سند ملی آموزش 2030 در نظام تربیت اسلامی موضوعیت ندارد

ابوالقاسم جامه‌بزرگ مدیرکل اسبق آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش یادداشتی در نقد «سند آموزش 2030» در اختیار این خبرگزاری قرار داده است: 

هدف از خلقت انسان بر اساس آیات قرآن کریم قرب‌الی‌الله و رسیدن به تکامل است «و ما خَلَقتُ الجِنَ و الانسَ الّا لِیَعبُدون؛ جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه مرا عبادت کنند». 

در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش هم آمده است وضع مطلوب برای زندگی بشر در همه ابعاد و مراتب بر اساس نظام معیار اسلامی است که تحقق آن باعث رسیدن به غایت زندگی و رسیدن به حیات طیبه است؛ «هر کس مرد یا زن عمل صالح انجام دهد و مؤمن باشد قطعاً به حیات طیبه زنده‌اش می‌داریم و همان آنها را بهترین اعمالی را که انجام داده‌اند پاداش می‌دهیم».

برای تحقق این مراتب، نظام تعلیم و تربیتی باید طراحی شود که مبتنی بر آموزه‌های قرآن کریم، نقش معنوی، اسوه‌ای، هدایتی و تربیتی پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) را در تمام ساحات برای تحقق جامعه عدل جهانی آماده کند.

سند تحول بنیادین بر این اساس تدوین شده است اما بیانیه «آموزش 2030» که به عنوان سند ملی آموزش 2030 توسط ایران نامگذاری شده است به‌وسیله سازمان بین‌المللی، علمی و فرهنگی یونسکو تدوین شده است که رویکرد اومانیسم و سکولار دارد.

در رویکرد اومانیسم انسان‌ها محور قرار می‌گیرند و جایی برای خدا وجود ندارد. از سوی دیگر رویکرد حاکم بر جهان غرب و یونسکو جدایی دین از سیاست است. براساس این رویکرد و اعتقاد دین نباید وارد زندگی انسان شود و این اعتقادات استعمارساز مشروعیت دارند و کسی نباید آنها را محدود کند.

هدف در نظام اومانیسمی و سکولار پرورش انسان بریده از پروردگار عالم است، انسانی که آزادی مطلق در انجام هر آنچه به آن مایل است، دارد. آزادی از دین، خدا، حکومت و هر قید و بند دیگری که کمی آزادی انسان را محدود کند. در  حالی که آزادی در اسلام برای رسیدن به تکامل و رسیدن به قرب الهی است.

با این مقدمات، سند ملی آموزش 2030 برای برنامه‌ریزی آموزشی در ایران موضوعیت ندارد و صحبت از آن مطرود است به خصوص با وجود سیاست‌های کلی تحول آموزش و پرورش که از جانب مقام معظم رهبری به سران سه قوه ابلاغ شده است. 

سند تحول بنیادین حاصل بیش از 10 سال بررسی توسط نخبگان آموزش و پرورش، حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌هاست که به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده که در این میان نباید مغفول واقع شود.

نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که هنگامی که از آموزش برابر در سند 2030 صحبت می‌شود پس از چند سال باید به آن سازمان گزارش داده شود و به آن سازمان پاسخگو باشیم که فِرق ضالّه هم از برابری آموزشی در ایران برخوردار هستند یا خیر؟ که اگر کوتاهی در آن مشاهده شود به عنوان نقض حقوق بشر قلمداد می‌شود. در حالی که کسی در کشور ما به هیچ سبب از آموزش و پرورش محروم نیست.

بنابراین پیشنهاد می‌شود بررسی سند از دستور کار دولت خارج شده تا هزینه‌های دیگری علاوه بر هزینه‌های کلان تدوین آن از خرداد ماه 95 تا زمان رونمایی که با 20 کارگروه انجام شد به کشور تحمیل نشود.