برای فرزندانتان دوست دانا باشید تا یک فرد کنجکاو

 

وی افزود:  البته برای آموزش این مهارت‌ها باید ارتباط خوبی بین والدین و کودک برقرار شود که یکی از راه‌های برقرای ارتباط گوش کردم مناسب به صحبت‌های کودک است.

 

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران با تاکید بر این‌که گوش کردن به کودک فقط شنیدن حرف‌های او نیست، گفت: بلکه توجه به رفتار و احساس کودک بسیار حائز اهمیت است؛ همچنین کودکان علاوه بر برقراری ارتباط گفتاری می‌کوشند تا از طریق رفتار نیز ارتباط برقرار کنند. آنها سعی می‌کنند با بروز رفتار جدید چیزی را به والدین اعلام کنند.

 

فرید با بیان این‌که باید احساس کودک خود را درک کنیم، گفت: کودک هنگام شکست در بازی با اسباب‌بازی‌های خودی مثلا چسباندن قطعات اسباب‌بازی به یکدیگر عصبانی شده و آنها را پرتاب می‌کند، در چنین شرایطی باید به کودک کمک کنید تا راه‌های دیگری را برای بیان ناتوانی خود پیدا کند. مثلا به او بگویید که احساس ناتوانی او را درک می‌کنید و از او بخواهید که احساسات خود را کنترل کند و در چنین مواقعی از دیگران بخصوص از شما کمک بگیرد.

 

وی گفت: با بزرگتر شدن کودک از روش‌های مستقیم‌تری استفاده کنید. به عنوان مثال با طرح چند سوال از قبیل: به نظر می‌رسد که از دوستت دلخور هستی؟ یا از چیزی خسته شده‌ای؟ و یا با کمی صحبت، کودک اطلاعاتی در اختیار شما قرار خواهد داد که احساسات او را برای شما قابل درک می‌کند.

 

فرید ادامه داد: اگر به برقراری یک ارتباط خوب می‌ اندیشید پیدا کردن یک وقت مناسب برای گوش دادن به حرف‌های کودک، هم برای شما و هم برای او ضروری است زیرا کودک شخصا فرصت صحبت کردن با والدین را پیدا می‌کند.

 

این روانشناس بالینی گفت: با فرا رسیدن دوره بلوغ، آغاز چنین ارتباطی ممکن است قدری سخت باشد ولی اگر این روند را در سنین پایین‌تر آغاز کنید، مسیر را در دوره‌های بلوغ راحت‌تر می‌سازید. مراحل زیر به شما کمک خواهند کرد تا از نظر کمی و کیفی به یک ارتباط مناسب با کودک خود دست یابید.

 

وی تصریح کرد: به طور مرتب و روزانه با کودک گفتگو کنید. زمانی به این کار اختصاص دهید، حتی ۵ دقیقه قبل از خوابیدن کودک. برای صحبت کردن قرار بگذارید. این گفت‌وگو فقط چند دقیقه وقت می‌‌گیرد ولی این زمان به کودک اجازه می‌دهد تا مسایلی را که برای شما مهم است با شما در میان بگذارید. هیچ وقت بعد از تعیین قرار، بدقولی‌ نکنید.

 

فرید با تاکید بر این‌که باید تمام توجه خود را به کودک جلب کنید، به جای خلوت و ساکتی بروید و طوری عمل کنید که انگار تا ابد می‌خواهید گوش کنید، صحبت را شما شروع کنید، با جملاتی نظیر «وقتی امروز از مدرسه آمدی، ناراحت بودی، موافقی راجع به آن با من صحبت کنی؟»، «چه شده؟» یا «از چه چیزی ناراحت هستی؟»

 

این روانشناس بالینی  با اشاره به این‌که زمانی که صحبتی نداری بهترین روش این است که کنار کودک بنشینید و دست خود را دور گردنش حلقه کنید و در سکوت منتظر صحبت کردن او شوید، افزود:در زمان صحبت سعی کنید مکالمه را زنده نگه دارید، بسیاری از کودکان می‌گویند که قادر به برقراری ارتباط با والدین خود نیستند زیرا هر بار که اقدام به این کار می‌کنند یک نطق طولانی می‌شنوند. پس فقط گوش کنید.

 

وی خاطر نشان کرد: برای افزایش اعتماد کودک در حین صحبت از پرسش‌هایی نظیر: «بعد چش شد؟» با «اون چی گفت؟» استفاده کرده و سعی کنید همدردی خود را با جملاتی از قبیل «چه بد» یا «عجب» به او برسانید.

 

فرید اضافه کرد:گوش کردن فعال عبارت است از تکرار یا تفسیر آنچه کودک به شما گفته است. مثلا وقتی کودک به شما شکایت می‌کند که دوستش او را اذیت کرده است شما به او پاسخ دهید که دوست شما حتما با این کار شما را خیلی ناراحت کرده و با پاسخ‌های کودکانه پیش بروید.

 

این روانشناس بالینی در پایان گفت: بیشتر یک دوست دانا باشید تا یک فردکنجکاو، بگذارید کودک حس کند که شما از درد دل کردن با او خوشحال هستید، وقتی کودک درمورد مشکلات زندگی خود صحبت می‌کنید بگذارید حس کند شما احساس خوبی نسبت به این کار دارید، به او بگویید خوشحالم که درباره این موضوع با من صحبت کردی و احساس کردی می‌توانی ناراحتی خود را به من بگویی و یا برای همدردی فقط او را در آغوش بگیرید.