در مبانی کلیات طب سنتی آمده که پرهیز در هنگام تندرستی و خودداری از خوردن آنچه شخص به آن مایل است یا خوردن کمتر از نیاز, بدن را لاغر می‌کند و گوشت، خون، چربی، بافت مغز و بخارهای گرم و مرطوب بدن را که مرکب روح به شمار می‌روند را کم می‌کند.

در این صورت تمام حرکات نفسانی بدن ضعیف می‌شود و به علت کاهش خون و ضعف، فرد مستعد ابتلا به بیماری‌های گوناگون می‌شود و از این رو بهبودی و دفع بیماریها غیرممکن یا دشوار می‌شود به‌خصوص اگر چنین شخصی که از غذاهای خود کم کرده به مصرف غیر منطقی و زیاد دارو نیز بپردازد‌، فرد در معرض خطر جانی جدی قرار خواهد گرفت یا مدت زمان طولانی زنده نمی‌ماند و یا به ضعف و ناتوانی شدید دچار خواهد شد‌ بنابراین شخص باید در هنگام سلامت, غذا را به مقدار کفایت از بدن دریغ نکند و دارو را نیز در موقع ضرورت به کار ببرد‌.

بر حسب نوع کار، غذای اشخاص فرق می‌کند؛ افرادی که کار سخت و دشوار دارند و بدنشان کم‌گوشت است باید غذاهای سنگین مصرف کنند در صورتی که برای اشخاص بیکار و کسانی که به علّت تنبلی چیزی از بدنشان تحلیل نمی‌رود, غذای کم و با کیفیت کمتر کفایت می‌کند.

سازش غذاها بر حسب سن اشخاص تفاوت می‌کند، غذاهای تر و رقیق مثل سوپ‌ها و حریره‌ها برای کودکان سازگارتر و برای جوانان میوه و غذاهای تر با حرارت معتدل مناسب‌تر و سازگارتر است.