پلان‌ آخر‌ زندگی‌ پیمان ابدی هم با‌ هیجان‌ تمام‌ شد

به گزارش پارس ، در سالروز چهارمین سال درگذشت پیمان ابدی، بدلکار سینما و تلویزیون، ایسنا، پای صحبت های صمیمی ترین دوست آن مرحوم که به گفته خودش تا آخرین لحظه کنار پیمان بود، نشست.

« مادرش هنوز در فراغ فرزندش می سوزد، وقتی زمان به تولد و سالگرد درگذشت پیمان نزدیک تر می شود، قلب مادر منقلب تر می شود و انگار ثانیه ها برایش سخت تر از همیشه می گذرد. »

این ها را کیوان رضایی، همکار همیشگی مرحوم ابدی می گوید.

وی که اکنون یکی از فعال ترین بدلکاران تلویزیون و سرپرست گروه نقاب داران در ایران است، در ابتدا به چهار سال پیش برمی گردد و درباره ی روزی که پیمان ابدی به خانه ابدی اش رفت، به خبرنگار ایسنا می گوید: هنوز هم برایم غیرقابل باور است که دیگر پیمان نیست. روز حادثه مدام صحنه تکرار می شد و انگار از قبل معلوم بود که قرار است یک اتفاق تلخ بیفتد.

۱۶ اریبهشت ماه سال ۸۸ روز تلخی بود؛ چرا که تلویزیون و سینما آن روز، یکی از بهترین بدلکارانش را از دست داد، شاید بتوان به جرأت گفت پیمان یکی از بهترین کارگردانان و اجراکنندگان صحنه های اکشن بود.

رضایی با ابراز ناراحتی به خاطر اتفاق پیش آمده و طلب آمرزش برای زنده یاد ابدی، اظهار می کند: فکر نکنم دیگر تاریخ برای ایران چنین شخصیتی را تکرار کند؛ چراکه پیمان در کارش از جان و دل مایه می گذاشت.

*** پلان آخر بود که…

شاگرد زنده یاد پیمان ابدی در ادامه درباره ی تصویربرداری فیلم تلویزیونی « چشم های نامحسوس» که ابدی را به خانه ابدی اش کشاند، توضیح می دهد: برای تصویربردای این فیلم تلویزیونی سه روز فیلم برداری داشتیم و من طی این چند روز مدام با پیمان همراه بودم. طراحی هایی که وی برای صحنه ها انجام داده بود به نحو احسن انجام شده بود تا اینکه پلان آخر این حادثه ی تلخ رخ داد.

پلان آخر مربوط به اتوبوسی در جاده می شد که معانیه ی فنی نداشت و قاچاقی مسافر سوار می کرد و ماموران نیروی انتظامی هم قصد توقیف اتوبوس را داشتند.

وی می افزاید: در لحظه ی آخر، زمانی که مرحوم ابدی به جای بدل بهمن دان قرار می گیرد تا از اتوبوس بپرد زمانی که می خواست صحنه را اجرا کند از شماره یک تا ۱۰ شمردم و اتوبوس در حال حرکت بود و پیمان عزیز داشت تا آخرین لحظات توضیح می داد که من ایستاده می پرم حتی ما برای راحت پریدن وی در سمت راننده ماشین را از جا کنده بودیم که وی راحت خودش را پرت کند که متاسفانه در برخورد اتوبوس با گارد ریل ها و صخره ها، پیمان نتوانست از ماشین خارج شود و بدنش زیر اتوبوس ماند در حالی که پریدن پیمان کاملا درست بود اما انگار خواست خداوند این بود که پیمان برود.

*** لوگوی روی جیپ پیمان مرا کنجکاو بدلکاری کرد

رضایی اشاره ای هم به نحوه ی آشنایی اش با زنده یاد پیمان ابدی می کند و می گوید: اولین بار پیمان را تابستان سال ۸۵ دیدم که در محل سکونت ما با ماشین جیپش در حال عبور بود و من نسبت به لوگویی که روی ماشین چسبیده بود کنجکاو شدم و برایم سوال بود که این لوگوها چیست؟ سوال کردن من از پیمان موجب شد تا با او آشنا شوم و او هم خودش را بدلکار سینما معرفی کرد تا اینکه پس از مدت کوتاهی در برنامه « به خانه برمی گردیم» تلویزیون وی را دیدم که در حال مصاحبه است، از همان موقع بود که پیگیر پیمان و حرفه بدلکاری شدم.

*** زنده یاد ابدی هیجانم را با بدلکاری ارضاء کرد

وی ادامه می دهد: بعد از آشنایی با پیمان در آیتم آمادگی جسمانی شرکت کردم و در نهایت از میان هنرجویان پیمان برای کار در حرفه بدلکاری انتخاب شدم، رشته اصلی ام کاراته بود و همیشه به دنبال هیجان بودم تا اینکه زنده یاد پیمان باعث شد هیجانم با بدلکاری ارضاء شود.

*** بعد از چهار سال هنوز روزها برای خانواده ابدی سخت می گذرد

وی که پس از مرگ پیمان ابدی، همواره با خانواده آن مرحوم در ارتباط است، خاطرنشان می کند: هنوز هم با مادر، پدر و خواهر پیمان در ارتباط هستم و مادرش هنوز هم بعد از چهار سال روزها برایش سخت می گذرد؛ به ویژه وقتی به سالگرد درگذشت و روز تولدش نزدیک می شود حالش منقلب می شود و زمان برایش سخت می گذرد.

وقتی در ادامه از وی درباره ی بهترین خاطره اش با زنده یاد ابدی سوال می کنیم، اینگونه تعریف می کند: سر سریال « روز حسرت» سیروس مقدم بودیم که من و پیمان و دو تن از بچه های تیم بدلکاری سر صحنه حاضر شدیم و قرار بود در تصادفی که رخ می دهد به جای پوریا پورسرخ یکی از ما بدل پورسرخ شویم؛ در حالی که همه چیز دست پیمان بود و خودش باید یکی از ما را برای صحنه انتخاب می کرد، اما یکی از دوستان اصرار زیادی داشت که صحنه را اجرا کند و اصرار وی خیلی به طول انجامید تا اینکه مرحوم ابدی به خاطر دکترای روان شناسی که داشت تمام سعی اش را می کرد تا بر اساس دید روان شناسانه اش یکی از ما را انتخاب کند. و در نهایت قرار شد صحنه را من اجرا کنم و پیمان هم گفت، کیوان پشت فرمان می نشیند و من هم به جای پوریا پورسرخ تصادف می کنم.

رضایی خاطرنشان می کند: حس روانشناسانه پیمان در آن روز سر صحنه « روز حسرت» درس مهمی برای من بود و برایم بهترین خاطره شد که چقدر پیمان در کارش حساس بود و جوانب را می سنجید. این اتفاق به من ثابت کرد که گاهی اوقات شاید بهترین بدلکاران هم نتوانند در تایم مورد نظر موفق عمل کنند ولی مرحوم ابدی با حس روان شناسی که داشت ثابت کرد که این اتفاق گاهی می تواند بالعکس رخ دهد.

همچنین وی در پی گفت وگویی که با ایسنا داشت، درباره ی خطراتی که همواره بدلکاران را تهدید می کند، توضیح می دهد: از همان ابتدا که وارد حرفه بدلکاری شدیم می دانستیم که حادثه لحظه به لحظه رخ می دهد و این کار همراه با مصدومیت است.

***حادثه ای که برای زنده یاد پیمان ابدی افتاد خواست خدا بود

او ادامه می دهد: ما خطرات را در خودمان قبول کردیم، در حال حاضر هم که به عنوان مربی، یک باشگاه بدلکاری برای خود دارم و هنرجو تربیت می کنم همان روز اول به شاگردانم می گویم از زمان وارد شدن به این حرفه، مصدومیت شما شروع می شود و این مساله را به آن ها توضیح می دهم که ما فقط اجرا کننده صحنه های اکشن نیستیم ضمن اینکه کارهایی که برای صحنه های بدلکاری طراحی می کنیم صددرصد در آنها اتفاقی نمی افتد. مگر اینکه خواست خدا باشد چرا که اتفاق با حادثه خیلی تفاوت دارد و حادثه ای که برای زنده یاد پیمان افتاد واقعا خواست خداوند بود.

*** حرفه بدلکاری در ایران از هیچ لحاظ ساپورت نمی شود

رضایی در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه نسبت به خطراتی که حرفه بدلکاری دارد آیا به لحاظ مالی آنقدر تامین می شوید که برایتان کافی باشد؟ خاطرنشان می کند: متاسفانه حرفه بدلکاری در ایران اصلا از هیچ لحاظ ساپورت نمی شود و ما از هیچ ارگانی حقوقی نداریم، حتی وزارت ارشاد و صنف سینمایی هم برایمان حقوقی در نظر نمی گیرد و درآمد ما فقط زمانی است که برای صحنه ها به ما قیمت می دهند.

*** بعضی ها آموزش ندیده خودشان را بدلکار می دانند!

وی با ابراز ناراحتی از سوء استفاده برخی از بدلکاران که آموزش ندیده اند و خودشان را بدلکار تلقی می کنند، اینگونه بیان می کند: متاسفانه برخی از دوستان خودمان در این عرصه بدون اینکه آموزش حرفه یی ببینند برای خودشان تیم تشکیل داده اند و خودشان را بدلکار می دانند و همین مساله موجب شده که یکسری از عوامل تولید فیلم در این عرصه سوء استفاده کنند و می خواهند یکسری افراد در این حرفه باشند که از لحاظ قیمت پایین تر باشند و فقط کارشان را راه بیندازند که به نظر من این مساله هم به بدهکاری ضربه می زند و هم پروژه مورد نظر آسیب می بیند و خسارت وارد می کند به دلیل اینکه عوامل نخواستند با گروه حرفه یی کار کنند.

*** سیروس مقدم همیشه از بهترین عوامل در کارش استفاده می کند

شاگرد زنده یاد ابدی با تاکید بر اینکه در حرفه ی بدلکاری پروژه ای مخاطب دارد که همه چیزش بهترین باشد، می گوید: پروژه ای خوب مخاطب دارد که قوی دیده می شود و از گروه های حرفه یی و قوی استفاده کند؛ به عنوان مثال سیروس مقدم در مقام کارگردان همیشه از بهترین تصویربرداران، دستیاران و عوامل استفاده می کند و حتی در تدارکاتش بهترین ها را انتخاب می کند و همین مساله باعث می شود که کارش دیده شود اما متاسفانه یکسری کارگردانان هستند که خودشان تهیه کننده و مجری طرح هم می شوند و می خواهند همه چیز را احاطه کنند و از هزینه ها کم کنند. اما باید به این مساله فکر کرد که این گونه فیلم و سریال ساختن در چه درجه ای قرار می گیرد؟

***دلم می خواهد به جز بدلکاری خودم را بازیگر اکشن معرفی کنم

وی با معرفی جدیدترین کارهای بدلکاری اش در فیلم و سریال ها ادامه می دهد: در سریال « هوش سیاه» چندین صحنه اجرا کردم؛ البته سعی کردم در برخی پروژه ها خودم را به عنوان بازیگر هم معرفی کنم چرا که دوره بازیگری هم گذرانده ام و دلم می خواهد خودم را بازیگر اکشن معرفی کنم؛ بنابراین در « هوش سیاه» هم چندین سکانس بازی دارم و درگیری هایی میان من و کیهان ملکی پدید می آید که مخاطب متوجه می شود من پلیس نفوذی بودم. اخیرا در فیلم « تنگنا» تصادف مربوط به کامران تفتی را داشتم که فکر می کنم پخش شده است، همچنین با یوسف صیادی در کاری با عنوان « بابک و گلی» همکاری دارم که به احتمال قوی سینمایی باشد.

***در « روز حسرت» ، « راه شیری» ، « آیینه های نشکن» و… با پیمان ابدی کار کردم

او در ادامه کارهایی را که به همراه زنده یاد پیمان ابدی داشته، معرفی می کند و می گوید: فیلم تلویزیونی « چشم های نامحسوس» ، « خواب زده» ، « مرد مجهول» ، سریال « روز حسرت» ، « راه شیری» ، « آیینه های نشکن» ، « بی گناهان» ، « جاده در دست تعمیر» و… از جمله کارهایی بود که به عنوان دستیار در کنار پیمان ابدی حضور داشتم.

کیوان رضایی که به گفته ی خودش بعد از مرگ پیمان ابدی فقط یک بار به مصاحبه نشسته است، در پایان گفت وگوی خود با ایسنا خاطرنشان می کند: طی این مدتی که در بدلکاری فعالیت داشتم، علیرضا فتحی (رییس انجمن بدلکاران ایران) یکی از افرادی است که بعد از مرگ پیمان به من خیلی لطف داشتند و مرا به وزارت ارشاد معرفی کرد و برایم بیمه تکمیلی و تامین اجتماعی و حتی بیمه حوادث گرفتند که جا دارد از همین جا از او تشکر کنم چرا که لطف بزرگی در حقم انجام داد و به من اعتماد کرد.

به گزارش ایسنا، پیمان جلالی ابدی متولد ۱۱ آبان ۱۳۵۱ در محله یوسف آباد تهران بود. او در شش سالگی به ورزش اسکی پرداخت و در ۱۲ سالگی برای ادامه تحصیل به آلمان و شهر کلن سفر کرد و در همان جا طراحی و کارگردانی صحنه های اکشن را پیگیری کرد.

وی بدل کار معروف ایرانی بود که بخاطر فعالیت در مجموعه ی « هشدار برای کبرا ۱۱» به شهرت رسید. ابدی در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۸ در حین ایفای نقش بدل کاری در فیلم « چشم های نامحسوس» بر اثر حادثه، جان خود را از دست داد.

او در پروژه های مشهوری مانند « هشدار برای کبرا ۱۱» ، « پلیس های موتورسوار» ، « ۱۰۰ درجه» ، « دلقک» ، « فرشتگان وحشی» و… مهارت های علمی و فنی خود را به نمایش گذاشت.

به گفته ی کیوان رضایی، یکی از شاگردان مرحوم ابدی، قرار است نوزدهم اردیبهشت ماه روز پنج شنبه در حضور خانواده و تعدادی از شاگردان ابدی چهارمین سال در گذشتش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شود.