اپلیکیشن موبایلی رایگان تلگرام، برنامه‌ای ناشناس و رمزگذاری شده،‌ یکی از محبوب‌ترین ابزارهای مورد استفاده از تروریست‌ها است به اندازه‌ای که ۳۴ درصد از آنها به گفته شرکت امنیت سایبری ترند میکرو از تلگرام برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند.

محققان در این پژوهش بر انجمن‌‌های اینترنتی تروریست‌ها نظارت کرده و اطلاعات تماس ۲۳۰۱ نفر از کاربران این انجمن را ثبت و دسته‌بندی کردند. این پژوهش جدید تاییدی بر نتایج پژوهش دیگری است که پیش از این نشان داده بود تروریست‌ها از تلگرام برای رد و بدل کردن پیام‌های محرمانه استفاده می‌کنند. تلگرام ساخته کارآفرین جوان روسی که مدافع آزادی و حریم خصوصی است ساخته شده‌است.

از دیگر اپلیکیشن‌های رایگان محبوب در میان تروریست‌ها می‌توان به سیگنال، واتس‌اپ و Wickr اشاره کرد که هریک از آنها مورد استفاده ۱۵ درصد از تروریست‌ها هستند. به گفته محققان محبوبیت واتس‌اپ پس از انتشار گزارشی که نشان می‌داد نیروهای امنیتی با تحت نظر گرفتن این اپلیکیشن ۱۶ نفر را در رابطه با حملات تروریستی دستگیر کرده‌اند، کاهش پیدا کرده‌است.

تعداد کمی از شبه‌نظامیان تندرو نیز از برنامه‌های کمتر شناخته شده ارتباطاتی مانند Surespot و Threema استفاده می‌کنند. تمامی این برنامه‌ها از قابلیت رمزنگاری برخوردارند که پیام‌های متنی را به کد‌هایی بی سر و ته تبدیل می‌کنند. از این رو ردیابی و تحت نظر داشتن این برنامه‌ها برای دولت‌ها به شدت دشوار و گاه غیرممکن می‌شود.

درحقیقت متخصصان امنیتی می‌گوید ردیابی نیروهای داعش دشوارتر از همیشه شده‌است. جیمز کومی مدیر FBI نسبت به این موضوع هشدار داده‌است، اما از سویی دیگر با محدود کردن رمزنگاری ارتباطات می‌تواند تمامی فعالیت‌های روزانه کاربران، از داد و ستد‌های تجاری گرفته تا زیرساختارها را در معرض خطر هجوم هکرها و تروریست‌ها قرار دهد.

پس از اپلیکیشن‌ها نوبت به ایمیل می‌رسد. جی‌میل خدمات ایمیل استاندارد مورد استفاده ۳۴ درصد از تروریست‌ها است. این به آن معنی است که تروریست‌ها به سادگی جذب محبوب‌ترین سرویس ایمیل در جهان شده‌اند که بیش از یک میلیارد کاربر دارد. اما در جی‌میل نهایتا می‌توان نام واقعی را پنهان کرد و مقامات امنیتی می‌توانند موقعیت جغرافیایی کاربران این سرویس را با درخواست از گوگل دریافت کنند.

سرویس‌های ایمیل نامشخص و مبهم مانند Mail۲Tor و SIGAINT در رتبه‌های دوم و سوم محبوبیت قرار دارند و هریک ۲۰ درصد از تروریست‌ها را به خود جذب کرده‌اند. ردیابی این ایمیل‌ها معمولا برای مقامات دشوار است، زیرا این سرویس‌ها معمولا در قلمروی از اینترنت ارائه می‌شوند که به شکلی گسترده ناشناخته است و Tor نام دارد.

Tor سیستمی است که سیگنال‌های اینترنت در اطراف جهان را رمزگذاری کرده و بازمی‌تاباند. این سیستم امکان دور زدن سانسور در حین نت‌گردی را فراهم آورده و موقعیت حقیقی رایانه کاربر را پنهان می‌کند. در مورد این دو سرویس ایمیل،‌ Tor هویت کاربران این دو ایمیل را نیز مخفی می‌کند.

شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند FBI توانسته کاربران Tor را هک کند تا موقعیت حقیقی آنها را بیابد،‌اما این رویکرد چندان رایج و کاربردی نیست. پژوهش شرکت ترندمیکرو همچنین به تجهیزات و ابزاری پرداخته‌است که تروریست‌ها خود آنها را ساخته‌اند تا برای اجرای برنامه‌هایشان مورد استفاده قرار دهند.

این ابزار که Mojahedeen Secrets یا اسرار مجاهدین نام دارد و از قابلیت رمزنگاری ایمیل برخوردار است، در سال ۲۰۰۷ به عنوان جایگزینی برای نرم‌افزار حریم خصوصی PGP عرضه شد.این اولین نرم‌افزار ظاهرا حرفه‌ای بود که به صورت ویژه برای تند‌روهای اسلامگرا ساخته شده‌است و البته مشخص نیست چه‌کسی آن را ساخته‌است.

شبه‌نظامیان تندرو همچنین ابزاری به نام Asrar al-Dardashah را خلق کرده‌اند که به راحتی به نرم‌افزاری جهانی ارتباطاتی Pidgin وصل می‌شود. این ابزار به آن‌ها کمک می‌کند تا مکالمات میان AIM، گوگل‌تاک، MSN، و حساب‌های یاهو را رمزنگاری کنند.

به گفته محققان سازمان‌هایی تاسیس شده‌اند تا این نرم‌افزارهای مورد استفاده تروریست‌ها را مدیریت و سازماندهی کنند. در سال ۲۰۱۳ گروهی به نام جبهه رسانه اسلامی جهانی اپلیکیشنی به نام Tashfeer al-Jawwal را ساخت تا از آن برای رمزنگاری گوشی‌های موبایل استفاده شود.

در همان سال گروهی به نام کمیته فنی الفجر ابزاری برای رمزنگاری ایمیل‌ها و پیامک‌ها به نام امن‌المجاهد را ایجاد کرد. با این‌همه رابرت گراهام متخصصان امنیت سایبری براین باور است که تضمینی وجود ندارد که تمامی این ابزار به خوبی کار کنند زیرا ساخت ابزار امنیتی برای تروریست‌ها کار بسیار دشواری خواهد‌بود. گراهام می‌گوید برخی از ابزار آن‌ها تنها پوششی روی ابزاری است که از پیش وجود داشته و در موارد دیگر،‌استفاده از کد‌های جدید می‌تواند آن‌ها را به دام بیاندازد، زیرا حتی متخصصانی مانند من نیز از ایجاد کد‌های رمزنگاری جدید واهمه دارند.