ابیانه بار دیگر نوروزی پردرد را پشت سر گذاشت

به گزارش پارس ، یکی از اعضای انجمن « خانه ی مردم ابیانه» در این باره به (ایسنا) توضیح داد: مشکلات ابیانه در نوروز امسال مانند سال های گذشته بود، با وجود فرماندار جدید و تدابیر تازه ای که برای این روستا در نظر گرفته شد، چون امکانات زیرساختی مانند پارکینگ و اقامتگاه موقت برای گردشگران وجود نداشت، مسافران با ترافیک سنگینی در همه ی روزهای مواجه بودند و بسیاری از آن ها در روستا سرگردان شدند.

محمد عادلی با اشاره به نبودن راهنما، بروشور یا تابلویی برای معرفی آثار تاریخی روستای ابیانه، اظهار کرد: حتا تعدادی از اماکن مهم تاریخی ابیانه مانند مسجدجامع ابیانه، مسجد « برزله» و آتشکده ی « هارپاک» روی گردشگران بسته بودند حتا گاهی برخی گردشگران از اهالی ابیانه سوال می کردند که روستای تاریخی ابیانه کجاست؟ !

او ادامه داد: در یک محدوده ی بسیار کوچک، جمعیت زیادی حضور داشتند که وضعیت روستا را بخصوص در بافت با ارزش آن به شکل راهپیمایی در آورده بود. در واقع این وضعیت هیچ بهره و بار فرهنگی برای گردشگر نداشت.

وی با اشاره به وجود مشکلات عدیده ای که در ایام پیک سال، بخصوص در نوروز، ابیانه با آن روبه رو است، بیان کرد: تا وقتی این مشکلات وجود دارند، درگیری و دعوا میان اهالی و گردشگران ابیانه خواهد بود. بنابراین تا زمانی که دید مسئولان، بویژه مسئولان استانی درباره ی ابیانه بازتر نشود، شرایط روستا بدتر از گذشته می شود. هرچند هنوز دیر نشده است، چون تا کمتر از یک ماه دیگر گلاب گیری در این منطقه از استان اصفهان انجام می شود و باز هم می توان برنامه ریزی مناسبی برای حضور گردشگران در ابیانه داشت.

عادلی با اشاره به اعلام آمار ورود گردشگران در نوروز امسال به ابیانه از طریق عوارضی که حدود ۱۲۰هزار نفر اعلام شده است، گفت: ابیانه روستایی با ۱۵۰ پیرمرد و پیرزن بالای ۷۰ سال است که نمی تواند پاسخگوی روزی ۱۰هزار نفر گردشگر باشد.

این عضو انجمن « خانه ی مردم ابیانه » با اشاره به آسیب هایی که گردشگران به بافت تاریخی و طبیعت ابیانه در نوروز امسال زدند، اظهار کرد: گردشگران نوروز امسال نیز مانند هر سال، ده ها تن زباله ای را که قابل دفن نیست، به اهالی ابیانه هدیه دادند که با آب روستا به زمین های کشاورزی وارد می شود و نمی توان کاری برای آن انجام داد.

وی پوشیدن لباس اهالی ابیانه توسط گردشگران و حضور دست فروش ها در این روستای تاریخی را یک وضعیت ناهنجار در این منطقه دانست و افزود: ناهنجار پوشیدن لباس محلی مردم ابیانه توسط گردشگران، تهدیدی برای پس زدن لباس محلی توسط بومی های منطقه است که یک زنگ خطر برای نابودی سنت ابیانه نیز محسوب می شود.

او فرهنگ و آداب و رسوم ابیانه را از جمله مواردی دانست که موج سامان دهی نشده ی گردشگران نوروزی در این ایام هیچ بهره ای از آن نمی برد و ادامه داد: باید گردشگران فرهنگی و طبیعت گردان در روستا ابیانه از یکدیگر تفکیک شوند. ابیانه مکان مناسبی برای استفاده ی طبیعت گردان نیست، اما گاهی این گروه بیشترین حضور را در ابیانه دارند.

عادلی این بی برنامگی در روستای تاریخی ابیانه را به دلیل پایین آمدن موقعیت پایگاه تاریخی این روستا دانست و گفت: براساس سیاست های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پایگاه روستای تاریخی ابیانه، در سال های گذشته جزو ۱۰ پایگاه نخست کشور بود که اعتبارات ملی می گرفت؛ ولی در چند سال گذشته، جایگاه این پایگاه تاریخی پایین آمده است و به دنبال آن نیز اعتبار مناسبی نمی گیرد.

وی هشدار داد که بافت تاریخی ابیانه از داخل در حال تغییر ماهیت دادن است و احتمال دارد سال های دیگر، ابیانه چیزی برای نشان دادن به گردشگران نداشته باشد و حتا جای درهای چوبی و تاریخی آن را درهای فلزی بگیرند.