نتایج این پژوهش که از دنبال کردن رزومه پزشکی تعدادی بیمار از 1988 تاکنون به دست آمده نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی به همراه درمان استاندارد پرتودرمانی، با و یا بدون عمل جراحی، می‌تواند از پیشرفت تومورها جلوگیری کند و عمر بیمار را افزایش دهد.

تومور مغزی گلیوما نوع دو به طور نامتناسبی بزرگسالان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیشتر این بیماران نیز به علت مرگ زودرس از دنیا می‌روند. حال سؤال اینجاست که آیا اضافه کردن شیمی‌درمانی به پرتودرمانی این افراد می‌تواند بقای آنها را افزایش دهد یا خیر.

طی این پژوهش 251 بیمار حدوداً 40 ساله بین سال‌های 1998 تا 2002 مورد بررسی قرار گرفتند. نیمی از این افراد برای داشتن پرتودرمانی شش‌هفته‌ای و نیمی دیگر نیز پرتودرمانی به همراه شیمی‌درمانی با داروهایی موسوم به "پروکاربازین"، "CCNU" و "وین کریستین" انجام دادند. در زمان‌های ممکن بیماران بعضی از قسمت‌های سرطانی‌شان را پیش از پرتودرمانی برداشته بودند.

در آخر درمان، 55 درصد از بیماران فوت کردند؛ اما بیمارانی که شیمی‌درمانی دریافت کرده بودند، عمر طولانی‌تری داشتند که در واقع عمر 13 ساله‌ای را در مقایسه با سایرین که با پرتودرمانی تنها 8 سال عمر کردند، داشتند. البته شیمی‌درمانی برای همه بیماران چنین تأثیر مشابهی نداشت.

به گفته محققان، با به دست آمدن چنین نتایجی باید خوشحال بود؛ چراکه حداقل برای پنج سال زندگی بیماران بیشتر تضمین می‌شود.

البته پژوهشگران خاطرنشان کردند که هنوز باید تلاش‌ها برای یافتن راهی غیر سمی و یا کمتر ادامه یابد چراکه بیماران تحت شیمی‌درمانی دچار کاهش شمار سلول‌های خونی می‌شوند که آنها را در برابر عفونت‌های جدی، تهوع، استفراغ، یبوست و کاهش وزن آسیب‌پذیر می‌کند.

این پژوهش در مجله "New England Journal of Medicine " منتشر شده است.

 

منبع خبر : ايسنا
استاندارد رشد سرطان شیمی مغز