داستان‌های طنز از زبان مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی

به گزارش پارس به نقل از جهان، مرحوم آیت الله احمد مجتهدی تهرانی در دوران حیات خویش، ریاست علمی و مدیریت مدرسه علمیه حاج ملا محمد جعفر را بر عهده داشت که اکنون به نام حوزه علمیه آیت الله مجتهدی معروف است. کلام شیوا و لهجه دلنشین این استاد اخلاق همچنان در اذهان مردم تهران باقی مانده است.

سایت پارس به مناسبت ایام نوروز، داستان هایی را با استناد به کتاب « آداب الطلاب» از آیت الله مجتهدی تهرانی نقل می کند:

*ریش تراشی

جوانی همیشه ریشش را با تیغ می تراشید. وقتی علت این کار را از او پرسیدند گفت: « مادرم می گوید پسرم! اگر تو ریش بگذاری مردم فکر می کنند سنت زیاد است. آن وقت می گویند حتماً مادرش هم پیر است. پس بهتر است قید ریشت را بزنی! »

*درخت گردو

شخصی زیر درخت گردو ایستاده بود و می گفت: « خدایا! همه کارهایت درست است فقط نمی فهمم چرا گردوی به این کوچکی را بالای این درخت بزرگ قرار داده ای ولی هندوانه به آن بزرگی را لای بته های کوچک! » همین طور که داشت با خدا درددل می کرد ناگهان بادی وزید و گردویی روی صورتش افتاد و از بینی اش خون آمد. او به خودش آمد و گفت: « خدایا! کارت درست است. اگر یک هندوانه بالای درخت بود، معلوم نبود چه بلایی سرم می آمد! »

*حلالم کن

یکی از علما چند شب در هیأتی منبر رفت. شب آخر، پاکت چند شبی را که منبر رفته بود از صاحب مجلس گرفت. شخصی جلوی عالم را گرفت و گفت: « حاج آقا! بی زحمت یک دعا در گوش من بخوانید» . آن عالم دعا را خواند. بعد آن شخص گفت: « آقا! من را حلال کنید» . حاج آقا گفت: « حلالت کردم» . چند دقیقه بعد آن عالم رفت تا برای خانه اش خرید کند. وقتی خواست پول اجناس را به صاحب مغازه بدهد، دست کرد داخل جیبش و دید ای داد بی داد! خبری از پول و پاکت نیست. عالم به لهجه ترکی گفت: « ددم وای! حلالش هم کرده ام» .

*قاطر و آسیاب

شخصی وارد یک آسیاب گندم شد. دید به جای اینکه یک انسان گندم ها را آسیاب کند چوب آسیاب به گردن یک قاطر بسته شده. قاطر می چرخید و آسیاب کار می کرد اما به گردن قاطر یک زنگوله آویزان بود. از صاحب آسیاب پرسید: « برای چه به گردن قاطرت زنگوله بسته ای! » آسیابان گفت: « برای اینکه اگر ایستاد بفهمم و متوجه شوم که آسیاب کار نمی کند» . آن شخص دوباره پرسید: « خب! اگر قاطر ایستاد و سرش را تکان داد، از کجا می فهمی؟ » آسیابان گفت: « برو این پدر سوخته بازی ها را به قاطر من یاد نده! »

*آیه های سجده دار

علامه حلی در سنین کودکی پیش دایی اش که محقق بود می رفت و درس می خواند. وقتی درسی را یاد نمی گرفت یا شیطنت می کرد، دایی دنبالش می کرد تا تنبیهش کند. علامه کوچک اما سریع یک آیه سجده دار می خواند و دایی اش به سجده می رفت، آن وقت خودش پا به فرار می گذاشت و فرار می کرد.

*سنگ قبر سلطان

سلطان محمود غزنوی برای خود قبری ساخت، تا زمانی که مرد آنجا دفنش کنند. وقتی می خواست روی سنگ قبرش آیه ای از قرآن را بنویسد، از نوکرش پرسید: « چه آیه ای را بنویسم بهتر است؟ » نوکر جواب داد: این آیه از قرآن را بنویس: « هذه جهنم التی کنتم توعدون؛ این جهنمی است که همواره وعده اش به شما داده می شد! »