سوهان «قم» و زعفران «مشهد» برای «عاشقان کوچه گرد»

محسن پیرهادی عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران در یادداشتی برای تسنیم نوشت:

آیا شما هم از دوران «خردسالی» تاکنون، مزه سوهان «قم» و زعفران «مشهد» در ذائقه نوستالژیک تان باقی مانده است؟ شما هم در حرم قم و مشهد گم شده اید؟ و گویی دستِ مهربانی شما را پیدا کرده و به آغوش گرم مادر و پدر رسانده است.

این روزها که دهه کرامت نام گرفته و چشمی به قم و چشمی به مشهد داریم دوست دارم باز هم در حرم گم شوم تا دستی مهربان، دست مرا بگیرد و مرا به خویشتن بازگرداند.

چندی پیش داشتم در متون دینی جستجویی می کردم تا قدری از ویژگی های امام هشتم پیدا کنم، ابتدا واژه هایی که از او در ذهن داشتم را پی گرفتم: «رئوف»، «غریب»، «سلطان» و...

در ادامه از میان آن همه ویژگی و شاخصه که وجود داشت یک ویژگی را مشترک و بسیار برجسته (بین خواهر و برادر) دیدم و آن «رأفت»، «توجه به محرومین و مستضعفین» و «دستْ گیری از ضعفا» بود و اگر در یک کلام آن را خلاصه کنیم «معین الضعفاء» بود.

و ما چه بی رحمانه مناسبت هایی که بایستی به بازخوانی و تحقق عملی این ویژگی ها در خود و جامعه باشد را تبدیل به یک مناسبت دولتی می کنیم و حداکثر آن را به چای و شربت و مولودی خوانی محدود می کنیم.

سنت زیبای دهه کرامت با تکیه بر ویژگیِ «معین الضعفاء» می تواند از بخشنامه ها و بودجه های دولتی فاصله بگیرد و به جنبشی اجتماعی تبدیل شود و با پهن کردن سفره های کرامت در حاشیه شهرها و مناطق محروم لااقل یک دهه مطمئن باشیم کسی سر گرسنه بر بالین نمی گذارد.

در این میان رهبر خردمند انقلاب، الگوهای بسیاری برای این مهم ارائه کرده اند از «اردوهای جهادی» تا « عاشقان کوچه گرد» و...

با وجود برخی اشکالات و اینکه چه کسانی آن فعلِ خوب و درست(خدمت به محرومین) را انجام داده اند بر این الگوها و این مشیِ اجتماعی، تاکید کرده اند.

دهه کرامت می تواند فصلی برای همدلی و دگرخواهی باشد دهه ای که همه باهم بدون توجه به هرگونه خط کشی با تأسی به امام مهربانی ها با هم مهربان تر باشیم.

ایران ما از این افتخار برخوردار است که بر پای سفره کرامت فرزندان و ذریه امام هفتم(ع) باشد و چه لطیف و زیباست که این سرزمین به «دیار کرامت» و «خدمت» شهرت یابد و این مهم نمی شود جز اینکه بازخوانی در کلام و سیره رضوی(ع) و گفتمان رهبری در توجه به مردم در عرصه اجتماعی داشته باشیم. می شود از خانه خودمان از خانواده خودمان آغاز کنیم قهرها را تبدیل به آشتی کرد و با همدلی به سمت خدمت به مستضعفان و محرومان شتافت.

«اردوهای جهادی»، « عاشقان کوچه گرد» و... را به عنوان یک نقشه راه مدنظر قرار دهیم و از قم تا مشهد و از آنجا تا سراسر ایران، هر کدام از ما به نیت یگانه امامی که در خاک وطنمان مضجع دارد کار خیر انجام دهیم.