اینجا مدرسه ناشنوایان باغچه‌بان است
در مدرسه ناشنوایان باغچه‌بان (1)، جنس دانستن از نوع دیگری است؛ اینجا ایما و اشاره‌ها حرف نخست در برقراری ارتباط و انتقال معلومات را برعهده دارد.
به گزارش پارس،به نقل از فارسمرحوم میرزا جبار عسگرزاده معروف به «جبار باغچه‌بان» مبدع مدرسه ناشنوایان در ایران است و بعد از تأسیس اولین مدرسه در سال 1303 در تبریز، سال 1312 اولین آموزشگاه ناشنوایان را در محله یوسف‌آباد به طور رسمی و با مجوز آموزش و پرورش آن زمان تأسیس کرد.
دبستان و پیش‌دبستانی پسرانه ناشنوایان باغچه‌بان (1) که در سال 1332 در میدان سید جمال‌الدین اسدآبادی واقع در منطقه 6 تهران تأسیس شده است، مکانی برای تهیه گزارش ماست.
آموزشگاهی با 39 دانش‌آموز، 25 کادر آموزشی و خدماتی و 25 کلاس درس که بیش از 60 سال است مسیر علم و دانش را برای کودکان ناشنوا روشن ساخته است.
آنچه در بدو ورود توجه‌مان را به خود جلب می‌کرد تصاویر مرحوم باغچه‌بان است که به عنوان یک نماد آموزشی برای ناشنوایان مطرح است و در گوشه گوشه مدرسه خودنمایی می‌کرد.
اینجا جنس دانستن از نوع دیگری است؛ ایما و اشاره‌ها حرف نخست در برقراری ارتباط و انتقال معلومات را برعهده دارد و حس کودکانه با تعهد مسئولانه معلمان لبریز شده است.
اینجا میزبان کودکانی است که امروز به سبب نقص در سیستم شنوایی از تحصیل در مدارس عادی محروم شده‌اند و معلمانی که باید با صبر و حوصله فراوان بار انتقال مفاهیم علمی به آنان را با تمام سختی‌ها به دوش کشند.
مدرسه باغچه‌بان(1) در «کلاس اول، 5 دانش‌آموز»، «کلاس دوم، یک دانش‌آموز»، «کلاس سوم، 2 دانش‌آموز»، «کلاس چهارم، 5 دانش‌آموز»، «کلاس پنجم، 7 دانش‌آموز» و «کلاس ششم، 3 دانش‌آموز» دارد و با دو کلاس ویژه دانش‌آموزان چند معلولیتی یعنی ناشنوایان کم‌توان ذهنی با یک کلاس پایه اول با 5 دانش‌آموز و یک کلاس برای پایه سوم و چهارم با 5 دانش‌آموز و نیز یک کلاس پیش‌دبستانی با 8 دانش‌آموز فعالیت می‌کند.
بعضی از این دانش‌آموزان این مدرسه دچار فلج مغزی هستند که در حرکت کردن دچار مشکل بوده و بعضی نیز دچار اختلالات یادگیری هستند.
این مدرسه دارای 9 کلاس آموزشی، 2 کلاس گفتار درمانی، 2 کلاس تربیت شنوایی، یک کلاس مشاوره، کلاس قرآن، بهداشت، آزمایشگاه و اتاق بازی است.
* موزه مرحوم باغچه‌بان
اتاق استراحت مرحوم باغچه‌بان در این مدرسه امروزه به موزه‌ای تبدیل شده است که در آن وسایل شخصی و کمک‌آموزشی قرار دارد.
* غرفه آثار هنری دانش‌آموزان ناشنوا
در راهروی اصلی طبقه همکف این مدرسه غرفه آثار هنری دانش‌آموزان ناشنوا در زمان مرحوم جبار باغچه‌بان در سال 1312، قرار دارد.
* کلینیک شنوایی‌سنجی
به اتاق کلینیک شنوایی‌سنجی مدرسه می‌رویم و پای صحبت با مینا فرید محسنی کارشناس شنوایی می‌نشینیم که می‌گوید: دانش‌آموزان از ابتدای ورود در کلینیک شنوایی مرکز واقع در این مدرسه رفته و میزان شنوایی و مشکلات آنها از جهت گوش خارجی یا میانی بررسی شده و در صورت نیاز به پزشک ارجاع داده می‌شوند و در نهایت با توجه به ارزیابی صورت گرفته وارد بعُد توانبخشی می‌شوند.
وی اضافه کرد: در توانبخشی استفاده از سمعک و تربیت شنوایی و گفتار درمانی انجام می‌گیرد.
فرید محسنی گفت: کودکانی که میزان ناشنوایی آنها زود تشخیص داده می‌شود و عمیق است، عمل کاشت حلزون برای آنها در بیمارستان انجام می‌شود و از پروتز کاشت حلزون استفاده می‌کنند و اقدامات توانبخشی لازم برای آنها انجام می‌شود.
وی تصریح کرد: این ارزیابی شنوایی هر ساله برای دانش‌آموزان دارای سمعک نیز انجام می‌شود تا آنها از میزان باقیمانده شنوایی حداکثر استفاده را داشته باشند.
سعیده خلیلی سرپرست آموزشی مدرسه باغچه‌بان نیز اظهار داشت: تا چند سال پیش کتاب‌ها تألیف خود سازمان آموزش و پرورش استثنایی بود، اما کتاب‌ها جمع شد و الان کتاب‌های ناشنوایان دقیقاً با کتاب‌های دانش‌آموزان عادی هماهنگ شده است.
وی با بیان اینکه این کار از یک لحاظ که دانش‌آموزان کتاب‌های عادی را می‌خواهند از نظر روحی خوب است، گفت: به دلیل اینکه این کتاب‌ها با شرایط دانش‌آموزان عادی تألیف شده است، یادگیری برای دانش‌آموزان دارای محدودیت شنوایی با استفاده از این کتاب‌ها، سنگین است.
خلیلی گفت: به ما اجازه داده‌اند بعضی درس‌ها را حذف کنیم و ما دست به مناسب‌سازی زده‌ایم و درک و فهم آنها را آسان می‌کنیم.
این معلم کودکان استثنایی با بیان اینکه 24 سال سابقه کار با کودکان استثنایی دارد، می‌گوید: آنچه در تدریس مشکل داریم این است که دانش‌آموزان گنجینه لغت پایین داشته و مشکل عدم تمرکز دارند، در نتیجه تدریس برای آنها بسیار سنگین است و بعضی مواقع ساده‌ترین مطلب نیز بسیار سخت است و باید مفاهیم اولیه را با مثال‌های مختلف توزیع دهیم.
*وابستگی به دانش‌آموزان استثنایی زیاد است
وقتی از او می‌پرسم آیا از کار با دانش‌آموزان ناشنوا و استثنایی پشیمان هستید با قاطعیت پاسخ می‌دهد: نه اصلاً. اینجا وابستگی به دانش‌آموزان بسیار زیاد است و حتی انرژی که برای آنها می‌گذارم برای فرزند خودم نمی‌گذارم.
وی با اشاره به مشکلات پیش روی معلمان استثنایی خاطرنشان کرد: بیشترین مشکل ما این است که یکسری از سنوات ارفاقی‌مان کم شده است و حق استثنایی داده نمی‌شود و انتظار داریم بیشتر مورد توجه قرار گیریم، اما متأسفانه حقوق ما با معلمان عادی یکی است، در حالی که آموزش هر دانش‌آموز استثنایی با 7 دانش‌آموز عادی از نظر سختی کار برابری می‌کند.
ارسال نظر