خطیبی: اگر فیلمنامه را خوانده بودم، بازی نمی‌کردم+تصاویر

به گزارش پارس به نقل از فارس، مجموعه تلویزیونی « تهران پلاک یک» به کارگردانی « مهدی مظلومی» در حال پخش از شبکه تهران است.

عوامل این سریال از جمله مهدی مظلومی (کارگردان) ، فرهاد فرج نظام (تهیه کننده) ، مسعود ردایی (مجری طرح) ، رضا مقصودی (نویسنده) ، اشکان خطیبی، مرضیه صدرایی و حامد وکیلی (بازیگران) با حضور در خبرگزاری فارس درباره این سریال به گپ و گفت نشستند.

« اشکان خطیبی» در گفت وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون فارس درباره نقشش در این مجموعه گفت: من اصلا فیلمنامه را نخواندم. آقای مظلومی در کارش به من احتیاج داشت و من هم حضور پیدا کردم.

وی ادامه داد: نمی دانم نقشم چه بود. به من گفتند که یک جوانی است که معماری خوانده و در عین حال در یک بنگاه مسکن نیز کار می کند. بچه شهرستان هم هست. ظاهرها تا دو سه روز قبل از شروع فیلمبرداری هم با بازیگری صحبت می کنند که گویا منتفی می شود. وضعیت بحرانی بود و من هم برای کمک آمدم. جالب است که آن موقع من سر یک کار دیگر بودم که خوشبختانه هماهنگ شد تا در هر دو حضور پیدا کنم.

وی در پاسخ به این سوال که چطور در فاصله زمانی کوتاهی توانستید خود را با گروه هماهنگ کنید؟ پاسخ داد: نقش من بسیار خرد بود و من هم در یک ماه اول اصلا در جریان نقشم نبودم. آقای مظلومی هم ابتدا کمی کج دار و مریز با من راه آمدند تا وقتی که در گروه قرار گرفتم و خودم را پیدا کردم. در کارهای آپارتمانی که معمولا بازیگر هم زیاد هست و در ابتدا و معرفی کار کمی شلوغ می شود، من سعی کردم از این شلوغی فاصله بگیرم و دقیقا عکس بقیه بازیگران جلو رفتم.

بازیگر سریال در مسیر زاینده رود درباره اینکه آیا این موضوع از پیش در فیلمنامه گنجانده شده بود نیز عنوان کرد: خیر. فقط و فقط به زرنگی من برمی گردد. من احساس کردم که الان فضا شلوغ است، اگر من هم همینطور جلو بروم فقط بر شلوغی افزوده می شود به همین دلیل سعی کردم از آن فرار کنم.

وی اظهار داشت: این شخصیت در طول داستان رابطه حسی پیدا می کند. اتفاقات دیگری برایش می افتد و متحول می شود. بالاخره هیچکدام از ما تیپ که نیستیم. این شخصیت هم در طول سریال رنگ های متفاوتی به خود می گیرد. خوبی کارهای طنز در این است که همانطور که تماشاچی با شخصیت ها به مرور آشنا می شود، تماشاچی هم با شخصیتی که بازی می کند آشنا می شود. وقتی هم به بازی ها نگاه می کنید، متوجه می شوید که بازی ها از قسمت اول تا قسمت دهم کلی تفاوت داشته است. چیزی که در ذهن آقای مقصودی بود کاملا در انتخاب بازیگران درست اتفاق افتاد. ما بودجه خوبی داشتیم و می شد برای بازیگران دیگر نیز از هنرپیشه های معروف تری استفاده کنیم ولی انتخاب بازیگران تئاتری نقطه قوت این سریال بود.

وی در پاسخ به اینکه البته نمی توان پذیرفت که شما بدون شناخت نقشتان در این سریال حضور پیدا کرده اید، تصریح کرد: من اگر فیلمنامه را می گرفتم دیگر در این سریال حضور پیدا نمی کردم. بعد از حدود یک ماه هم که گذشت، سعی کردم ری اکشن همان بازی را بدهم. در لحظه شخصیت ها را می دیدم که چگونه بازی می کنند. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که شرایط همیشه برای تو مهیا نیست که از همه چیز صد در صد راضی باشی. هیچکدام ما نیز آدمهای ایده آلیستی نبودیم. دنبال این بودیم که پروژه را به نحو احسن جلو ببریم. من از تجربه ام کاملا راضی هستم و از نتیجه کار مطمئن بودم. مثلا مقوله نزدیک شدن به تبلیغات در کارهای نمایش واقعا هیچ وقت به این شکل نمی افتد. واقعا به تخصص احتیاج دارد.

خطیبی گفت: الان هم که سریال پخش می شود، صد در صد از کار راضی نیستم. یک قسمت هایی را دوست نداشتم. یکسری بازی ها را دوست ندارم. اما رضایت نسبی دارم. سریال از لحاظ تصویری بسیار خوش رنگ و لعاب است. کادرهای خوبی هم دارد و اصلا مشخص نیست که دو دوربینه کار شده است. در یک سریال ۳۰ الی ۴۰ قسمتی اگر ۷۰ درصد کار خوب باشد، یعنی گرفته و دیده شده است.

وی در پایان عنوان داشت: مردم هم از سریال راضی هستند و هم سازندگان و هم مخاطبان به آنچه که می خواستند رسیده اند. خرده فرهنگ هایی که همیشه دوست داشتیم نشان بدهیم، اینجا یک جا حضور دارند و بسیار هم خوب است.