آیا بارش برف، آلپِ سوئیس را نجات می‌دهد؟

پس از سپری شدن یکی از خشکترین ماه‌های دسامبر، کوه آلپ بالاخره رنگ برف را دید. در منطقه ای از کوه آلپ که در سوئیس واقع شده است، آخرین باری که برفی چنین اندک در ماه دسامبر بارید سال 1864 بود.

این خشکسالی برای استراحتگاه‌ها و مراکزی که یک‌سوم از کسب و کارشان به تعطیلات کریسمس و سال نو مرتبط است، خبر خوبی محسوب نمی‌شود. بسیاری از جهانگردان برای ورزش اسکی به آلپ می‌آیند. آلپ، دسامبر سه سال گذشته را با کمترین میزان بارش برف سپری کرد.

البته بیشتر مراکز جذب گردشگر در آلپ برای رهایی از این وضع به «برف مصنوعی» روی آورده اند. پیشتر از برف مصنوعی برای استحکام بخشیدن به بخش‌هایی از مسیر اسکی استفاده می‌شد؛ اما در یک دهه اخیر، استفاده از آن رو به افزایش بوده است. هم‌اکنون امکان انجام ورزش اسکی در 50 درصد از دامنه‌های سوئیس به کمک برف مصنوعی میسر است. این رقم برای اتریش – کشور همسایه – 70 درصد است.

اما کاربرد برف مصنوعی، کسب و کاری گران است. تولید این برف به آب فراوانی نیاز دارد و انرژی زیادی نیز برای تولید و حفظ آن صرف می‌شود. به همین دلیل، بلیت اسکی مصنوعی قیمت بالایی دارد. از سوی دیگر، حامیان محیط زیست استفاده از برف مصنوعی و ذخایر آن در کوه‌ها را برای طبیعت مضر می‌دانند.

یکی دیگر از چالش‌های استفاده از برف مصنوعی، نیاز آن به دمای زیر صفر است. به همین دلیل، حتی اگر به برف مصنوعی دسترسی داشته باشید، نمی‌توانید در صورت افزایش دمای هوا از آن استفاده کنید. این معضل، برای مراکز اسکی در ارتفاع پایین و در دره‌ها چالشی مهم به شمار می‌رود. به همین دلیل، برخی از آن‌ها به راهکار دیگری متوسل شده اند که از آن با عنوان «کشاورزی برف» یاد می‌شود.

این به معنای ذخیره چندین تن برف در ماه‌های سرد ژانویه و فوریه است. ذخایر برف به مجاورت رودخانه‌ها و دره‌ها برده می‌شود، آبِ آن‌ها به بیرون پمپاژ و به حجم عظیمی از برف تبدیل می‌شود، و سپس این برف در تابستان در خاک اره و پوشال ذخیره و مدفون می‌شود تا فصل استفاده از آن فرا رسد. البته 30 درصد از این برف ذخیره‌شده، ذوب می‌شود؛ ولی مراکز اسکی بیشتری به این روش روی می‌آورند. پس کسانی که گمان می‌کنند برف زیر پایشان در آلپ از آسمان باریده است، جلوه‌های پیچیده واقعیت موجود را نمی‌دانند.