شکست سنگینی که از ایرانیان خورده بودند. شکست رومیان در حدود سال هفتم بعثت و پیروزی آنان در حدود سال ششم یا هفتم هجری بوده است.
اکنون این سؤال مطرح است که آیا یک انسان با علم عادی می تواند این چنین قاطعانه از حادثه ای به این مهمی خبر دهد؟ حتی اگر فرض کنیم که این جریان از نظر سیاسی قابل پیش بینی باشد که نبود، باید با احتیاط و احتمال بیان می شد. اما این آیات چنان با صراحت و قاطعیت است که اگر خلاف آن پیش می آمد، بهترین سند برای نبوت پیامبر بود.
پاسخ دوم:
با مراجعه به آیات استناد شده توسط مخالفان در می یابیم که این آیات، مربوط به معجزات درخواستی و پیشنهادی است، نه معجزات اثباتی و ابتدایی. بسیاری از کافران با معجزات و قراین فراوانی که از پیامبر دیده بودند، می دانستند که او راست می گوید. اما با این حال ایمان نیاوردند و به دنبال یافتن حقیقت نبودند. آنها می خواستند از یک سو اعجاز قرآن را نادیده بگیرند و از سوی دیگر با بهانه جویی های پی در پی، معجزه را به صورت بازیچه ای بی ارزش در آورند. گویا در خواست معجزه یکی از سرگرمی های آنان شده بود و هر کدامشان پیشنهادی مسخره آمیز را به پیامبر ارائه می دادند.
روشن است که پاسخ گویی به چنین درخواست هایی، عاقلانه نیست و همان معجزات گذشته برای آن ها کافی می باشد.
پاسخ سوم:
کیفیت معجزه از کمیت آن پر اهمیت تر است. به نظر شما درست است که معجزه را مثل هندوانه، کیلویی و مثل تخم مرغ دانه ای حساب کنیم؟
بر فرض که پیامبر اسلام تنها یک معجزه داشته باشد که مسلما این طور نبوده، اگر ارزش همین یک معجزه بالاتر از همه معجزات پیامبران گذشته باشد، آیا همین یک معجزه کافی نخواهد بود؟
آیا ارزش یک معجزه جاویدان با معجزه های فراوانی که محدود به یک زمان کوتاه هستند، قابل مقایسه است؟
مسلما معجزه بزرگی همچون قرآن که ماهیتا متفاوت با همه معجزات انبیاء گذشته است، برای اثبات پیامبری نبی اکرم، کافی است.

معجزه ای که پس از ۱۴۰۰ سال هر روز که از عمرش می گذرد، بر تازگی آن افزوده می شود و محتوای ناب آن پدیدارتر می گردد. معجزه ای که نه دست تحریف به آن گشوده شده و نه کسی توانسته مثل آن را بیاورد. با مراجعه به آیات استناد شده توسط مخالفان در می یابیم که این آیات، مربوط به معجزات درخواستی و پیشنهادی است، نه معجزات اثباتی و ابتدایی. بسیاری از کافران با معجزات و قراین فراوانی که از پیامبر دیده بودند، می دانستند که او راست می گوید. اما با این حال ایمان نیاوردند و به دنبال یافتن حقیقت نبودند.

پاسخ چهارم:
صاحبان همه ادیان الهی قبول دارند که معجزه کاری است خارق العاده که با « اذن خداوند» در اختیار پیامبران قرار می گیرد. بنابراین فرستادن معجزه با اراده و فرمان خداوند صورت می پذیرد و هیچ یک از پیامبران خدا، دخالتی در آن ندارند.
آیات مورد استناد مخالفان نیز در صدد بیان همین نکته است که معجزه تنها با اذن خداوند امکان پذیر است و پیامبر، بشری همچون دیگران است و تنها وظیفه پیام رسانی را بر عهده دارد. بنابراین اگر خداوند صلاح بداند اجازه معجزه را صادر می کند. اما اگر آن را به صلاح دین و مردم نداند، اجازه آن را به هیچ پیامبری نخواهد داد.
پاسخ پنجم:
پیامبران گذشته نیزهمیشه به معجزات پیشنهادی دیگران جامه عمل نپوشانده اند. برای نمونه یکی از درخواست های قوم بنی اسرائیل از حضرت موسی این بود که خدا را به ما نشان بده. اما ببینیم خداوند در برابر چنین درخواستی چگونه عمل کرده است. قرآن می گوید:
اهل کتاب از تو می خواهند که کتاب و نوشته ای از آسمان به رایشان فرود آوری. آن ها از موسی بزرگ تر از آن را خواستند و گفتند: « خدا را آشکارا به ما نشان بده! » پس به سزای این ظلم و ستمشان صاعقه آنان را فراگرفت. ۶
پی نوشت ها
۱- سوره عنکبوت, آیه ۵۰.
۲- میزان الحق, ص ۲۲۷.
۳- ر. ک: آیت الله سبحانی, منشور جاوید, ج ۷, ص ۲۰۸.
۴- برای اطلاع بیشتر می توانید به کتاب مدینة المعاجز نوشته سید هاشم بحرانی مراجعه کنید.
۵- سوره روم, آیه ۱ تا ۳.
۶- سوره نساء, آیه ۱۵۳.
منبع: tebyan. net