آلودگی هوا، شوخی تلخی که از جنگ تحمیلی جدی‌تر است/ روزانه 20 نفر در هوای آلوده تهران فوت می کنند

روزنامه گاردین در گزارشی از راه حل های شهرها و کشورهای بزرگ دنیا که با مشکل آلودگی هوا دست و پنجه نرم می‌کنند، نوشته است.

کوریتیبا، با 2 میلیون جمعیت در برزیل قرار دارد و یکی از ارزان ترین سامانه های اتوبوسرانی جهان را دارد. حدود 70 درصد از جمعیت کشور با وسایل نقلیه به محل کار می روند و در نتیجه خیابان ها بدون ترافیک و آلودگی است.

بنگلور، یکی دیگر از شهرهای هند 6000 اتوبوس خود را به موتورهای ویژه گاز طبیعی مجهز کرده است. با این اقدام، تاکنون 20 درصد از آلودگی این شهر کاسته شده است و از هر 4 نفری که قبلا با خودروی خود در سطح شهر حرکت می کردند، یک نفر از آنها اکنون از وسیله نقلیه استفاده می کند.

تمام دنیا با آلودگی هوا درگیرند، تمام دنیا آمار تلفات مردم کشورشان را کاملا روشن و واضح اعلام می‌کنند و بعد می‌کوشند تا برای حل این مشکل با تمام وجود بجنگند ولی تهران الآن جزء این لیست نیست. و تهران برنامه ای دقیق ندارد تا کنار این شهرها قرار بگیرد.

اگر روزنامه گاردین بخواهد برنامه تهران را بنویسد باید بنویسد تهران مدارس ابتدایی، پیش دبستانی ها و مهدکودک ها را تعطیل می‌کند. تهران طرح زوج و فرد را از درب منزل تا ساعت هفت عصر اجرا می‌کند. این قوانین تا زمانی اجرا می‌شوند که شهروندان بتوانند برج میلاد را دوباره ببینند و بعد همه چیز فراموش می‌شود.

آمار تلفاتی که تهران در این چند سال اخیر به خاطر آلودگی هوا داده است، از تعداد شهدایی که در جنگ تحمیلی داشته بیشتر است. جنگ تحمیلی تهدید بود و همه بسیج شدیم و جلوی این تهدید ایستادیم، چرا جلوی این تهدید نمی ایستیم. چه کسی به خودش اجازه می‌داد یا می‌دهد با جنگ تحمیلی و شهدای ما شوخی کند که حالا با آلودگی هوا شوخی می‌کنیم؟ هر چیزی که مردم عزیز کشورمان را تهدید کند، آنقدر جدی است که شوخی کردن با آن و دست کم گرفتن آن، واقعا بی انصافی است.

ما زمانی پیشرفت می‌کنیم که اگر دیدیم تمام جهان درگیر یک مشکل هستند، اولین کشوری باشیم که یک تصمیم درست و قطعی برای این مشکل بگیریم. اولین کشوری باشیم که بدون اینکه توجه کنیم کدام کشورها از ما تلفات بیشتری داده اند، کدام کشورها به این موضوع توجه نمی‌کنند، ما با افتخار اولین کشوری باشیم که ریشه یک مشکل را از جا بکنیم.

وقتی راه حل کشورهایی مثل فرانسه یا هلند را میخواندم به این موضوع فکر میکردم که چقدر زیبا میشد وقتی یک نفر مطلب روزنامه گاردین را میخواند جای یکی از این کشورها که چنین واکنشهای زیبایی به معضل آلودگی هوا نشان داده اند، اسم کشور عزیزمان ایران را میدید. یک نفر یک جای دنیا می‌خواند که ایران برای نجات مردمش، راه حلی پیدا کرده است که هنوز به فکر هیچکس نرسیده است. یک نفر یک جای دنیا بخواند که تهران همیشه هوایش پاک است، مردم اهواز در خاک شنا نمی‌کنند و مردم به خاطر مشکلی که میشود آن را مهار کرد جان نمیدهند. یک نفر یک جای دنیا بخواند که مسئولان ایران اولین واکنش را برای یک مشکل جهانی نشان داده اند و بدون توجه به اینکه سایر کشورها چه تصمیمی می‌خواهند بگیرند، به فکر مردم خودشان باشند و ببینیم یکی از مسئولان ما قبل از هر کشور دیگری مصاحبه کند و بگوید که مثلا برای مشکل آلودگی هوا، برنامه فوق العاده ای در نظر گرفته است و برنامه اش را بگوید و به دنیا بگوید ما نمی‌توانیم حتی چند دقیقه بیشتر اجازه بدهیم که جان مردم این خاک گرفته شود. بگوید حق مردم این خاک، خاک خوردن نیست...!