پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- هاتف خالدی- " تروریست به خانه ات برگرد"، " گورت را از آمریکا گم کن". اینها شعارهایی است که  اخیرا آقای افشار هنگام بازگشت از مسافرت روی در و دیوار خانه اش می بیند. او سال 2010 به آمریکا پناهنده شده است.

یک نمونه از هزاران مورد تبعیض نژادی که ایرانیان و غالبا مهاجران خاور میانه در غرب با آن مواجه اند. 

آقای افشار اما در مصاحبه با شبکه های خبری می گوید: " آمریکا کشور خیلی خوبی است ولی آدم های دیوانه ای هم اینجا هستند" و در جای دیگر انگار که مسلمان بودن یا نبودن او  برای حمله کنندگان اهمیتی دارد و اسلام نه یک هویت ژئوپولتیک  بلکه یک نشان مستقل فردی ست خودش را از مسلمانان بری دانسته و گفته من اصلا بهایی ام. 

من از این دست هویت گریزی های جامعه مهاجر در غرب زیاد دیده ام. خصوصا در نروژ در سالهای گذشته در مورد پرونده دانشجویان ایرانی که از تحصیل محروم شده بودند حرفهای مشابه به کرات شنیده می شد. 

حرف هایی در رد ادعاهای پلیس امنیت نروژ در رابطه با ارتباط این دانشجویان با ایران که انگار گوینده عاجزانه و مفلوکانه می خواهد تمام پیوندهای هویتی اش را از بیخ و بن قطع کند و با حقارتی مثال نازدنی خودش را بخشی از جامعه تبعیض گر جا بزند. یک نوع ستایش کور  رسانه و جامعه ضدمهاجر و یک هویت گریزی بی فایده و سرانجام که جز تحقیر جمعی جامعه مهاجرین هیچ ندارد.

نروژ ژئوپولتیک هاتف خالدی